Sunday, February 19, 2017

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ


ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΜΕΤΑ ΤΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

(Ορθόδοξη θεώρηση της Αποτείχισης)
=====

Τά ἀποτελέσματα τῆς Συνάξεως τῆς Κρήτης εἶναι διασπαστικά τῆς ἑνότητος τῆς Ἐκκλησίας, διότι ἐξαιτίας της ἔχουν δημιουργηθεῖ τρεῖς διαφορετικές πρακτικές μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία:

α) Ἡ πρώτη πρακτική εἶναι αὐτή, πού πιστεύουν οἱ οἰκουμενιστές, ὅτι δηλαδή οἱ ἀποφάσεις τῆς Συνάξεως τῆς Κρήτης τοῦ 2016 εἶναι ἐμπνευσμένες ἀπό τήν Χάρη τῆς Ἁγίας Πεντηκοστῆς.

β) Ἡ δεύτερη πρακτική εἶναι αὐτή, πού πιστεύουν οἱ σχισματικοί παλαιοημερολογῖτες, οἱ οὐ κατ’ἐπίγνωσιν ζηλωτές καί οἱ ἀποτειχισμένοι χριστιανοί, ὅτι πρέπει δηλαδή ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, Ἐπίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί νά διακόψουμε ἀμέσως τό μνημόσυνο ὅλων τῶν Ἐπισκόπων, πού ὑπέγραψαν τίς ἀποφάσεις τῆς Συνάξεως τῆς Κρήτης. Οἱ ἀνωτέρω, μή ἐφαρμόζοντας ὀρθῶς, ἱεροκανονικῶς καί ἁγιοπατερικῶς τό μέτρο καί τό δικαίωμα τῆς διακοπῆς μνημοσύνου, ἔχουν καταλήξει σέ σχισματικές καταστάσεις.

γ) Ἡ τρίτη πρακτική εἶναι αὐτή, πού πιστεύουν οἱ κατ’ἐπίγνωσιν ζηλωτές, ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, Ἐπίσκοποι, κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί, ὅτι δηλαδή πρέπει νά παραμείνουμε μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς ζωντανά μέλη της, νά ἀγωνισθοῦμε γιά νά ἀλλάξουμε τίς ἀποφάσεις τῆς Συνάξεως τῆς Κρήτης μέ συνοδικό, θεολογικό, κηρυκτικό καί ἐνημερωτικό τρόπο, καί νά ἐφαρμοσθεῖ, προαιρετικά, μέ τόν ὀρθό, ἱεροκανονικό καί ἁγιοπατερικό τρόπο, τό ἔσχατο μέτρο καί δικαίωμα τῆς διακοπῆς μνημονεύσεως τῶν ὀνομάτων τῶν Οἰκουμενιστῶν Ἐπισκόπων στίς ἱερές Ἀκολουθίες καί στίς Θεῖες Λειτουργίες, χωρίς, βεβαίως, σχισματικές τάσεις.

Ἐμεῖς ἀκολουθοῦμε τήν τρίτη πρακτική, διότι πιστεύουμε ὅτι γιά τώρα εἶναι ἡ πιό ἐνδεδειγμένη. Ἀργότερα, θά δοῦμε τί θά χρειασθῆ νά πράξουμε.
Παρακαλοῦμε, τέλος, τούς Οἰκουμενιστές καί τούς οὐ κατ’ἐπίγνωσιν ζηλωτές νά ἀκολουθήσουν τήν τρίτη πρακτική, ὥστε νά εἴμαστε ἑνωμένοι ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, κληρικοί, μοναχοί καί λαϊκοί, ὄχι μόνο πνευματικά, ἀλλά καί ἐκκλησιαστικά.

Ἕνας λόγος, πού μᾶς πείθει, ὅτι ὅσοι ἀκολουθοῦμε τήν τρίτη πρακτική θεολογική κατεύθυνση καί δρόμο, εἶναι ἡ πιό σωστή πρός τό παρόν, ἡ πιό παραδοσιακή, ἡ κατά Θεόν πρακτική ὁδός, εἶναι ὅτι, ἐπισήμως, μέ συνεντεύξεις, ὁμιλίες καί δημοσιογραφικές δηλώσεις τους, ὅσοι ἀκολουθοῦν τήν πρώτη καί τήν δεύτερη πρακτική ὁδό, δηλ. οἱ Οἰκουμενιστές καί οἱ οὐ κατ’ἐπιγνωσιν ζηλωτές, ζητοῦν ἀπό τούς κατ’ἐπίγνωσιν ζηλωτές, τά ζωντανά μέλη τῆς Ὀρθοδοξίας, νά ἀποτειχιστοῦν, νά βγοῦν, διαμαρτυρόμενοι, ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἀφοῦ δέν ἀναπαύονται ἀπό τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, πού, ὅπως λέγουν, κυριαρχεῖ στόν χῶρο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. «Ἀφοῦ δέν ἀναπαύεσθε μέ τόν Οἰκουμενισμό, νά φύγετε ἀπό τήν Ἐκκλησία καί νά κάνετε μιά δική σας «καθαρή Ἐκκλησία» καί νά μᾶς ἀφήσετε ἥσυχους, ἀντί νά εἶστε μέλη τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὅπως τήν θέλουμε νά εἶναι καί νά πορεύεται, καί νά προκαλεῖτε σύγχυση, διαμαρτυρίες, ἀνησυχίες, φανατισμούς, διχοστασίες, σχίσματα, φονταμενταλισμούς, μισαλλοδοξίες καί λοιπά προβλήματα».
  
Οἱ οὐ κατ’ ἐπίγνωσιν ζηλωτές μᾶς λέγουν ἐπισήμως ὅτι «εἰς μάτην (μάταια), ματαιοπονεῖτε μέ τόν χαρτοπόλεμο καί τόν γραπτό πόλεμο, πού κάνετε ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Οἱ Οἰκουμενιστές εἶναι ἀμετάπειστοι καί ἀμετανόητοι αἱρετικοί καί θέλουν ὁπωσδήποτε νά κάνουν τήν ἕνωση μέ τίς χριστιανικές κοινότητες, πού εἶναι αἱρετικές αἰῶνες τώρα μέχρι σήμερα, καί μέ τόν διαθρησκειακό συγκρητισμό θέλουν νά ἑνωθοῦν καί μέ ὁλες τίς ἄλλες θρησκεῖες καί πνευματικά δαιμονικά σχήματα καί κοινότητες. Ἦλθε πλέον ἡ κατάλληλη ὥρα νά ἐφαρμόσετε στήν πράξη τό ἀντιοικουμενιστικό σας φρόνημα, τή ζωή καί τήν χριστιανική σας ἰδιότητα».

Κατ’ ἀρχήν, τὸ οὐσιαστικὸ «ἀποτείχισις» παράγεται ἀπὸ τὸ ρῆμα ἀποτειχίζω, τὸ ὁποῖο, σύμφωνα μὲ τὰ Λεξικὰ, σημαίνει «ὀχυρώνω, ἀποκλείω διὰ τείχους, ἐγείρω μεσότοιχον”. Ἑπομένως, καὶ ἡ λέξη «ἀποτείχισις» σημαίνει «ἀποκλεισμὸς διὰ τείχους, ὀχύρωσις». Τὸ δὲ τεῖχος, ποὺ ὑψώνει κανεὶς, γιὰ νὰ ἀμυνθεῖ, καλεῖται ἀποτείχισμα. Στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα ἡ ἔννοια αὐτὴ τῆς ἀποτειχίσεως σημαῖνει ὅτι ὑψώνει κανείς ἕνα τεῖχος, γιά νά προστατευθεῖ ἀπό τόν κίνδυνο τῆς αἱρέσεως καί τῶν αἱρετικῶν ἐπισκόπων. Δεύτερον, ἡ ἀποτείχιση δέν πρέπει νά ἐκλαμβάνεται ὡς χωρισμὸς ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά ὡς χωρισμός ἀπὸ τὴν αἵρεση καὶ τοὺς ψευδεπισκόπους. Εἶναι κατασταλαγμένο ἐκκλησιολογικὸ ἀξίωμα ὅτι ἡ Ἐκκλησία βρίσκεται ἐκεῖ, πού ὑπάρχει ἡ Ἀλήθεια, καὶ ὄχι ἐκεῖ, ποὺ ὑπάρχουν ἐπίσκοποι καὶ πατριάρχες αἱρετικοί καί οἰκουμενιστές. Καί τρίτον, τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι, σύμφωνα μέ τόν 15ο Ἱερό Κανόνα τῆς ΑΒ΄ Συνόδου ἐπί ἁγίου Φωτίου τοῦ Μεγάλου, Πατριάρχου Κων/λεως (861 μ.Χ.) αὐτοὶ, ποὺ ἀποτειχίζουν τοὺς ἑαυτούς τους ἀπὸ τέτοιους δῆθεν ἐπισκόπους, ποὺ κηρύσσουν αἵρεση, ὄχι μόνο δὲν ὑπόκεινται στὶς ποινὲς, ποὺ ἐπιβάλλουν προηγούμενοι κανόνες, δηλαδὴ στὴν ποινὴ τῆς καθαιρέσεως, ἀλλὰ πρέπει ἐπὶ πλέον νὰ τιμῶνται μὲ τὴν πρέπουσα τιμὴ ἀπὸ τοὺς Ὀρθοδόξους, διότι ἀποτειχίσθηκαν, δηλαδὴ χωρίσθηκαν μὲ τὸ τεῖχος τῆς ἀληθείας, ὄχι ἀπὸ ἐπισκόπους, ἀλλὰ ἀπὸ ψευδεπισκόπους, καὶ διότι, ὄχι μόνο δὲν προκαλοῦν σχίσμα καὶ διαιρέσεις, ἀλλὰ σπεύδουν, ἐπείγονται νὰ γλυτώσουν τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ σχίσματα καὶ διαιρέσεις, ποὺ προκαλοῦν οἱ ψευδεπίσκοποι.

Δέν θά τούς κάνουμε, λοιπόν, τήν χάρη νά βγοῦμε ἔξω ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὅπως θέλουν δηλαδή καί οἱ δύο αὐτές «ἐκκλησιαστικές παρατάξεις», οἱ οἰκουμενιστές καί οἱ οὐ κατ’ἐπίγνωσιν ζηλωτές καί νά προχωρήσουμε σέ σχίσματα καί δημιουργία ἄλλων ἐκκλησιῶν, ἀλλά θά παραμείνουμε μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς ζωντανά μέλη Της. Διότι, πιστεύουμε στόν οἰκουμενικό θεολόγο καί ποιμένα τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ ὁποῖος δέν ἦταν οὔτε οἰκουμενιστής οὔτε οὐ κατ’ἐπίγνωσιν ζηλωτής, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο, Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, ὁ ὁποῖος, ἀπευθυνόμενος στούς σχισματικούς, λέγει διαχρονικά περίπου τά ἑξῆς: «Δέν πρέπει νά κάνουμε σχίσματα, θρησκευτικές ἐξωεκκλησιαστικές παρατάξεις καί κόμματα, μέσα κι ἔξω ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, διότι αὐτά εἶναι βλασφημίες κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οἱ ὁποῖες, σύμφωνα μέ τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, δέν πρόκειται νά συγχωρεθοῦν σ’αὐτούς, πού τίς προκαλοῦν, εἰς τόν αἰῶνα τόν ἅπαντα. Ὅποιος σχίζει τήν Ἐκκλησία καί κάνει κόμματα, μέσα κι ἔξω ἀπ’αὐτήν, δέν πρόκειται νά συγχωρεθεῖ, νά σωθεῖ καί ν’ἁγιάσει, ἔστω κι ἄν χύσει τό αἷμα του μαρτυρικῶς γιά τόν Χριστό. Τό σχῖσμα εὔκολα δημιουργεῖται καί καταλήγει στήν αἵρεση, ὅμως, πάρα πολύ δύσκολα καταργεῖται καί ἐξαλείφεται».

ΠΗΓΗ:


Ρωμηοί Ελληνοκύπριοι Ορθόδοξοι 

No comments:

Post a Comment