Tuesday, October 31, 2017

ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΘΕΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ


ΑΝΥΠΟΣΤΑΤΟΙ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΘΕΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΑΠΟΔΟΧΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Μακαριώτατος Πατριάρχης Ιεροσολύμων κ. Θεόφιλος ισχυρίζεται ότι όλες οι Ορθόδοξες Εκκλησίες αναγνώρισαν τις αποφάσεις της Συνόδου τη Κρήτης επειδή δεν διέκοψαν την εκκλησιαστική κοινωνία με τις δέκα Αυτοκέφαλες Εκκλησίες που συμμετείχαν στη Σύνοδο του Κολυμπαρίου.

Στον ίδιο αθεμελίωτο και αθεολόγητο ισχυρισμό προβαίνουν και άλλοι Οικουμενιστές όπως λ.χ. ο Σεβ. Μεσσηνίας κ. Σαββάτος με την εισήγηση που έκανε στη Μητρόπολη Λαγκαδά.

Υπενθύμιζουμε στον Μακαριώτατο Ιεροσολύμων ότι τα δύο τρίτα των ορθόδοξων χριστιανών δεν εξεπροσωπήθησαν στη Σύνοδο του Κολυμβαρίου επειδή οι Ορθόδοξες Εκκλησίες στις οποίες ανήκουν αρνήθηκαν να συμμετάσχουν σ’ αυτήν.

Οι παραδοσιακές Εκκλησίες της Γεωργίας και της Βουλγαρίας, μάλιστα, απέρριψαν τη Σύνοδο της Κρήτης επειδή είναι οικουμενιστική Σύνοδος. Γι’ αυτό και κατεδίκασαν ως αντορθόδοξες τις αποφάσεις της.

Οι Εκκλησίες της Αντιοχείας και της Ρωσσίας αρνήθηκαν να συμμετάσχουν για εθνοφυλετικούς λόγους προβάλλοντας ως δικαιολογία αντιρρήσεις για θέματα διαδικασίας και λειτουργίας της Συνόδου.

Αυτό που δεν αντιλαμβάνεται ή που υποκρίνεται ότι δεν αντιλαμβάνεται ο Μακαριώτατος Ιεροσολύμων είναι ότι η συνέχιση της εκκλησιαστικής κοινωνίας με μια Εκκλησία που κηρύσσει κακοδοξίες δεν σημαίνει -κατ' ανάγκην-αποδοχή των κακοδοξιών.

Το Πατριαρχείο Αντιοχείας λ.χ. από μακρού χρόνου αναγνώρισε τα μυστήρια των Παπικών, των Ουνιτών και των Μονοφυσιτών, όχι μόνον στη θεωρία, αλλά και στην πράξη. Γι’ αυτό υπάρχει διακοινωνία μεταξύ του ορθόδοξου Πατριαρχείου Αντιοχείας και των άλλων αιρετικών Ομολογιών.

Καμία Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υιοθέτησε την ουνίτικη τακτική του Πατριαρχείου Αντιοχείας, αλλά και καμία δεν διέκοψε την εκκλησιαστική κοινωνία με το Πατριαρχείο Αντιοχείας.

Αυτό, όμως, καθόλου δεν σημαίνει ότι έγιναν αποδεκτές οι ουνιτικές αποφάσεις της Συνόδου του Πατριαρχείου Αντιοχείας.

Αστήρικτες και αθεολόγητες, λοιπόν, είναι οι θέσεις του Μακαριώτατου Ιεροσολύμων. Απλά εκφράζουν τον ευσεβοποθισμό των Οικουμενιστών, οι οποίοι προσπαθούν -με θεολογικές αλχημείες και αστήρικτους ισχυρισμούς- να επιβάλουν τις κακόδοξες αποφάσεις της Συνόδου της Κρήτης σύμφωνα με τις οποίες αναγνωρίζεται εκκλησιαστικότητα στις χριστιανικές αιρετικές Ομολογίες.

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΣ: ΟΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ!


ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ ΘΕΟΦΙΛΟΣ:
ΟΛΟΙ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΑΝ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ ΤΟΥ ΚΟΛΥΜΠΑΡΙΟΥ!

Του Μάνου Χατζηγιάννη
=====

“Η μόνη χώρα της οποίας το Σύνταγμα παρέχει ορισμένες εγγυήσεις στην Εκκλησία είναι η Ελλάδα σήμερα. Στον υπόλοιπο κόσμο, διακηρύσσεται η αρχή του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος”.
      
Αυτήν την σημαντική ειδική αναφορά για την Ελλαδική Εκκλησία, ιδίως αυτήν την περίοδο που συζητούμε για την αναθεώρηση του Συντάγματος και την αλλαγή του άρθρου 3, έκανε σε συνέντευξή του σε ιταλικό μέσο ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος με αφορμή την παρουσία του στο Βατικανό το προηγούμενο διάστημα.

Η συνέντευξη περιεστράφη κυρίως γύρω από το θέμα της περιουσίας του Πατριαρχείου στο Ισραήλ και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει με τον κ. Θεόφιλο να υποστηρίζει πως έλαβε την στήριξη του ποντίφικα, ο οποίος αναγνωρίζει το υπάρχον status quo στην περιοχή, όμως τα “μαργαριτάρια” βγήκαν από αλλού!

Οι απόψεις του για την ενότητα Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων, αλλά και όσα είπε για την Σύνοδο του Κολυμπαρίου βρίθουν ανακριβειών και παραμένει αναπάντητο ερώτημα αν έγιναν  σκόπιμα!
    
Πριν από λίγες ημέρες το ΠΕΝΤΑΠΟΣΤΑΓΜΑ αποκάλυψε όλα όσα είπαν Θεόφιλος και Φραγκίσκος  και κυρίως την δέσμευση του ποντίφικα για πλήρη ενότητα!

Ευθυγραμμισμένος πλήρως στην γραμμή του Πάπα ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων χωρίς αιδώ απήντησε σε ερώτημα “Τι εμποδίζει τους Καθολικούς και τους Ορθοδόξους στο δρόμο προς την πλήρη ενότητα;” ως εξής:

“Τίποτα δεν μας εμποδίζει. Θα έλεγα ότι αυτή είναι μια διαδικασία. Στη Ρώμη, μαζί με τον Καρδινάλιο Κόχ και το προσωπικό του από το Ποντιφικό Συμβούλιο για την Προαγωγή της Χριστιανικής Ενότητας, αναγνωρίσαμε ότι είναι αδύνατο να έρθουμε στην πλήρη ενότητα στο σκοτάδι. Αλλά η ίδια η διαδικασία, η κίνηση σε αυτή την πορεία, είναι σημαντική. Πρέπει να κάνουμε ό,τι εξαρτάται από εμάς, τα υπόλοιπα είναι στα χέρια του Κυρίου. Αλλά σήμερα έχουν αλλάξει πολλά σε σχέση με το παρελθόν. Σήμερα έχουμε αμοιβαία κατανόηση και αμοιβαίο σεβασμό. Δεν υπάρχουν διαμάχες,  προκαταλήψεις, υποψίες και φανατισμός στις σχέσεις μας”.
    
Για την ειδική συμβολή μάλιστα που θα μπορούσε να παρέχει το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων στο θεολογικό διάλογο μεταξύ Ρ/Καθολικών και Ορθοδόξων ο Πατριάρχης Θεόφιλος τόνισε πως όλες οι ομολογίες και οι χριστιανικές κοινότητες αναγνωρίζουν ότι η Ιερουσαλήμ είναι η πηγή της υπεροχής της Εκκλησίας, της Εκκλησίας που γεννήθηκε. “Ήταν από εκεί από όπου η Εκκλησία εξαπλώθηκε σε όλη τη γη. Ακόμη και εκείνοι οι χριστιανοί που τοποθετούν τη Βίβλο στο επίκεντρο των συμφερόντων τους αναγνωρίζουν αμέσως τι ενώνει την Ιερουσαλήμ με τη Βίβλο. Η Εκκλησία της Ιερουσαλήμ μπορεί να προσφέρει αυτό. Τα λόγια των αγίων Ευαγγελιστών Ματθαίου και Λουκά, που μιλούν για το πουλί που συγκεντρώνει τα νεογνά του κάτω από τα φτερά του, ανήκουν στην εκκλησία της Ιερουσαλήμ”.
    
Συνεχίζοντας τα περί πλήρους ενότητας ο Πατριάρχης απάντησε σε ερώτημα σχετικά με την δήλωση του Πάπα Φραγκίσκου ότι η πρακτική του προσηλυτισμού στις σχέσεις μεταξύ των διαφόρων Εκκλησιών είναι «αμαρτωλή» και για το κατά πόσο οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί δύνανται να προσφέρουν κάποια πρόοδο προς την πλήρη ενότητα των Χριστιανών.
     
“Ο Πάπας Φραγκίσκος απολαμβάνει μεγάλο σεβασμό σε όλο τον κόσμο. Ίσως γιατί προσπαθεί να «σπάσει τον κύκλο». Όπως γνωρίζουμε από την Παλαιά Διαθήκη, ακόμη και οι προφήτες αντιστέκονταν και διώκονταν … Και ακριβώς επειδή διέθρεψαν «κλειστούς κύκλους» έτσι ώστε ο λαός να μπορεί να λάβει «δώρα». Προσωπικά, μπορώ να πω ότι όταν συναντηθείτε μαζί του, καταλαβαίνετε ότι με αυτόν τον άνθρωπο είναι δυνατή η αληθινή αμοιβαία κατανόηση, καθώς ο Πάπας Φραγκίσκος πιστεύει σε αυτό που λέει και τι κηρύττει” σχολίασε.
    
Στη συνέχεια σημείωσε πως η κοινή αποκατάσταση του Σπηλαίου του Παναγίου Τάφου αποτέλεσε μια πραγματική καμπή.

Κατόπιν η συζήτηση περιεστράφη στις σχέσεις του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων με τις άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, την Σύνοδο της Κρήτης και το ρόλο της Ρωσίας και της Ρωσικής Εκκλησίας στη Μέση Ανατολή.
     
“Το Πατριαρχείο της Μόσχας διαδραμάτισε ιστορικά σημαντικό ρόλο συμπεριλαμβανομένων των Αγίων Τόπων. Όσο για το γεγονός που έλαβε χώρα στην Κρήτη, νομίζω ότι ήταν ένα σημαντικό ιστορικό γεγονός που έδειξε την ενότητα των Ορθοδόξων Εκκλησιών και σήμερα υπάρχει μια συνειδητοποίηση αυτής της σημασίας. Σήμερα, οι Ορθόδοξες Εκκλησίες πρέπει να βρουν τη λύση ενός «υπαρξιακού» προβλήματος: δεν λαμβάνουν πλέον εγγυήσεις και συνταγματική υποστήριξη από τα κράτη τους. Η μόνη χώρα της οποίας το Σύνταγμα παρέχει ορισμένες εγγυήσεις στην Εκκλησία είναι η Ελλάδα σήμερα. Στον υπόλοιπο κόσμο, διακηρύσσεται η αρχή του διαχωρισμού της Εκκλησίας από το κράτος. Φυσικά, πολλοί πολιτικοί υπερασπίζονται την Ορθόδοξη Εκκλησία, αλλά οι πολιτικοί έρχονται και παρέρχονται και αυτό δεν θα διαρκέσει για πάντα. Οι ορθόδοξες εκκλησίες πρέπει να υποστηρίζουν η μία την άλλη, και κατά συνέπεια την ενότητα, που εκδηλώθηκε κατά τη διάρκεια της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Κρήτης, και έχει αμετάβλητη σημασία. Αυτή η Σύνοδος έδειξε έναν απτό τρόπο ενοποίησης των Εκκλησιών” ανέφερε.
       
Εντύπωση πάντως προκάλεσε η άποψή του περί των απόντων!
    
“Τα Πατριαρχεία, που δεν συμμετείχαν, είχαν τους δικούς τους λόγους. Ειλικρινά, νομίζω ότι καθένας από αυτούς είχε τα δικά του εσωτερικά προβλήματα. Ωστόσο, κανείς δεν αρνήθηκε να  αναγνωρίσει τα αποτελέσματα της Συνόδου. Διότι ακόμη και εκείνοι που δεν συμμετείχαν σε αυτήν  παραμένουν σε πλήρη κοινωνία με όλες τις άλλες Εκκλησίες” ανέφερε λησμονώντας πως δύο Εκκλησίες, της Βουλγαρίας και της Γεωργίας έχουν απορρίψει καθολοκληρίαν ή επιμέρους την Σύνοδο και κείμενά της, καθώς επίσης και ότι και μεμονωμένοι Μητροπολίτες αρνήθηκαν να υπογράψουν συγκεκριμένα κείμενα αυτής.
    
Σύμφωνα με τον Πατριάρχη Θεόφιλο η Σύνοδος της Κρήτης “μπορεί να ανοίξει το δρόμο για στενότερη συνεργασία μεταξύ των Εκκλησιών. Είναι θέμα χρόνου”.

Κλείνοντας απήντησε και στο ερώτημα κατά πόσο ο Οικουμενικός Πατριάρχης είχε δίκιο όταν συγκάλεσε την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.
    
“Συχνά στην Ορθόδοξη Εκκλησία υπάρχει ένα πρόβλημα: ποιος ακριβώς θα έπρεπε να αναλάβει την πρωτοβουλία; Και από αυτή την άποψη, η Σύνοδος της Κρήτης έδωσε μια θετική εμπειρία, γιατί τώρα καρποφορούμε τους καρπούς αυτής της πρωτοβουλίας. Δεν ήταν εύκολο για τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να αναλάβει την πλήρη ευθύνη, αντιμέτωπη με πολλά πολιτιστικά και πολιτικά χαρακτηριστικά που είναι εγγενή σε διάφορες Εκκλησίες. Αλλά στο τέλος, μετά από πολλά χρόνια, ο στόχος αυτός επιτεύχθηκε”.

ΠΗΓΗ:

Πενταπόσταγμα

ΤΟ ΠΑΝ ΣΕΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΠΛΗΝ ΟΛΙΓΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ, ΣΙΩΠΟΥΝ ΕΝΟΧΩΣ


ΤΟ ΠΑΝ ΣΕΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ, ΠΛΗΝ ΟΛΙΓΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ, ΣΙΩΠΟΥΝ ΕΝΟΧΩΣ

Του κ. Λυκούργου Νάνη, ιατρού
=====

Πού είναι σήμερα οι Καντιώτηδες και οι Σεβαστιανοί να σηκώσουν τον κόσμο από τους καναπέδες; Να τον ηλεκτρίσουν, να τον δονήσουν και να τον πυρακτώσουν εθνικοθρησκευτικά; Πού τα συλλαλητήρια και το "άγιο πεζοδρόμιο"; Εδώ και χρόνια έχουν πάρει "εξαφανιζόλ" φαίνεται!

Μόλις πριν λίγες ημέρες, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, αφυπνίσθηκε ο κοιμώμενος γίγας, ο πιστός και καταπροδομένος από τους ποιμένες του λαός, με μία μεγαλειώδη πορεία για το μάθημα των Θρησκευτικών (υπολογίζονται περί τις 7000 οι συμμετέχοντες)και ουδείς επίσκοπος ήταν παρών!

Το παν σείεται και οι επίσκοποι, πλην ολόγων εξαιρέσεων, σιωπούν ενόχως και τρέχουν στα πανηγύρια και τα συλλείτουργα! Και χαριεντίζονται με τους ενόχους πολιτικούς εξουσιαστές και επιτρέπουν στους προαγωγούς της διαφθοράς και της διαστροφής εθνοπατέρες να εισέρχονται ακωλύτως στους ναούς αντί να τους εκβάλλουν παραδειγματικώς, όπως δυστυχέστατα συνέβη προχθές στη Δοξολογία για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου του 1940! 


Θα τρίζουν τα κόκκαλα του μακαριστού προκατόχου σας Χρυσάνθου Φιλιππίδη, Μακαριώτατε, για τη στάση σας απέναντι στους αντίχριστους και ανθέλληνες πολιτικούς!

ΠΗΓΗ:

Ακτίνες

ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΙ


ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΙ

Του Πανοσ. Αρχιμανδρίτη Δανιήλ Ἀεράκη
=====

Δέν εἶναι γήπεδο! Δέν εἶναι ἀγορά. Δέν εἶναι θέατρο. Δέν εἶναι κέντρο διασκεδάσεως. Δέν εἶναι συγκέντρωσις φιλικῆς παρέας. Δέν εἶναι συνάντησις φίλων καί γνωστῶν. Εἶναι σύναξις πιστῶν. Πρόκειται γιά τό Ναό, πού συνάγονται οἱ ὀρθόδοξοι. Εἶναι ὁ τόπος τῆς λατρείας τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. Εἶναι «ὁ οἶκος προσευχῆς», πού δέν μπορεῖ νά μεταβάλλεται σέ «οἶκο ἐμπορίου», κουβέντας καί κοσμικῆς συμπεριφορᾶς.

Ὁ Χερουβικός ὕμνος, πού πρέπει νά ψάλλεται σεμνά καί κατανυκτικά, μιλάει σέ πληθυντικό ἀριθμό. Προτρεπόμεθα ὅλοι ν᾽ ἀφήσουμε τά πάντα, καί κινήσεις ἄσκοπες στό χῶρο τοῦ Ναοῦ καί συζητήσεις ἄσχετες, καί φροντίδες ποικίλες (ἀκόμα καί γιά λειτουργικές ὑπηρεσίες...) καί λογισμούς κοσμικούς. Ὅλα τ᾽ ἀφήνουμε ἔξω ἀπό τήν ἐξώθυρα, κάτω ἀπό τά σκαλοπάτια τοῦ Ναοῦ, καί ἀφοσιωνόμεθα στήν ὑποδοχή τοῦ «Βασιλέως τῶν ὅλων»: «Πάσαν νῦν βιωτικήν ἀποθώμεθα μέριμναν, ὡς τόν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι».

Ἄς μπαίνουμε, λοιπόν, στήν Ἐκκλησία μέ τή δέουσα τιμή καί εὐλάβεια καί ἄς ἀκοῦμε μέ προσοχή τά λεγόμενα.

Δυστυχῶς, ἡ πραγματικότητα σέ πολλούς Ναούς, δέν φανερώνει ἀνθρώπους προσευχομένους καί προσέχοντας, ἀλλά τύπους ἀπρόσεκτους, ἄτακτους, θορυβοῦντες, ἐνοχλοῦντες, κάποτε καί ἀσεβοῦντες. Καί ἄν αὐτοί ἦσαν μικρά παιδιά, ἤ ἐκτάκτως (κομῆτες!) εὐρισκόμενοι (λόγω π.χ. μνημοσύνου) θά ὑπῆρχε κάποια δικαιολογία. Τό κακό εἶναι, ὅτι οἱ ἀτακτοῦντες εἶναι ἀπό τόν κύκλο τῶν λεγομένων... συνεργατῶν τοῦ ἱερέως!

Μιά ὁμάδα συνδεομένων μέ τό Ναό, φίλων τῶν πρεσβυτέρων, ἔχουν ἐξοικειωθῆ ἐπικίνδυνα μέ τά «θεία» καί τόν ἱερό χῶρο. Εἶναι σχεδόν σέ ὅλες τίς ἀκολουθίες περιφερόμενοι! Ἔχουν πάρει θάρρος! Ἀφόβως διασχίζουν τό Ναό γιά νά μποῦν στό Ἱερό! Μετά ἀπό λίγο βγαίνουν ἀπό τό Ἱερό, πηγαίνουν μέχρι τό παγκάρι, κουβεντιάζουν μέ τούς ἄλλους ἐπιτρόπους ἤ τίς ἐπιτρόπισσες! Πολλὲς φορές βγαίνουν καί ἀπο τὴν Ἐκκλησία, κι ὕστερα ξαναμπαίνουν. Παριστάνουν τά ἀφεντικά τοῦ Ναοῦ! Κινοῦνται ἀτάκτως, θά λέγαμε, πηγαινοέρχονται «σούρτα - φέρτα»! Καί ἄλλοι «κουμαντάρουν» τά πράγματα μέσα στό Ἱερό! Δέν μποροῦν νά σταθοῦν μέ εὐλάβεια οὔτε κατά τίς ἱερώτερες στιγμές. Συζητοῦν μέ ἄλλους, πού κι αὐτοὶ, κακῶς βρίσκονται στό Ἱερό.

Παρόμοια φαινόμενα παρατηροῦνται καί μέ γυναῖκες, πού θεωροῦν «τσιφλίκι» τους τό Ναό. Μπορεῖ νά λέγωνται «κυρίες τοῦ φιλοπτώχου» ἤ νεωκόρισσες ἤ «κυρίες τοῦ συσσιτίου»! Γενικῶς ὑπάρχει μιά ὁμάδα, ὄχι βεβαίως σέ ὅλους τούς Ναούς, πού θά τοὺς ὀνομάζαμε «παρατρεχάμενους». Εἶναι κρίμα!
Πολλοί ἀπό αὐτούς πλησίασαν κάποτε καλοπροαίρετα. Ἀλλά εἴτε διότι δέν κατηχήθηκαν καταλλήλως, εἴτε διότι ἐξοικειώθηκαν πολύ, ἀπό διάκονοι μετεβλήθηκαν σέ ἐνοχλητικούς «κουμανταδόρους».

• Συγκεκριμένα: Οἱ ἐπίτροποι ἄς μή στέκουν στό παγκάρι ὡς ἐπιθεωρητές! 

Οἱ κυρίες τοῦ φιλοπτώχου ἄς βρίσκωνται μαζί μέ τίς λοιπές γυναῖκες, ἐκκλησιαζόμενες καί προσευχόμενες, καί ὄχι ἐπιδεικνυόμενες! Εἶναι ἀταξία τήν ὥρα τῆς λατρείας νά πουλᾶνε «λαχνούς» ἤ ἄλλα ἀντικείμενα, ἤ νά γράφουν χαρτιά γιά μνημόνευσι! 

Ὅλα κατά τάξιν. «Στῶμεν εὐλαβῶς»! Δέν εἶναι λέσχη φίλων ἡ Ἐκκλησία!

Ο ΜΕΓΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΓΚΟΣΜΙΩΝ


ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ ΚΒ΄


ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΣΕ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΙΑΣ ΕΙΣΗΓΗΣΗΣ

ΚΒ΄


Του π. Φώτιου Βεζύνια
=====

Αλλά άκρως επωφελής και η απόψη μίας άλλης μεγάλης μορφής του κυρ. Φώτη Κόντογλου. Λέγει: «Μεγάλο, πολύ μεγάλο και σπουδαίο είναι ένα ζήτημα που δεν του δώσανε σχεδόν καθόλου προσοχή οι περισσότεροι Έλληνες. Κι αυτό είναι το ότι από καιρό αρχίσανε κάποιοι δικοί μας κληρικοί να θέλουν και να επιδιώκουν να δέσουν στενές σχέσεις με τούς παπικούς, που επί τόσους αιώνες μας ρημάξανε. Γιατί, στ’ αληθινά, δεν υπάρχει πιο μεγάλος αντίμαχος της φυλής μας, κι επίμονος αντίμαχος, που, σώνει και καλά, θέλει να σβήσει την Ορθοδοξία. Οι δεσποτάδες που είπα πως τούς έπιασε, άξαφνα κι αναπάντεχα, ο έρωτας με τούς Λατίνους, λένε πως το κάνουν από “αγάπη”. Μα αυτό είναι χονδροειδεστάτη δικαιολογία και καλά θα κάνουνε να παρατήσουνε αυτά τα ρασόλια της “αγάπης”, που την κάνανε ρεζίλι. Ο διάβολος, άμα θελήσει να κάνει το πιο πονηρό παιγνίδι του, μιλά, ο αλιτήριος για αγάπη.

Ο,τι είπε ο Χριστός, το λέγει κι αυτός κάλπικα, για να ξεγελάσει...

Τώρα, στα καλά καθούμενα, τούς ρασοφόρους μας τούς έπιασε παροξυσμός της αγάπης για τούς Ιταλιάνους, που στέκουνται, όπως πάντα, κρύοι και περήφανοι, και δεν γυρίζουνε να τούς δούνε αυτούς τούς “εν Χριστώ αδελφούς”, που όσα τούς κάνανε από τον καιρό των Σταυροφόρων ίσαμε τώρα, δεν τούς τάκανε μήτε Τούρκος, μήτε Τάταρος, μήτε Μωχαμετάνος. Ίσως κι οι δικοί μας να το κάνουν από παρεξηγημένη καλωσύνη.

Oπως είπα, οι περισσότεροι δικοί μας δεν δώσανε καμμιά σημασία σ’ αυτές τις φιλοπαπικές κινήσεις, που είναι θάνατος για το γένος μας και που τις κινήσανε οι καταχθόνιες δυνάμεις που πολεμάνε τον Χριστό και που με τα λεπτά τούς αγοράζουνε όλους, δεν δώσανε λοιπόν καμμιά σημασία, γιατί τα θεωρούνε τιποτένια πράγματα, αν δεν είναι κι ίδιοι αγορασμένοι, άξια μοναχά για κάποιους στενοκέφαλους και φανατικούς αποπετρωμένους χριστιανούς.

Τώρα τα μυαλά γινήκανε φαρδειά, και καταγίνουνται με άλλα, κοσμοϊστορικά προβλήματα! “Θα καθόμαστε να κυττάζουμε τώρα παπάδες κι Ορθοδοξίες;”. Μα αυτούς δεν τους μέλει κι αν εξαφανισθεί από τον κόσμο κάθε ελληνικό πράγμα. Και θα εξαφανισθεί όχι τόσο εύκολα με τον αμερικανισμό που πάθαμε, όσο αν γίνουμε στη θρησκεία παπικοί. Γιατί γι’ αυτού πάμε. Παπική Ελλάδα θα πει εξαφάνιση της Ελλάδας. Να γιατί είπα πως είναι πολύ σπουδαίο ζήτημα αυτές οι ερωτοτροπίες που αρχίσανε κάποιοι κληρικοί δικοί μας με τούς παπικούς, κι η αιτία είναι το ότι δεν νοιώσανε τι είναι Ορθοδοξία ολότελα, μ’ όλο που είναι δεσποτάδες.

Τo κακό είναι πως ο λαός δεν πήρε, καλά-καλά, είδηση για τη συνομωσία. Ποιός να τον πληροφορήσει αφού οι γραμματισμένοι τα θεωρούνε αυτά τα πράγματα ανάξια για τη μοντέρνα σοφία τους, και τρέχουν σημαιοφόροι σε κάθε νεωτερισμό;

Από τότε που αρχίσανε οι λυκοφιλίες ανάμεσα στούς δικούς μας και στούς παπικούς (και σημείωσε πως οι δικοί μας φαγωθήκανε πρώτοι να πιάσουνε σχέση με τούς Λατίνους σαν να πήρανε από κάπου διαταγή, κι ολοένα μιλάνε για “τον διάλογον” μαζί τους, δίχως να ξέρουνε καλά-καλά τι λένε), από τότε λοιπόν, ακούμε, κάθε τόσο, κάτι πράγματα θεατρικά, άνοστα, ανόητα, δίχως καμμιά σοβαρότητα... με σκοπό να πουλήσουν την Ορθοδοξία, γιατί γι’ αυτούς είναι καθυστερημένη μορφή του Χριστιανισμού, δηλ. ένας βλάχικος χριστανισμός... Και τι κάνανε; Τίποτα! Λόγια πολλά και χαμένα, που να ντρέπεται κι ο τελευταίος Έλληνας Ορθόδοξος...

Κι εμείς οι Ορθόδοξοι, που φυλάξαμε το βαθύ μυστήριο της ευσέβειας, τώρα, στα καλά καθούμενα, πάμε να γίνουμε ένα μ’ αυτούς που γελοιοποιήσανε τον Χριστό όσο κανένας άθεος. Αλλά, από που να πιάσει κανένας και που να τελειώσει;

Όσοι ήτανε έως τώρα αδιάφοροι για τη θρησκεία και για την Εκκλησία, και που πολλοί απ’ αυτούς τις περιπαίζανε μάλιστα, όλοι αυτοί γινήκανε έξαφνα παπόφιλοι, και μασάνε σαν μαστίχι την ψεύτικη λέξη “αγάπη”. Μεγαλύτερο ρεζιλίκι δεν έγινε. Εμείς οι άλλοι που είμαστε κολλημένοι από νεότητος στην Εκκλησία μας, είμαστε στενοκέφαλοι, μοχθηροί, γυμνοί από αγάπη κι από αληθινή ευσέβεια…». (ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ-ΜΥΣΤΙΚΑ ΑΝΘΗ).

(Συνεχίζεται)

ΠΗΓΗ:

salpismazois.blogspot.gr/2017/09/blog-post_99.html

Ο ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΣ ΠΡΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ


Ο ΑΓΓΛΙΚΑΝΟΣ ΠΡΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
=====

Ο πριμάτος του Αγγλικανισμού κ. Τζάστιν Γουέλμπυ, σε πρόσφατη συνέντευξή του στο περιοδικό (GQ ,ex Gentlemen Quarterly), ανέφερε -μεταξύ άλλων- ότι «παλεύει με το ερώτημα αν η ομοφυλοφιλία είναι αμαρτία και παραδέχθηκε ότι στο χάσμα μεταξύ των συντηρητικών και των φιλελεύθερων Αγγλικανών επί του ζητήματος αυτού δεν υφίστανται περιθώρια συμβιβασμού». 

Αποκαλυπτικά τα όσα ανέφερε ο Εκλαμπρότατος! Ενώ το Ευαγγέλιο είναι τόσο απόλυτα ξεκάθαρο επί του θέματος της ομοφυλοφιλίας ο κ. Γουέλμπυ αμφιταλαντεύεται αενάως, σαν εκκρεμές, χωρίς να έχει καταλήξει πουθενά! Τουναντίον ο Απόστολος Παύλος ΔΕΝ αμφιταλαντεύεται καθόλου όταν δηλώνει: «Aρσενοκοίται βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι» (Α΄ Κορ. ς΄ 9-10). Το αυτό γράφει και στον μαθητή του Τιμόθεο (α΄ 10), αλλά είναι και τόσο κατηγορηματικός όταν μιλά για το ίδιο θέμα στους Ρωμαίους (α΄ 27-28). Βλέπετε εδώ τον Απόστολο να μασάει τα λόγια του; Η Παλαιά Διαθήκη, από την εποχή του Αβραάμ, παρουσιάζει τη συμπεριφορά των Σοδομιτών και την φοβερή τους τιμωρία από το Θεό και ο Αγγλικανός πριμάτος ακόμη αμφιταλαντεύεται; Δεν του λέει τίποτε το έγκλημα της Γαββαά; 

Πεντακόσια ολόκληρα χρόνια μετά την πασίγνωστη προτεσταντική ρήτρα Sola Scriprura οι Γραφές ποδοπατούνται σκαιότατα. Πραγματικά! Ο Αγγλικανισμός κατάντησε πτώμα εξαίσιον. Ο «επίσκοπος» του Ντάραμ Ντέιβιντ Τζέκιγκς, εδώ και δεκαετίες, αρνήθηκε απ’ άμβωνος την Ανάσταση και τη θεότητα του Χριστού!!! και μιλάμε ακόμη για vestigia ecclesiae στον Αγγλικανισμό; Από τη χελώνα έχει μείνει μόνο το ξερό καύκαλο και αυτό σε κακά χάλια.

Φυσικα κανείς δεν περιμένει κάτι καλύτερο από τον εκπεσόντα Αγγλικανισμό. Εμείς απλώς ρωτάμε τους ημέτερους Οικουμενιστές: Για ποιο πράγμα διαλέγεστε μαζί τους; Πού στοχεύει αυτός ο Διάλογος; Για ποιο λόγο σπεύσατε, εν χαρά ανυποκρίτω και εν αγαλλιάσει, να τους εντάξετε, μαζί με άλλους αιρετικούς, στις «ετερόδοξες Εκκλησίες και Ομολογίες» στο Κολυμβάριο; Έχουν άδικο όλοι όσοι σας μέμφονται, σας ψέγουν και σας ελέγχουν ακαταπαύστως γι’ αυτό;

Monday, October 30, 2017

ΑΠΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ



ΑΠΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Έχουμε επαινέσει, εκ μέσης καρδίας, την ειρηνική πορεία χιλιάδων πιστών για το μάθημα των Θρησκευτικών, που διοργάνωσαν τέσσερα χριστιανικά σωματεία: Η Εστία Πατερικών Μελετών, η Πανελλήνια Ένωση Φίλων των Πολυτέκνων, η Ενωμένη Ρωμηοσύνη και η ΠΕΘ.

Το ίδιο κάνουμε και τώρα. Θερμά συγχαίρουμε τους διοργανωτές της πορείας και εκφράζουμε την ευχή να συνεχίσουν και να εντείνουν τους θεάρεστους αγώνες τους.

Μας γεννήθηκε, όμως, μια απορία την οποία καταθέτουμε δημόσια και ελπίζουμε ότι οι όποιοι υπεύθυνοι θα μας δώσουν ικανοποιητικές απαντήσεις.

Συγκεκριμένα η απορία μας είναι για ποιο λόγο μόνον τέσσερα χριστιανικά σωματεία συνεργάστηκαν για τη διοργάνωση της πορείας;

Τα άλλα χριστιανικά σωματεία γιατί δεν προσεκλήθησαν να συμμετάσχουν; Ή μήπως προσεκλήθησαν και αρνήθηκαν να συνδράμουν την προσπάθεια;

Η απορία μας γίνεται πιο έντονη από το εξής γεγονός.

Στη Θεσσαλονίκη περισσότερα από είκοσι χριστιανικά σωματεία αγωνίζονται από κοινού μονοιασμένα. Μεταξύ αυτών και τα σωματεία που πρόσκεινται στον Σωτήρα.

Το ίδιο συμβαίνει και στη Λάρισσα.

Πώς είναι δυνατόν στην Αθήνα να απουσιάζουν δεκάδες χριστιανικά σωματεία από την διοργάνωση της ειρηνικής πορείας;

Είναι δυνατόν να διαφωνούν με τον αγώνα να διατηρηθεί ο ορθόδοξος χαρακτήρας του μαθήματος των Θρησκευτικών;

Επαναλαμβάνουμε το ερώτημα: Δεν προσεκλήθησαν ή προσεκλήθησαν και δεν ήθελαν να συμμετάσχουν;

Ας μας λύσει κάποιος αυτή την απορία η οποία -ως εικός- προβληματίζει και σκανδαλίζει. Πολλούς.

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΡΥΒΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΕΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Οι Άγιοι, ακόμη και όταν τελούσαν θαύματα, απέφευγαν -με κάθε τρόπο- τον ανθρώπινο έπαινο, όπως αναφέρει η διήγηση μεγάλου Γέροντα της ερήμου του Σινά που παρατίθεται στη συνέχεια!

Όσοι παραπλανητικά διαδίδουν ότι δήθεν είναι θαυματουργοί(προοαρατικοί, διορατικοί, ακτιστοφωτίτες κτλ., κτλ.) και παραπλανούν τους πιστούς και παρουσιάζουν τον εαυτό τους σαν θαυματουργό, έστω και αν -ορισμένες φορές- είναι άνθρωποι βουτηγμένοι αμετανόητα στις πιο φρικτές αμαρτίες, ποια σχέση έχουν με τον Χριστό;

Προφανώς καμία!

Αναφέρει η σχετική διήγηση, που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου:

«Ένας από τους μεγάλους Πατέρες της ερήμου ξεκίνησε μια μέρα να πάει στο όρος Σινά, να επισκεφθεί τους Μοναχούς που ασκήτευαν εκεί. Στον δρόμο συνάντησε έναν από αυτούς.

— Βρισκόμαστε σε μεγάλη στενοχώρια, Αββά, είπε αναστενάζοντας ο Μοναχός. Έχει μήνες να βρέξει και μας έλειψε τελείως το νερό.
— Γιατί δεν παρακαλείτε τον Θεό να σάς στείλει βροχή; ρώτησε ὁ Γέροντας.
— Κάνουμε κάθε μέρα προσευχές και λιτανείες, αλλά δεν εισακουόμαστε.
— Έλα, Αδελφέ, να κάνουμε μία προσευχή μαζί κι ελπίζω να τη δεχθεί ὁ φιλεύσπλαχνος Κύριος.

Στάθηκαν.Ο Άγιος Γέροντας σήκωσε τα χέρια στον Ουρανό και έκανε μία σύντομη, αλλά θερμή προσευχή στον Κύριο, να λυπηθεί τα πλάσματά Του και να στείλει βροχή. Δεν πρόφθασε να τελειώσει, και ο ουρανός γέμισε μαύρα σύννεφα και άρχισε να ρίχνει δυνατή βροχή. Ο Αδελφός έβαλε μετάνοια στον Αββά. Εκείνος αποφεύγοντας τον ανθρώπινο έπαινο δεν συνέχισε τον δρόμο του, αλλά επέστρεψε στο κελλί του…».

ΠΗΓΗ:

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: «ΞΕΧΕΙΛΙΣΜΑ ΠΑΤΡΙΚΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ Α΄», ΕΚΔΟΣΙΣ: ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ


ΔΗΜΕΥΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ


ΔΗΜΕΥΕΤΑΙ Η ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΥ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ

Τοῦ κ. Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
=====

Τὸ κράτος τοῦ Ἰσραὴλ καὶ οἱ φανατικοὶ σιωνιστὲς ἔποικοι ἀπειλοῦν τὴν ἀκεραιότητα καὶ τὴν ἀκίνητη περιουσία τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, στὴν παλιὰ πόλη τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος, στὶς 23 Ὀκτωβρίου 2017, συνάντησε στὸ Βατικανὸ τὸν Πάπα. Σύμφωνα μὲ τὸ ἀνακοινωθὲν τοῦ Πατριαρχείου ἡ συνάντηση εἶχε σκοπὸ νὰ τὸν ἐνημερώσει ἐπὶ τοῦ σοβαρότατου προβλήματος, ποὺ προέκυψε γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο καὶ γιὰ ὅλες τὶς χριστιανικὲς ὁμολογίες, ὅσες βρίσκονται στὰ Ἱεροσόλυμα.

Στὴν προσφώνησή του πρὸς τὸν Πάπα ὁ κ. Θεόφιλος ἀνέφερε ὅτι τὸ σοβαρὸ πρόβλημα προέκυψε μὲ τὴν προταθεῖσα ἀπὸ σαράντα μέλη τοῦ Ἰσραηλινοῦ Κοινοβουλίου πρόταση Νόμου, ἡ ὁποία ἂν ψηφιστεῖ καὶ γίνει Νόμος τοῦ κράτους τοῦ Ἰσραήλ, «θὰ ἀφαιρέσει ἀπὸ τὰς Ἐκκλησίας τὸ δικαίωμα νὰ διαχειρίζονται ἐλευθέρως τὰς γαῖας αὐτῶν», ὅπως καὶ μὲ τὴν πρόσφατη ἀπόφαση τοῦ Ἰσραηλινοῦ περιφερειακοῦ δικαστηρίου τῶν Ἱεροσολύμων, ἡ ὁποία ἔδωσε κύρος στὶς χωρὶς ἔγκριση παράνομες συμφωνίες, ποὺ ἀφοροῦν στὴν ἰδιοκτησία τοῦ Πατριαρχείου εἰς τὴν Πύλη τοῦ Δαυὶδ (Πύλη τῆς Γιάφας). Ὁ κ. Θεόφιλος τόνισε στὸν Πάπα ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο θὰ ἐφεσιβάλει τὴν ἀπόφαση τοῦ δικαστηρίου καὶ ζήτησε τὴ συμπαράστασή του στὴν ἐπίλυση τῶν ζητημάτων ποὺ προέκυψαν καὶ στὴ διατήρηση τοῦ στάτους κβὸ στὴν Παλιὰ Πόλη τῶν Ἱεροσολύμων.

Στὴν ἀντιφώνησή του ὁ Πάπας ἐξέφρασε, μὲ δύο τυπικὰ λόγια, τὴν ἄποψη ὅτι τὸ στάτους κβὸ τῆς Ἱερουσαλὴμ πρέπει νὰ προστατευθεῖ καὶ νὰ διατηρηθεῖ. Ταυτόχρονα βρῆκε τὴν εὐκαιρία νὰ τονίσει τὴν πάγια στρατηγικὴ τοῦ Βατικανοῦ στοὺς Ἁγίους Τόπους καὶ ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων. Τὴν ὥρα, ποὺ ὁ κ. Θεόφιλος πῆγε, ὡς ἱκέτης, νὰ τοῦ ζητήσει συμπαράσταση σὲ συγκεκριμένα προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζει τὸ Πατριαρχεῖο, ὁ Πάπας τὰ παρέβλεψε, δὲν εἶπε οὔτε λέξη γι’ αὐτὰ καὶ τοῦ τόνισε ὅτι πρέπει τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων νὰ συνεργάζεται μὲ τὸ Ἀρμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τοὺς Φραγκισκανοὺς κουστωδοὺς στὰ Πανάγια προσκυνήματα καὶ νὰ συντελέσει στὴν προώθηση τῆς (Σημ. γρ. ὑπ’ αὐτὸν) «πλήρους ἑνότητας τῶν Χριστιανῶν». Μάλιστα τοῦ ἐξήγησε τὸ πῶς πρέπει νὰ σκεφθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, γιὰ νὰ ἀποδεχθοῦν τὴν ἑνότητα ποὺ προτείνει: «Δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀλλάξουμε τὸ παρελθόν, ἀλλὰ χωρὶς νὰ λησμονήσουμε τὶς σοβαρὲς ἀποτυχίες τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης στὴ διάρκεια τῶν αἰώνων, ὀφείλουμε νὰ κοιτάξουμε πρὸς τὸ μέλλον τῆς πλήρους καταλλαγῆς καὶ τῆς ἀδελφικῆς κοινωνίας καὶ νὰ ἐπιμεληθοῦμε τὸ μπροστά μας ἔργο ποὺ ὁ Κύριος ἐπιθυμεῖ». Στὴ συνέχεια καὶ μὲ μία ἐπιτιμητικὴ διάθεση ὁ Πάπας τόνισε ὅτι «εἶναι ἀμέλεια νὰ μὴν ὑπάρξει ἀνταπόκριση, (Σημ. γρ. Ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων) στὸ ἐπεῖγον μήνυμα τοῦ Κυρίου καὶ στὰ σημεῖα τῶν καιρῶν»… Ὁλοκληρώνοντας τὴν ὁμιλία του ὁ Πάπας προέτρεψε τὸν Πατριάρχη νὰ μοιρασθεῖ μὲ τοὺς Παπικοὺς τὰ Ἱερὰ Προσκυνήματα τῶν Ἁγίων Τόπων… Ἐπὶ αἰῶνες οἱ παπικοὶ ἐπιχειροῦσαν νὰ κάνουν δικά τους τὰ Προσκυνήματα μὲ τὴ βία, στὴν ὁμιλία του ὁ Πάπας, γιὰ πρώτη φορά, ἐπικαλέστηκε ἁγιογραφικὸ ἐπιχείρημα, ἀπὸ τὶς Πράξεις, ὅτι πρέπει οἱ χριστιανοὶ νὰ ἔχουν τὰ πάντα κοινά… Ἄρα καὶ τοὺς Ἁγίους Τόπους…: «Πάντες δὲ οἱ πιστεύοντες ἦσαν ἐπὶ τὸ αὐτὸ καὶ εἶχον ἅπαντα κοινὰ» (Πράξ. β´ 44) καὶ «Τοῦ δὲ πλήθους τῶν πιστευσάντων ἦν ἡ καρδία καὶ ἡ ψυχὴ μία καὶ οὐδὲ εἷς τι τῶν ὑπαρχόντων αὐτῷ ἔλεγεν ἴδιον εἶναι, ἀλλ᾽ ἦν αὐτοῖς ἅπαντα κοινὰ» (Πράξ. δ´ 32). Κοινά, κατὰ τὸν Πάπα, ὅσα κατέχουν οἱ Ὀρθόδοξοι…

Ὁ κ. Θεόφιλος οὐδὲν θετικὸ ἀπεκόμισε ἀπὸ τὴν συνάντησή του μὲ τὸν Πάπα, γιὰ τὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζει τὸ Πατριαρχεῖο. Προβλήματα ποὺ ἄρχισαν ἐπὶ τοῦ προκατόχου του, πατριάρχου Εἰρηναίου, καὶ ποὺ ἐπέφεραν τὴν ἐκθρόνισή του. Ἀντίθετα ἄκουσε τὶς παρατηρήσεις καὶ τὶς προτροπὲς τοῦ Πάπα, νὰ ὑποταγοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι σὲ αὐτόν, καὶ νὰ τοῦ παραδώσουν τὰ προσκυνήματα τῶν Ἁγίων Τόπων. Τὸ Βατικανό, ἐδῶ καὶ χίλια χρόνια, συνεχίζει τὴν ἴδια τακτικὴ ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων. Ὅποτε οἱ Ὀρθόδοξοι βρίσκονται σὲ ἀνάγκη, οἱ Παπικοὶ ἐκμεταλλεύονται τὶς καταστάσεις καί, ἐκβιάζοντάς τους (π.χ. Σύνοδος Λυῶνος, Σύνοδος Φεράρας – Φλωρεντίας), ἐπιχειροῦν νὰ τοὺς ὑποτάξουν στὸν Πάπα.

Ἡ ἀρνητικὴ στάση τοῦ Πάπα ἔναντι τῶν προβλημάτων, ποὺ ἀντιμετωπίζει τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων, ἔχει νὰ κάνει, πέραν τῆς γενικότερης στάσης τοῦ Βατικανοῦ ἔναντι τῶν Ὀρθοδόξων, μὲ τὴν προσοχὴ ποὺ αὐτὸ δίνει, στὸ νὰ βελτιώσει τὶς σχέσεις του μὲ τὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Ἐπὶ δεκαετίες τὸ Βατικανὸ ἐπιζητεῖ τὸ Ἰσραὴλ νὰ ἀναγνωρίσει στοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς νομικὰ δικαιώματα στοὺς Ἁγίους Τόπους. Ἕως τὸν περασμένο Ἰούνιο ἡ ἔναντι τοῦ Βατικανοῦ στάση τοῦ Ἰσραήλ, καί, γενικότερα, τῶν ἀνὰ τὸν κόσμο ἑβραίων, ἦταν ἀρνητική, λόγῳ τῆς στάσεώς του στὸ Ὁλοκαύτωμα. Τὸν περασμένο Ἰούνιο ἐπιτεύχθηκε μία κατ’ ἀρχὴν συμφωνία τοῦ Βατικανοῦ μὲ τὸ Ἰσραήλ, ἡ ὁποία χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τὸ Βατικανὸ «ἱστορική». Ὁ Πάπας Φραγκίσκος λοιπὸν δὲν θὰ θυσιάσει ποτὲ τὶς ἐπιδιωκόμενες καλὲς σχέσεις τοῦ Βατικανοῦ μὲ τὸ Ἰσραήλ, γιὰ νὰ ὑποστηρίξει τὸ Ὀρθόδοξο Πατριαρχεῖο.

Πρὶν ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη στὸν Πάπα ὁ Πατριάρχης κ. Θεόφιλος ἐπισκέφθηκε τὸ Φανάρι καὶ εἶχε μακρὰ συνάντηση μὲ τὸν Πατριάρχη κ. Βαρθολομαῖο γιὰ τὰ ἀνακύψαντα ζητήματα. Ἐπὶ τοῦ περιεχομένου τῆς συνάντησης δὲν ὑπῆρξε κανένα ἀνακοινωθέν. Προφανῶς τὸ Φανάρι δὲν θέλει νὰ ἐμπλακεῖ σὲ ζήτημα ποὺ ἀφορᾶ στὸ κράτος τοῦ Ἰσραήλ. Δὲν θέλει νὰ συγκρουσθεῖ μὲ τὴν πολιτικὴ ποὺ ἀκολουθεῖ ἡ κυβέρνηση Ἐρντογὰν ἔναντι τῆς συγκεκριμένης χώρας καὶ δὲν θέλει νὰ προκαλέσει δυσαρέσκεια στὸ παγκόσμιο ἑβραϊκὸ λόμπι, μὲ τὸ ὁποῖο διατηρεῖ καλὲς σχέσεις.

Ὁ κ. Θεόφιλος στὴν ἐκλογή του ἔδειξε ὅτι διατηρεῖ ἐξαιρετικὲς σχέσεις μὲ τὶς ἀρχὲς τῶν ΗΠΑ, καὶ ὅτι αὐτὲς θὰ μποροῦσαν νὰ συμπαρασταθοῦν στὸ Πατριαρχεῖο σὲ μία δύσκολη στιγμή του. Τώρα εἶναι μία τέτοια, δύσκολη, στιγμή, ἀλλὰ οἱ ΗΠΑ ἔχουν σοβαρότερα ζητήματα στὴν περιοχὴ νὰ ἀντιμετωπίσουν καὶ μόνο θεωρητικὴ συμπαράσταση μπορεῖ νὰ ἔχει. Ὁ κ. Θεόφιλος δὲν προσέγγισε τὴ Ρωσικὴ Ἐκκλησία γιὰ συμπαράσταση, ἀφ᾽ ἑνὸς μὲν γιὰ νὰ μὴν ἐνοχλήσει τοὺς φίλους του ἀμερικανούς, ἀφ᾽ ἑτέρου δὲ γιατί βλέπει μεγαλύτερο κίνδυνο γιὰ τὸ Πατριαρχεῖο ἀπὸ τὴ Μόσχα παρὰ ἀπὸ τὸ Βατικανό…


Ἀπὸ τὰ ὅσα ἐν συντομίᾳ παρατέθηκαν γίνεται φανερὸ ὅτι τὸ Πατριαρχεῖο Ἱεροσολύμων ὀφείλει νὰ ἀντιμετωπίσει τοὺς κινδύνους γιὰ τὴν παρουσία του στοὺς Ἁγίους Τόπους μόνο μὲ τὴ συμπαράσταση, ποὺ μπορεῖ νὰ ἔχει, ἀπὸ τὴν κυβέρνηση τῆς Ἑλλάδος. Αὐτὴ ἔχει λόγο στὴν κυβέρνηση τοῦ Ἰσραὴλ καὶ μάλιστα ἰσχυρό, ἐφ᾽ ὅσον βεβαίως ἀντιλαμβάνεται τὴ σπουδαιότητα τῆς ὕπαρξης καὶ τῆς ἀκεραιότητας τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων καὶ θελήσει νὰ ἐπέμβει. Γεγονὸς εἶναι ὅτι γιὰ τὸν Πατριάρχη Ἱεροσολύμων καὶ τὰ μέλη τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητας ἄρχισε μία πολὺ δύσκολη περίοδος. Τὸ Πατριαρχεῖο ἐπὶ δύο χιλιάδες χρόνια ἐπέζησε κατακτητῶν βαρβάρων, ἑτεροδόξων καὶ ἀλλοθρήσκων. Στὶς ἡμέρες τους κινδυνεύει νὰ ἀφανιστεῖ, ὅταν, ὑποτίθεται, ἔχουν καθιερωθεῖ νόμοι καὶ κανόνες δικαίου…-

ΠΗΓΗ:

Χριστιανική Βιβλιογραφία

Ο κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΜΑΣ


Ο κ. ΛΥΚΟΥΡΓΟΣ ΝΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΩΝΙΑ ΤΩΝ ΙΕΡΑΡΧΩΝ ΜΑΣ
=====

Ο μητροπολίτης Καλαβρύτων, διά της ομολογουμένως πεπαρρησιασμένης του γραφίδος, μέμφεται, ορθώς και δικαίως, την εκκλησιαστική ηγεσία επί προδοσία της αποστολής της εν σχέσει προς το μάθημα των Θρησκευτικών. Και αξιεπαίνως εκζητεί τη συγγνώμη της ΠΕΘ και του καταπροδομένου από την επίσημη Εκκλησία, ευσεβούς λαού που αγωνίζεται με αξιοσημείωτο σθένος για τη διασφάλιση του Ορθοδόξου χριστιανικού προσανατολισμού και χαρακτήρα του πολύπαθου μαθήματος.

Δυστυχώς, ΔΥΣΤΥΧΕΣΤΑΤΑ, η προδοσία της αποστολής της εκκλησιαστικής ηγεσίας δεν εξαντλείται μονάχα στη σκανδαλώδη στάση της επί του προκειμένου μείζονος και ζέοντος και σπουδαιοτάτου θρησκευτικού, εθνικού, κοινωνικού και πολιτισμικού ζητήματος αλλά εξικνείται πολύ πιο πέρα και περιλαμβάνει και άλλες ουσιωδέστατες πτυχές της εκκλησιαστικής ζωής και παρουσίας.

Η ιερή αποστολή των ποιμένων προδόθηκε από την εκκλησιαστική ηγεσία με την επαίσχυντη μεταβολή της αρχήθεν αποφασισθείσης στάσεώς της στο Κολυμπάρι εν σχέσει προς το τελικό "συνοδικό" κείμενο που αφορά στις σχέσεις Ορθοδοξίας και αιρετικών "χριστιανών", με το "πράσινο φως", που ουσιαστικά αυτή άναψε, για την ψήφιση του φασιστικής υφής και εμπνεύσεως ΔΗΘΕΝ αντιρατσιστικού νόμου, με την ένοχη σιωπή και αδιαφορία της στην περίπτωση αισχίστων και βορβορωδών "καλλιτεχνικών" έργων, καθαπτομένων βαναύσως των ιερών Προσώπων και Θεσμίων της Αμωμήτου ημών Πίστεως, με τη σκανδαλώδη αποφυγή συνοδικής ενασχολήσεως και καταδίκης της βδελυκτής στα όμματα του Αγίου Θεού νεονικολαιτικής συφιλίδος, όπως αυτή ενσαρκώνεται από τους θεράποντες της "ερωτοθεολογίας"(τον πρύτανη της εν λόγω κακοδοξίας ένιες μητροπόλεις καλούν να μιλήσει στους νέους...), με την ένοχη υπόθαλψη και συγκάλυψη της αντιπατερικής και πατρομάχου Βολιώτικης σφηκοφωλιάς-"ακαδημίας" και του διαρκώς παραπαίοντος "προστάτη και κηδεμόνα" της, με τη μετατροπή των επισήμων εκκλησιαστικών περιοδικών σε παραρτήματα της γνωστής και μη εξαιρετέας και βραχυκυκλωμένης από τους "Καιρίτες" "Σύναξης", με τη σκανδαλώδη αρχιεπισκοπική παρέμβαση προ των τελευταίων επισκοπικών εκλογών, με το πρόσφατο αίσχος της υποτονικής αντιδράσεώς της απέναντι στο νομοθετικό αισχρούργημα "περί αλλαγής φύλου" και τους αυτουργούς του, συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου της Δημοκρατίας, που κατά τα άλλα εκκλησιάστηκε σκανδαλωδέστατα προχθές στο ναό του αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη παρισταμένης, απαθώς, πλειάδος επισκόπων, προεξάρχοντος του, κατά τα άλλα, διώκτου ευσεβών κληρικών μητροπολίτου Ανθίμου και προέβη και σε δηλώσεις, από πάνω, σχετικά με το μέγα άγιο, με την ποιότητα και συχνότητα των λεγόμενων "λαμπρών πολυαρχιερατικών συλλείτουργων"-δεσποτικών φεστιβάλ, με την έλλειψη αρθρώσεως και εκφοράς γνησίου εκκλησιαστικού και αγιοπατερικού λόγου επί υψίστων ηθικών και κοινωνικών ζητημάτων, ναρκοθετούντων τη σωτηρία του ποιμνίου. 

Αυτό το τελευταίο, μάλλον είναι και το σημαντικότερο. 

Μπορεί, κανείς, να ισχυρισθεί στα σοβαρά ότι ο λόγος που εξέρχεται από πολλούς εκ των επισκόπων μας και αποτυπώνεται στις γραφίδες τους στοιχεί με την αγιογραφική, αγιοπατερική και ιεροκανονική παρακαταθήκη και διδαχή; 

Συνιστούν γνήσια εκκλησιαστικές θέσεις οι κατά καιρούς εκφερόμενες και διατυπούμενες απόψεις-ιδεοληψίες των γνωστών και μη εξαιρετέων μητροπολιτών Δημητριάδος, Σύρου, Αργολίδος, Αλεξανδρουπόλεως, Μεσσηνίας; 

Ή είναι λόγος προσαρμοσμένος και συντονισμένος άριστα με τις επιταγές της "πολιτικής ορθότητας"; Λόγος ανθρωπάρεσκος, που χαιδεύει αυτιά, που δεν ελέγχει, που δεν δυσαρεστεί, που δεν θίγει το συστημικό κατεστημένο αλλά επαινείται και "αγκαλιάζεται" από αυτό. 

Πληθωρική αγαπολογία και σχεσιολογία, μεταναστολαγνεία, υπερτονισμός της αγάπης του Θεού και αποσιώπηση της δικαιοσύνης Του, απουσία αναφοράς σε ουσιαστική μετάνοια, σε αιώνια κόλαση, σε μέλλουσα κρίση και ανταπόδοση, στη μετά φόβου και τρόμου κατεργασία της σωτηρίας μας, λόγος που "ευχερώς εκδίδει εισιτήριον διά τον Παράδεισον", για να μνησθούμε και του μακαριστού Φλωρίνης Αυγουστίνου. 

Τόσος πια κομπλεξισμός προκειμένου να μην χαρακτηρισθούν ως επηρεασμένοι από το δικανικό πνεύμα της Δύσεως; Ακούστηκαν ποτέ οι λεγάμενοι να κατονομάζουν ως αιρετικούς τους παπικούς, προτεστάντες, αγγλικανούς, μονοφυσίτες και να τους προτρέπουν στην εν μετανοία επιστροφή τους στη μάνδρα της αγιωτάτης Εκκλησίας μας; 

Πότε ήλεγξαν με παρρησία τους αντίχριστους πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς άρχοντες; 

Πότε τους δυσαρέστησαν; 

Πότε ονειδίσθηκαν για το Χριστό; 

Πότε τους αποκάλεσαν οι εκπρόσωποι του συστημικού κατεστημένου "σκοταδιστές", "μεσαιωνιστές", "ταλιμπάν", "φοβικούς" κ.τ.ό; 

Πότε τους λοιδόρησαν και τους απαξίωσαν όπως κάποιους ομολογητές συνεπισκόπους τους;

Επίσκοποι, ΠΛΗΝ ΕΠΑΙΝΕΤΕΩΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΩΝ, ανάξιοι της αποστολής τους και κατώτεροι των προσδοκιών του πιστού λαού, δειλοί, ένοχοι, συμβιβασμένοι, άφωνοι, άπραγοι, απλοί διαχειριστές της επισκοπικής εξουσίας, διεκπεραιωτές εγκυκλίων και γραφειοκρατικών πράξεων, νεροκουβαλητές και αβανταδόροι της αντίθεης εξουσίας. 

Κάποιοι από αυτούς λαλίστατοι και ακάματοι όταν πρόκειται να πετροβολήσουν παραδοσιακούς και ομολογητές κληρικούς και λαικούς (όρα περίπτωση Θεσσαλονίκης Ανθίμου) και όταν επίκειται, πλειοδοτώντας σε "πολιτικά ορθές" και τραγικά α-θεολόγητες και αντι-εκκλησιαστικες θέσεις, να αποσπάσουν ψευτοπροοδευτικά εύσημα-εφαλτήρια, ενδεχομένως, για τη μελλοντική ανύψωσή τους στην επίφθονη αρχιεπισκοπική καθέδρα(όρα προαναφερθείσες περιπτώσεις ψευτοπροοδευτικών μητροπολιτών).

Ακόμη και κοσμικώς φρονούντες συμπατριώτες μας έχουν διαπιστώσει τη σκανδαλώδη αφωνία και απραξία των "ποιμένων" μας. "Πού είναι η Εκκλησία;", αναρωτιούνται, μέσα σε αυτόν το σεισμό; "Γιατί δεν μιλάνε οι δεσποτάδες;", τους ακούει κανείς να διερωτώνται ευλόγως! "Τι κάνει ο Ιερώνυμος;", τους ακούμε συχνά να λένε! Και να οικτείρουν τους επισκόπους και να εκφράζονται απαξιωτικά για την Εκκλησία...

Τι να τους απαντήσει, άραγε, κανείς;