Sunday, January 31, 2016

“ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΚΟΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ” Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΕΣ


“ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΚΟΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ” Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΑΙΡΕΙ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝΤΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Γράφει, στον “Ορθόδοξο Τύπο”, ο π. ∆ιονύσιος Τάτσης: 

«Υμείς ἐστε τὸ φῶς τοῦ κόσµου» (Ματθ. ε´ 14). Ὁ λόγος αὐτὸς τοῦ Χριστοῦ πρωτίστως ἀναφέρεται στοὺς κληρικούς, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ ἔχουν πνευµατικὴ εὐαισθησία καὶ σταθερὴ ἐπιθυµία νὰ βοηθοῦν τοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ στραφοῦν στὸν Θεὸ καὶ νὰ τηροῦν τὶς ἐντολές. Πολλοὶ κληρικοὶ ὅµως δὲν συµφωνοῦν µὲ αὐτό. Ἰσχυρίζονται ὅτι πρέπει νὰ στηρίζεται ὁ κληρικὸς καὶ στὰ δεδοµένα τῆς ἐπιστήµης καὶ νὰ δίνει νέες ἑρµηνεῖες τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ ἢ καὶ νὰ τὶς καταργεῖ, ἀφοῦ πιὰ ζοῦµε σὲ νέα ἐποχὴ καὶ οἱ ἄνθρωποι ἀρνοῦνται τὴν ἠθικὴ ζωὴ καὶ ἐπιλέγουν τὶς σαρκικὲς ἡδονές. Οἱ συγκεκριµένοι νεωτεριστὲς κληρικοὶ εἶναι ἐπιστήµονες διαφόρων εἰδικοτήτων καὶ τὴν Ἐκκλησία τὴν βλέπουν ὡς ἕνα παραδοσιακὸ χῶρο, ποὺ πρέπει νὰ ἐκσυγχρονιστεῖ, µὲ ὁδηγὸ πάντα τὴν κοσµικὴ σοφία τῆς ἐπιστήµης καὶ ἰδιαίτερα τῆς ψυχολογίας, τῆς ψυχιατρικῆς κ.λπ. 
  
Μὲ τοὺς συγκεκριµένους αὐτοὺς κληρικοὺς δὲν µπορεῖ νὰ συµφωνήσει ὁ συνειδητὸς χριστιανός. Ἡ κατὰ κόσµον σοφία τους καὶ εἰδικότερα οἱ ἐπιδόσεις τους στὴν παιδοψυχιατρικὴ τοὺς ἔχουν ὁδηγήσει στὴ «θερµὴ» ὑπερηφάνεια καὶ ὑποστηρίζουν ὅτι ἡ ἀνηθικότητα καὶ ἡ ὁµοφυλοφιλία δὲν εἶναι ἁµαρτία!”

Ο π. Διονύσιος Τάτσης αναλύει εύστοχα το σύμπτωμα των νεωτεριστών κληρικών. 

Ποια είναι, όμως, η θεραπεία; Ορισμένοι κληρικοί -και κυρίως οι π. Φιλόθεος Φάρος και π. Βασίλειος Θερμός- από δεκαετίες ασχημονούν ποικιλοτρόπως στο χώρο της Εκκλησίας και της θεολογίας.

Και τέλος πάντων αυτοί οι κληρικοί έχουν τη δική τους ποιμαντική και θεολογική προσέγγιση και μακάρι ο Θεός να τους δώσει μετάνοια για να μη οδηγούν ψυχές υπέρ ων Χριστός απέθανεν στην απώλεια.


Η Σύνοδος, όμως, τι κάνει; Δεν έπρεπε τουλάχιστον τον π. Βασίλειο Θερμό και τον π. Φιλόθεο Φάρο να τους καθαιρέσει για να μαζευτούν και οι υπόλοιποι Νεονικολαίτες κληρικοί;

ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ


ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΚΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Γράφει ιστοσελίδα της Κύπρου που αγωνίζεται τον καλό αγώνα πίστεως:

“Αγαπητοί φίλοι της ιστοσελίδας ΑΓΝΟΤΗΤΑ-ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ-ΖΩΗ,


Το άρθρο περιγράφει τις πρόσφατες συγκλονιστικές αποκαλύψεις για την πώληση διαμελισμένων εκτρωμένων εμβρύων. Τα εκτρωμένα έμβρυα πωλούνται από κλινικές που ανήκουν ή συνδέονται με τον αμερικανικό Οικογενειακό Προγραμματισμό. 

Η οργάνωση «Οικογενειακός Προγραμματισμός» δρα επίσης στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Εκτός των άλλων προσπαθεί να προωθήσει την ιδεολογία της στους ευαίσθητους τομείς της υγείας και της παιδείας. Οφείλουμε να ενημερωθούμε και να ενημερώσουμε και άλλους για τους μεγάλους κινδύνους που ελλοχεύουν από την υιοθέτηση των ακραίων ιδεολογικών θέσεων της οργανώσεως αυτής.

Μπορείτε να δείτε όλες μας τις αναρτήσεις στο ιστολόγιο www.agogi.org/agnotita/

Ενθαρρύνουμε την προώθηση αυτού του μηνύματος σε φίλους, συγγενείς και γνωστούς σας καθώς επίσης τη δωρεάν εγγραφή νέων συνδρομητών-παραληπτών των αναρτήσεων της ιστοσελίδας μας. Όσοι ενδιαφέρονται μπορούν να μας ενημερώσουν αποστέλλοντάς μας μήνυμα στη διεύθυνση info@agogi.org
Όμιλος Επιστημόνων "Ευθύνη"’

Συγχαίρουμε θερμά τους διαχειριστές της ιστοσελίδας για τις ορθές θέσεις που προβάλλουν και για την ορθόδοξη κατήχηση που κάνουν στους αναγνώστες τους. Είναι πολύ ενθαρρυντικό να μαθαίνουμε ότι και νέα παραδοσιακά ιστολόγια προστίθενται σε όσα την τελευταία δεκαετία αγωνίζονται τον καλό αγώνα της πίστεως και κατηχούν ορθόδοξα το λαό του Θεού.



Η μαρτυρία της ιστοσελίδας αφορά κυρίως οικογενειακά θέματα, την αγνότητα και τις εκτρώσεις. Φανερή, λοιπόν, η σπουδαιότητά της σε τομείς τόσο ουσιαστικούς της ζωής των πιστών.

Είναι πολύ ενθαρρυντικό να ξέρεις ότι την ώρα που κάποιοι όπως τους κ. Γιανναρά, π. Βασίλειο Θερμό και π. Φιλόθεο Φάρο γκρεμίζουν συνειδήσεις κάποιοι άλλοι πατέρες και αδελφοί σκύβουν όπως τον Καλό Σαμαρείτη και καθαρίζουν με ορθόδοξο κρασί και ανακουφίζουν με ευαγγελικό λάδι τις πληγές του σύγχρονου ανθρώπου.

Ταπεινά ευχόμαστε φώτιση από το Θεό και καλή συνέχεια του έργου τους στους διαχειριστές της ιστοσελίδας.

ΕΝΑΣ ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΕΤΑΞΕ

Του ορθόδοξου περιοδικού “Ο Σωτήρ”
=====

Τὸν Στέφανο, τὸν 17χρονο μαθητὴ τῆς Γ´ Λυκείου, τὸν ἤξερε ἐδῶ καὶ χρόνια. Τὸν εἶχε στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Καὶ τὸν θαύμαζε γιὰ τὸ ἦθος καὶ τὴ λεβεντιά του. Τὸν Στέφανο τὸν ἤξερε καλὰ ἡ κ. Δημητρίου, ἡ καθηγήτρια, τὴ μητέρα του ὅμως ὄχι. Τούτη ὅμως τὴ μέρα τὴ μεγάλη – Κυριακὴ ἦταν μεσημέρι – τόλμησε νὰ τῆς τηλεφωνήσει γιὰ νὰ τὴ συλλυπηθεῖ. Αὐτὴ τὴ μεγάλη μάνα ποὺ ἀξιώθηκε νὰ ἔχει τέτοιο παιδί, ποὺ μόλις πρὶν ἀπὸ μία μέρα τῆς εἶχε φύγει γιὰ τὸν οὐρανό.
–Κυρία Σταυρίδου, ἐσεῖς;
–Ναί! Ποιὰ παρακαλῶ;
–Ἡ θεολόγος ἀπὸ τὸ Λύκειο τοῦ Στέ­φανου. Πληροφορήθηκα γιὰ τὸν θάνατο τοῦ μονάκριβου παιδιοῦ σας καὶ τόλμησα νὰ σᾶς πάρω. Σᾶς συλλυποῦμαι. Εἴχατε ἕνα παιδὶ μὲ σπάνια ἀθωότητα καὶ ἁπλότητα. Ὁ Κύριος τὸ διάλεξε τὸ παιδί σας καὶ τὸ πῆρε κοντά Του. Δὲν θὰ ἄντεχε νὰ ζήσει ἄλλο μέσα στὴν πονηρία καὶ τὴν ἀδικία τοῦ σημερινοῦ κόσμου. Εἶμαι κοντά σας αὐτὴ τὴν ὥρα τοῦ βαρύτατου πένθους σας. Ὁ Θεὸς νὰ ἀναπαύει τὸ παιδί σας στὴ Βασιλεία Του. Διαβιβάστε, παρακαλῶ, καὶ στὸ σύζυγό σας τὴ συμ­παράστασή μου στὸ πένθος σας.

Ἡ μητέρα ἄκουγε σιωπηλή. Καὶ λίγο μετὰ μὲ θαυμαστὴ ψυχραιμία, ποὺ μόνο ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ χαρίσει αὐτὲς τὶς ὧρες, ἀπάντησε:
–Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ, κυρία καθηγή­τρια. Πολὺ μὲ παρηγορεῖ τὸ τηλεφώνημά σας αὐτὴ τὴ στιγμή.

Ὁ Στέφανος μᾶς ἔφυγε. Νὰ ξέρετε ὅ­μως πὼς χθὲς τὸ Σάββατο πῆγε στὴν ἐκκλησία καὶ κοινώνησε. Καὶ μετά, γεμάτος θεία εὐφροσύνη, εἶπε στὸν π. Κύριλλο μέσα στὸ Ἱερό: «Πάτερ μου, πόσο θὰ ἤθελα νὰ εἶχα ἕνα ντιβανάκι, νὰ ἔμενα πάντοτε ἐδῶ μέσα στὸ Ἅγιο Βῆμα, μαζὶ μὲ τοὺς Ἁγίους καὶ τὸν Θεὸ καὶ τὴν Παναγία! Πόσο μὲ γαληνεύει καὶ μὲ ξεκουράζει αὐτὴ ἡ ἀτμόσφαιρα! Τὸ ξέρω, εἶναι ὑπερβολικὸ αὐτὸ ποὺ ζητάω. Ὅμως ἀφῆστε με νὰ προσευχηθῶ ἐδῶ μέσα, τὸ θέλω πολύ. Ἔχω τὴν ἄδειά σας;». «Ναί, Στέφανέ μου», τοῦ εἶπε ὁ ἱερέας, «ἐκφράσου ἐλεύθερα στὸν Θεό». Καὶ ὁ Στέφανος γονάτισε ἐκεῖ δίπλα στὴν πολυθρόνα τοῦ ἱεροῦ καὶ προσευχόταν γιὰ ἀρκετὴ ὥρα. Γιὰ νὰ μὴν αἰσθάνεται ἄσχημα μόνος του τὴν ὥρα ἐκείνη, γονάτισε διακριτικὰ κοντά του καὶ ὁ ἱερέας καὶ προσευχόταν καὶ αὐτὸς ἐκεῖ. Τί ἔλεγαν στὸ Χριστὸ δὲν ξέρω. Πάντως γύρισε στὸ σπίτι εἰρηνικὸς καὶ χαρούμενος. Καὶ τὸ ἀπόγευμα αἰσθάνθηκε ἕναν πόνο στὴν καρδιά. Καὶ μᾶς ἔφυγε ξαφνικά, πρὶν προλάβουμε νὰ τὸν σώσουμε…

Ἄκουγε σιωπηλὴ ἡ καθηγήτρια. Εἶχε πνίξει τὴ συγκίνησή της. Ἀπολάμβανε τὶς τελευταῖες ὧρες τῆς ζωῆς ἑνὸς μεγά­λου παιδιοῦ. Ζήλευε μιὰ τόσο ἕτοιμη ἀναχώρηση γιὰ τὸν οὐρανό.
Ἀκολούθησαν λίγα δευτερόλεπτα σιωπῆς. Ἡ κ. Δημητρίου δὲν πρόλαβε νὰ πεῖ κάτι, καὶ ἡ φωνὴ τῆς μητέρας συνέχισε νὰ λέει τὰ κρυφὰ μυστικὰ τοῦ παιδιοῦ της:
–Ξέρετε... Νὰ σᾶς πῶ καὶ τὸ ἄλλο. Πρὶν ἀπὸ τρεῖς μέρες τὸ παιδί μου μοῦ εἶπε: «Μανούλα, πόσο θά ’θελα νὰ ἀγκαλιάσω τὸν Θεὸ σφικτά, πολὺ σφικτά, γιὰ νὰ αἰσθανθῶ δυνατὰ τὴ στοργή Του καὶ νὰ Τοῦ δώσω ὅλη τὴν ἀγάπη μου!». «Παιδί μου», τοῦ ἀπάντησα, «ὁ Θεὸς δὲν πιάνεται. Εἶναι ἄϋλος. Τὸν Θεὸ Τὸν νιώθουμε καὶ Τὸν πιάνουμε μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἐλπίδα, μὲ τὴν καλοσύνη στοὺς γύρω μας ἀνθρώπους καὶ τὴν ἀνυπόκριτη ἀγάπη ποὺ προσφέρουμε πρὸς ὅλους...». Τὸν ἑτοίμαζε ὁ Θεὸς τὸν Στέφανο νὰ τὸν πάρει κοντά Του. Δὲν ἄντεχε ἄλλο, φαίνεται, νὰ μένει στὴ γῆ αὐτὴ τῶν πειρασμῶν καὶ τῆς ἁμαρτίας.
–Δοξάστε τὸν Θεό, κυρία Ἄννα, γιατὶ σᾶς χάρισε ἕνα τέτοιο παιδί. Σπάνιο παιδί, ἄγγελο ἐπίγειο, ποὺ δὲν τὸν ἄγγιζε ἡ κακία τοῦ κόσμου. Βλέμμα, χαμόγελο, κουβέντα, ὅλα του ἦταν συνειδητὰ ἀθῶα.
–Ἔτσι ἦταν, ὅπως τὰ λέτε. Θέλω ὅμως καὶ κάτι ἄλλο νὰ μοιραστῶ μαζί σας, καὶ συχωρέστε με γιὰ τὰ πολλά μου λόγια ποὺ λόγῳ τῆς ἐντάσεως ἔχω.

Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ μοῦ ἔλεγε τὸ παιδί μου: «Μάνα, θαρρῶ πὼς τὸ σπίτι μας δὲν ἔχει ταβάνι. Ὅταν σηκώνω τὰ μάτια μου πάνω, βλέπω ἐκεῖ τὸν Κύριο μὲ τὰ δυό Του χέρια ἁπλωμένα ποὺ μᾶς εὐλογεῖ. Δὲν βλέπεις τὸν τελευταῖο καιρὸ πόσες εὐλογίες μᾶς δίνει στὸ σπίτι μας; Συνέχεια μᾶς εὐλογεῖ καὶ μᾶς δίνει ἀκατάπαυστα πολλὰ δῶρα, πολλὲς εὐλογίες.
–Σᾶς εὐχαριστῶ πολύ, κυρία Ἄννα, γιὰ ὅσα πολλὰ καὶ διδακτικὰ μοῦ εἴπατε, ἢ μᾶλλον μοῦ ἐμπιστευτήκατε. Ἀσφαλῶς θὰ ἔχετε καὶ ἄλλα τέτοια, ποὺ παρακαλῶ, κάποτε ἀπὸ κοντὰ νὰ μοῦ πεῖτε γιὰ νὰ διδαχθῶ καὶ νὰ τὰ πῶ καὶ σὲ ἄλλους.
–Εὐχαρίστως· ἀργότερα ὅμως, ἀφοῦ ἠρεμήσουμε. Πάντως πολὺ σᾶς εὐχαριστῶ γιὰ τὴν ἀγάπη σας καὶ τὴ συμπαράστασή σας αὐτὲς τὶς ὧρες.

Μόλις ἔκλεισε τὸ τηλέφωνο, ἡ κυρία Ἄννα θυμήθηκε καὶ κάποιον ἄλλον λόγο τοῦ Στέφανου. Σὲ ἡλικία μόλις πέντε ἐτῶν, σὲ κηδεία γνωστοῦ τους μέσα στὴν ἐκκλησία, ἀκούγοντας τὰ κλάματα τῶν ἀνθρώπων, εἶπε δυνατά: «Μαμά, γιατί κλαῖνε ὅλοι αὐτοί, ἀφοῦ θ’ ἀναστηθοῦμε μιὰ μέρα;». Καὶ ἀμέσως σταμάτησαν οἱ ἄνθρωποι νὰ κλαῖνε. Καὶ ὁ π. Κύριλλος τῆς εἶπε: «Κυρία Ἄννα, σήμερα τὸ παιδί σας θεολόγησε».


Ἡ κηδεία τοῦ Στέφανου ἔγινε μέσα σὲ ἀτμόσφαιρα βαθιᾶς σιγῆς. Στὰ μάτια τὰ βουρκωμένα τῆς μάνας καὶ τοῦ πατέρα, ποὺ στέκονταν ὄρθιοι δίπλα στὸ φέρετρο, μποροῦσες νὰ διακρίνεις τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως, πὼς ὁ Στέφανος δὲν χάθηκε, δὲν πέθανε, ἀλλὰ ζεῖ πνευματικὰ στὴν αἰώνια ζωή, στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Θεοῦ Πατέρα, ποὺ ποθοῦσε κάποτε νὰ βρεθεῖ. Οἱ λόγοι ποὺ ἀκούστηκαν ἦ­ταν μικροὶ γιὰ νὰ ἐκφράσουν τὸ μεγαλεῖο τοῦ μεγάλου αὐτοῦ ἀθώου παιδιοῦ ποὺ σὰν ἄγγελος ζοῦσε πάνω στὴ γῆ. Οἱ συμμαθητές του καὶ οἱ φίλοι του ποὺ κύκλωναν τὴ σορό του, κοιτοῦσαν ἐκστατικὰ τὸ φωτεινὸ πρόσωπό του. Καὶ ἀντλοῦσαν ἀπὸ τὴν ἀνταύγεια τῆς ἠρεμίας του δύναμη καὶ παράδειγμα γιὰ ἁγία ζωή. Μετὰ τὴν ταφὴ ἔφευγαν ὅλοι βαθιὰ συλλογισμένοι, καὶ ἕνας ἡλικιωμένος καθηγητὴς ψιθύριζε: Κάμε, Χριστέ, τὸ θαῦμα Σου νὰ ζωντανέψεις τὴ φλόγα τῆς ἀγάπης Σου στὰ παιδιὰ τῆς ἐποχῆς μας, μὲ τὶς προσευχὲς αὐτοῦ τοῦ ἀγγέλου ποὺ πέταξε κοντά Σου.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ


Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Του π. Θεοδώρου Ζήση
=====

Ἀπογοητευτικὴ εἶναι ἡ διαπίστωση τῆς ἀλλαγῆς τοῦ οἰκουμενικοῦ χαρακτῆρος τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καὶ περισσότερο ἀπογοητευτικὴ καὶ ἐκκλησιολογικὰ ἀπαράδεκτη ἡ αἰτιολόγηση αὐτῆς τῆς ἀλλαγῆς ποὺ ἔκανε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος στὴ Σύναξη τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου ποὺ ἔγινε στὴν Κωνσταντινούπολη στὶς 29 Αὐγούστου τοῦ 2015. 

Πιὸ συγκεκριμένα, ἐνῶ ὅλοι ἐπίστευαν, αὐτοὶ ποὺ εἶχαν τὴν πρωτοβουλία καὶ τὴν ἰδέα τῆς Συνόδου, αὐτοὶ ποὺ τὴν προχώρησαν καὶ αὐτοὶ ποὺ τὴν πολέμησαν ὅτι πρόκειται γιὰ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, ποὺ τὴν ὀνόμασαν Ἁγία καὶ Μεγάλη, ἐπειδὴ ἡ οἰκουμενικότητα μιᾶς Συνόδου ἀναγνωρίζεται ἐκ τῶν ὑστέρων ἀπὸ τὸ πλήρωμα τῆς Ἐκκλησίας, παρὰ ταῦτα ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης στὴν δήλωσή του αὐτή, ἀνατρέποντας ὅλους καὶ ὅλα, εἶπε ὅτι ἡ Σύνοδος δὲν συγκαλεῖται ὡς Οἰκουμενική, δὲν μπορεῖ νὰ χαρακτηρισθεῖ ὡς Οἰκουμενική, διότι δὲν μετέχουν οἱ Χριστιανοὶ τῆς Δύσεως. 

Εἶπε ἐπὶ λέξει: «Δευτέρα παρατήρησις ἐπὶ τοῦ θέματος τούτου εἶναι ἡ διευκρίνησις περὶ τῆς φύσεως τῆς συγκαλουμένης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου. Κατὰ τὴν ἐπιλογὴν τῆς ὀνομασίας τῆς Συνόδου ταύτης ὑπὸ τῆς Α´ Προσυνοδικῆς Πανορθοδόξου Διασκέψεως ἀπεφεύχθη συνειδητῶς ὁ χαρακτηρισμὸς αὐτῆς ὡς Οἰκουμενικῆς Συνόδου, διὰ τὸν λόγον ὅτι δὲν καλοῦνται ὡς μέλη αὐτῆς οἱ ἐκ τῆς Δύσεως χριστιανοί, ὡς συνέβαινε πάντοτε ἐν τῇ ἀρχαίᾳ Ἐκκλησίᾳ κατὰ τὴν σύγκλησιν Οἰκουμενικῶν Συνόδων». Δυσκολεύεται κανεὶς νὰ πιστεύσει ὅτι ἡ δήλωση αὐτὴ προέρχεται ἀπὸ πατριαρχικὰ χείλη, καὶ μάλιστα ἑνὸς πατριάρχου, ὁ ὁποῖος, καὶ πρὶν γίνει πατριάρχης, ὡς ἐπίσκοπος ἔλαβε ἐνεργὸ μέρος στὶς Προσυνοδικὲς Ἐπιτροπὲς καὶ Διασκέψεις, σὲ κάποιες ἀπὸ τὶς ὁποῖες καὶ προήδρευσε. 

Καμμία Προσυνοδικὴ Διάσκεψη δὲν δικαιολόγησε τὴν ὀνομασία τῆς Συνόδου ὡς μὴ Οἰκουμενικῆς, ἐπειδὴ ἀπουσιάζουν οἱ Χριστιανοὶ τῆς Δύσεως. Εἶναι προσωπικὴ ἐσφαλμένη γνώμη τοῦ κ. Βαρθολομαίου, ποὺ δικαιολογεῖται ἀπὸ τὴν δική του νέα ἐκκλησιολογία, ποὺ τὴν ἔχει προβάλει καὶ σὲ ἄλλες περιπτώσεις καὶ ἡ ὁποία ἔχει ἐπικριθῆ δημοσίως στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ πολλοὺς ἐπισκόπους, κληρικούς, μοναχούς, καθηγητὰς Θεολογικῶν Σχολῶν, καὶ ἁπλοὺς λαϊκούς, ποὺ ὑπέγραψαν κατὰ χιλιάδες καὶ σχετικὸ κείμενο.

Ἀπὸ τὴν δήλωση αὐτὴ προκύπτει ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δὲν εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, δὲν εἶναι πλήρης ἐκκλησία, ἀλλὰ ἐλλιπής. Δὲν μπορεῖ μόνη της νὰ συγκαλέσει Οἰκουμενικὴ Σύνοδο, γιατὶ εἶναι μόνο ἕνα μέρος τῆς Ἐκκλησίας· λείπει τὸ ἄλλο, οἱ Χριστιανοὶ τῆς Δύσεως, οἱ Παπικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες, στοὺς ὁποίους ἔτσι ἀναγνωρίζεται ἐκκλησιαστικότητα. 

Εἰσάγει ἐπίσης νέα ἀντιμετώπιση τῶν αἱρέσεων, ὑπονοώντας ὅτι ἡ ἀποκοπὴ τῶν αἱρετικῶν προσβάλλει τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν καθολικότητα, ὅτι χωρὶς τοὺς αἱρετικοὺς ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι καθολικὴ καὶ ἑνιαία, καὶ ἔκαναν λάθος οἱ Ἅγιοι Πατέρες καὶ οἱ Σύνοδοι ποὺ ἀναθεμάτιζαν καὶ ἀπέκοπταν τοὺς αἱρετικούς. Οὐσιαστικῶς πρόκειται γιὰ ἀποδοχὴ τῆς προτεσταντικῆς θεωρίας τῶν κλάδων, τῆς διευρυμένης ἐκκλησιολογίας τῆς Β´ Βατικανῆς Συνόδου περὶ πλήρους καὶ ἐλλιποῦς ἐκκλησιαστικότητος, ὑπὸ ἄλλη παραλλαγή.

Ἐξηγεῖται ἔτσι ἡ μεγάλη καὶ σταθερὴ ἐπιμονὴ ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τῆς προετοιμασίας τῆς Συνόδου στὰ θέματα τῶν σχέσεών μας μὲ τοὺς ἑτεροδόξους, ποὺ τοὺς ἀναγνωρίζουμε καὶ τοὺς ὀνομάζουμε ὡς ἐκκλησίες ἐκτὸς Ἐκκλησίας, κατὰ προφανέστατη ἐκκλησιολογικὴ πλάνη. Δὲν τοὺς ὀνομάζουμε πλέον αἱρέσεις καὶ αἱρετικούς, ὅπως τοὺς ὀνόμαζαν ὅλες οἱ διευρυμένες ἐνδημοῦσες Σύνοδοι τῆς Κωνσταντινούπολης τὸν 19ο αἰώνα, καί, χωρὶς νὰ ἐγγράψουμε τὸ θέμα αὐτὸ εὐθέως πρὸς συζήτηση στὴν Σύνοδο, τοὺς ἀναγνωρίζουμε ἐμμέσως ὡς ἐκκλησίες. 


Ἀπὸ κείμενα τῆς Συνόδου ποὺ διέρρευσαν προκύπτει ὅτι βαίνουμε πρὸς ἀναγνώριση τοῦ Βαπτίσματος καὶ τῆς ἐκκλησιαστικότητας τῶν αἱρετικῶν Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν.

Saturday, January 30, 2016

ΝΕΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΦΑΡΟΥ


ΝΕΟ ΟΛΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ π. ΦΙΛΟΘΕΟΥ ΦΑΡΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Σε συνέντευξή του, στον κ. Νίκο Παπαχρήστου του Πυλώνα Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ, ο π. Φιλόθεος Φάρος επανέλαβε -για μια ακόμη φορά- Νεονικολαιτικές θέσεις.

Από τα πολλά ολισθήματα του π. Φιλόθεου σ’ αυτή τη συνέντευξη θα σχολιάσουμε λίγα σημεία.

1.) Για να δικαιολογήσει τις θέσεις του για την ομοφυλοφιλία και γενικά τις σαρκικές αμαρτίες ανέφερε ότι ο Χριστός καταδικάζει την πλεονεξία. Διερωτώμαι: Για ποιο λόγο δεν μπορούσε να πει ότι ο Χριστός καταδικάζει και την πλεονεξία όπως καταδικάζει και τις σαρκικές αμαρτίες; Για ποιο λόγο προβάλλει μόνον την πλεονεξία σαν εφάμαρτη για να καλύψει τις σαρκικές αμαρτίες;

2.) Παρόμοια επέμενε ότι το Ευαγγέλιο καταδικάζει την πορνεία που γίνεται στο πορνείο και όχι την ολοκληρωμένη έκφραση του ερωτικού ενστίκτου πριν το γάμο. Τις θέσεις αυτές ανέτρεψε με ακαταμάχητα επιχειρήματα ο μ. π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος όταν αντιμετώπισε τον ομογάλακτο του π. Φιλόθεου Φάρου κ. Χρήστο Γιανναρά και απέδειξε αυτές τις θέσεις καθαρά αιρετικές. Είναι απαράδεκτο να επανέρχεται χωρίς επιχειρήματα δεκαετίες αργότερα ο π. Φιλόθεος Φάρος και να αναμασά τα ίδια έωλα Γιανναρικά επιχειρήματα. 

3.) Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι όσο περισσότερο ένας κληρικός ελέγχει τις σαρκικές αμαρτίες τόσο περισσότερο αγωνίζεται να κρύψει τη δική του μυστική εφάμαρτη ζωή. Δηλαδή ο Προφήτης Νάθαν, ο Τίμιος Πρόδρομος, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος (Καντιώτης) κτλ. που έλεγχαν αυστηρά τις σαρκικές αμαρτίες είχαν μυστική ερωτική ζωή; Μήπως αυτά που λέγει ο π. Φιλόθεος κινούνται καθαρά στο χώρο της βλασφημίας;

Τα πιο πάνω ολισθήματα δεν είναι όλα όσα διατύπωσε ο π. Φιλόθεος. Ούτε καν τα πιο σοβαρά. Είναι όμως ενδεικτικά της πλάνης που τον διακατέχει.

Και να σκεφτεί κανείς ότι ο κληρικός αυτός είναι 85 χρόνων. Διερωτώμαι! Δεν σκέφτεται ότι είναι κοντά ο θάνατος και Ημέρα της Κρίσεως;

Και τέλος πάντων ο π. Φιλόθεος είναι αυτός που είναι και μακάρι ο Θεός να του δώσει μετάνοια αλλά η Διοικούσα Εκκλησία δεν έπρεπε να είχε καθαιρέσει από καιρό αυτόν τον Νεονικολαίτη κληρικό όπως επίσης τον ομόφρονά του π. Βασίλειο Θερμό;

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΑΣΧΗΜΙΑ ΣΤΗΝ ΤΗΝΟ


ΣΤΗ ΛΙΤΑΝΕΙΑ "ΦΑΝΑΡΑΚΙΑ" ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΕΣΗ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΟΧΑΡΗΣ ΤΗΣ ΤΗΝΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΣΧΕ ΕΝΕΡΓΑ Ο ΠΑΠΙΚΟΣ "ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ" ΝΙΚΟΛΑΟΣ.

ΣΕΒΑΣΜΙΟΤΑΤΕ ΣΥΡΟΥ! 

ΠΟΤΕ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ ΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΙΖΕΤΕ ΤΟ ΠΟΙΜΝΙΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΜΠΕΔΩΝΕΤΕ ΤΟ ΛΑΙΚΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ; 

ΓΙΑΤΙ ΑΜΒΛΥΝΕΤΕ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΜΝΙΟΥ ΣΑΣ;

Η ΠΑΠΙΚΗ ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ


Η ΠΑΠΙΚΗ ΠΛΑΝΗ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ

Tου Θεολόγου Μαυρουδή 
=====

Πληροφορούμαι με αγωνία και ανησυχία την ύπουλη ανακίνηση του θέματος της παπικής εκκλησίας στην Πάτμο και αντιδρώ.

Στη λογική του ότι, επειδή οι Παπικοί μας δίνουν ναούς στο εξωτερικό για να τελούμε τη θεία λειτουργία, θα πρέπει να τους δίνουμε κι εμείς, υπάρχει τεράστια διαφορά. Οι Παπικοί δεν έχουν πρόβλημα να μετατρέπουν τους ναούς τους σε μπάρ, εστιατόρια, χώρους συναυλιών κ.λ.π.. Θυμηθείτε τον Οκτώβρη του 2014 όταν παραχώρησαν την Capella Sixtina, έμβλημα και σύμβολο του Βατικανού, για συναυλία των Rolling Stones και με την αντίδραση του κόσμου άλλαξαν γνώμη!.

Τώρα για τις δήθεν λειτουργίες τους δεν ζητούν ένα οικόπεδο στο οποίο ανεμπόδιστα θα χτίσουν ναό στο νησί της Αποκάλυψης, με δικαίωμα που απορρέει από τη διάταξη του άρθ. 13 του Συντάγματος της Ελλάδος, αλλά ορθόδοξη εν λειτουργία εκκλησία!.. Αυτό γίνεται για δύο λόγους: Πρώτο γιατί δεν μπορούν να βγάλουν άδεια η για εκκλησιαστική κοινότητα ή για ευκτήριο οίκο σύμφωνα με τους όρους και τις επιταγές του νέου νόμου 4301/2014, γιατί και στις δύο περιπτώσεις δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις ανοικοδόμησής της, δηλαδή ύπαρξη καθολικής κοινότητας στο νησί 300 ατόμων που θα υπογράψουν την αίτηση και καθολικό ιερέα- λειτουργό μόνιμο κάτοικο Πάτμου. Ούτε η Αγ. Ειρήνη για ευκτήριος οίκος μπορεί να εγκριθεί από το Υπουργείο Παιδείας γιατί δεν πληροί τις προϋποθέσεις του νόμου και ασφαλώς πολλές είναι οι επιφυλάξεις των κατοίκων. Ύστερα, πώς μπορεί να χορηγηθεί άδεια από την επιτροπή του άρθ. 4 του Ν. 1155/1981 για την ιερότητα της Πάτμου, αφού οι χρήσεις αυτές και εκμεταλλεύσεις του χώρου αυτού «..προς κοινή εν τη κοινωνία διαβίωση πλειόνων ή εκμετάλλευση χώρων συναθροίσεως του κοινού.., μετά βεβαιότητος θα διαταράξουν καθ οιονδήποτε τρόπο τον ιερό χαρακτήρα της Πάτμου, ή θα παρακωλύουν την άσκηση της θείας λατρείας..»;.. Η έννοια της ιερότητας του χώρου δεν είναι μόνο η αφιέρωσή της στο θεό, αλλά και η διατήρηση του σεβασμού προς τον τόπο λατρείας, που πρέπει να παραμένει απρόσβλητος και αναλλοίωτος.

Δεύτερο, διότι η Πάτμος, ως παγκόσμιο θρησκευτικό κέντρο και μοναδικότητας και ιδιαιτερότητας νησί, είναι ο καταλληλότερος χώρος πονηρά απόκτησης από τους Παπικούς δικαιωμάτων ισοτιμίας και ισοκυρίας επί των προσκυνημάτων του έναντι των ορθοδόξων, παρά το ότι στο νησί δεν ζει κανείς καθολικός. Αυτή η προφανής έλλειψη πλήρους εκκλησιαστικής κοινωνίας, που πηγάζει εκ του πονηρού, έλκει τη ρίζα της από την ουνιτική δράση των παπικών στις χώρες που παρεισέφρησαν μέχρι σήμερα (Πολωνία, Ουκρανία, Ιεροσόλυμα κλπ) με πρόσχημα την δήθεν προώθηση της ένωσης των δύο Εκκλησιών, στις οποίες όμως ο καθολικός κλήρος αυτό που επεδίωκε στην πραγματικότητα ήταν η προσέλκυση των πιστών στο λατινικό τυπικό. Δεν είναι χώρος παράθεσης των πολλών διαφορών που χωρίζουν τις δύο Εκκλησίες, αλλά, όσο ο Πάπας διεκδικεί τα πρωτεία, θεωρώντας τον εαυτό του μοναδικό αντιπρόσωπο του Χριστού στη γη και διάδοχο του Αγ. Πέτρου και όσο ζητεί από τους Ορθοδόξους υποταγή και υπακοή στις αλλαγές και νεωτερισμούς στο Δόγμα και κανόνες της Εκκλησίας, θα αργήσει η πολυπόθητη Ένωση των Εκκλησιών.

Ο δε Ελληνικός λαός, τραγικά ανυποψίαστος και αδιαφώτιστος σε δογματικά και λατρευτικά θέματα, βαθμηδόν θα εθίζεται στη νοσηρή πνευματική ατμόσφαιρα, η οποία δυστυχώς, εξαιτίας της αγωνίας για επιβίωση, έχει παραλύσει τα ορθόδοξα ανακλαστικά του!.


ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ


ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΤΕΙ ΩΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Του π. Θεοδώρου Ζήση
=====

Ἡ κατάργηση τοῦ Οἰκουμενικοῦ χαρακτῆρος τῆς Συνόδου διευκολύνει τοὺς σχεδιαστὲς καὶ πρωτεργάτες της καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα. Ἂν ἡ Σύνοδος ἐργασθεῖ ὡς Οἰκουμενική, εἶναι ὑποχρεωμένη νὰ ἀναγνωρίσει τὶς θεωρούμενες ἀπὸ ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους δύο συνόδους τοῦ ἐνάτου καὶ δεκάτου τετάρτου αἰῶνος ὡς οἰκουμενικές, δηλαδὴ τὴν Η´ ἐπὶ Φωτίου, τοῦ 879, καὶ τὴν Θ´ ἐπὶ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, τοῦ 1351, οἱ ὁποῖες ὅμως κατεδίκασαν ἡ μὲν πρώτη τὸ Filioque ὡς αἵρεση, ἡ δὲ δεύτερη τὴν περὶ κτιστῆς Χάριτος αἵρεση, ἑπομένως καὶ τὸν Παπισμό ὡς αἵρεση. 

Γι᾽ αὐτὸ εἶναι καὶ στὴν σωστὴ κατεύθυνση καὶ προσαρμοσμένη στὴν ὅλη ἱστορία καὶ στὶς προσδοκίες ὅλων ἀπὸ τὴν Σύνοδο ἡ πρόταση τοῦ πατριάρχου Σερβίας κ. Εἰρηναίου πρὸς τοὺς προκαθημένους τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν νὰ τεθεῖ στὴν Σύνοδο τὸ θέμα τῆς ἀναγνωρίσεως τῶν δύο συνόδων ὡς Οἰκουμενικῶν, πρᾶγμα ποὺ δυσκολεύει τὸ φιλοπαπικὸ Φανάρι.


Ἐπίσης, ἂν ἡ Σύνοδος ἐργασθεῖ ὡς Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, θὰ ἔλθει σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ ἐκκλησιολογικὸ μοντέλο τῶν «ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν», ποὺ οἰκοδομήθηκε τὶς τελευταῖες δεκαετίες καὶ ἐπισημοποιήθηκε στὸν Θεολογικὸ Διάλογο μὲ τοὺς Ρωμαιοκαθολικοὺς στὸ Balamand τοῦ Λιβάνου (1993), ὅπου ἀναγνώρισαν οἱ ὑπογράψαντες Ὀρθόδοξοι τὸν Παπισμὸ ὡς Ἐκκλησία μὲ Χάρη, μυστήρια καὶ ἀποστολικὴ διαδοχή. Πῶς νὰ ἀποκλείσεις ἀπὸ τὴν Σύνοδο μία «ἀδελφὴ ἐκκλησία»; Εἶναι σὰν νὰ ἀποκλείεις μία τοπικὴ κανονικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, γιὰ τὴν ὁποία καὶ μόνον ἰσχύει καὶ εἶναι ὀρθὸς ὁ χαρακτηρισμὸς τῆς ἀδελφῆς ἐκκλησίας, καὶ ὄχι γιὰ τὶς αἱρετικὲς χριστιανικὲς κοινότητες, ὅσο ἰσχυρὲς καὶ πολυάνθρωπες καὶ ἂν εἶναι.

ΦΕΥΓΑΛΕΑ ΠΛΕΥΤΙΚΑ ΘΑ ΛΟΓΙΟΥΝΤΑΙ


ΦΕΥΓΑΛΕΑ ΠΛΕΥΤΙΚΑ ΘΑ ΛΟΓΙΟΥΝΤΑΙ
                                                        
Του Β. Χαραλάμπους
=====

Δραπετεύει το θώρι
από το μικρό παράθυρο
στην Τράπεζα της Μονής Γρηγορίου
στο πελαγίσιο αγνάντεμα
στο μικρό βαπόρι της γραμμής
που για τόσο λίγο φαίνεται
από τούτο τ’ αψηλό μοναστήρι
κι ύστερα χάνεται.

Αναθυμούμαι τα λόγια του γέροντα
«πως κάθε π’ αδιαφορείς
για τους λογισμούς τους αλλοτρίους
πέρασμα θα’ναι
για λίγο, μονάχα για λίγο».

Απαντοχή μονάχα
και τα μελτέμια των τόσων λογισμών
π’ επίμονα πασκίζουν για κείνο τον τάραχο
θα φευγατίζει η τόση αδιαφορία.
Φευγαλέα πλευτικά* θα λογιούνται και τούτα.


*Πλευτικά  -  πλεούμενα

ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ «ΑΣΚΟΙ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ»


ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΑΙ «ΑΣΚΟΙ ΤΟΥ ΑΙΟΛΟΥ»

Του θεολόγου κ. Ανδρέα Κυριακού
=====

Ενώ λίγοι μήνες μας χωρίζουν από την Πανορθόδοξη Σύνοδο, έρχονται, επιτέλους, στο φως αυτά που εξυφαίνοντο εν κρυπτώ εδώ και καιρό. Σχετικά με το θεσμό της Νηστείας έρχεται η Ε΄ Προσυνοδική Πανορθόδοξη Διάσκεψη του Σαμπεζύ (1-17.10.2015) να μας παραθέσει ένα μακροσκελές επαινετικό κείμενο για τον θεόσδοτο αυτό θεσμό. Όμως «πίσω έχει η αχλάδα την ουρά». 

Είναι γνωστή η φιλάνθρωπη οικονομία της Εκκλησίας για τους ασθενείς κτλ.. Όμως οι συντάξαντες το κείμενο ανεκάλυψαν ότι ΠΡΕΠΕΙ, με απλά λόγια, να βρούμε τρόπους να δικαιώσουμε, όχι τους νηστεύοντας, ΑΛΛΑ τους περιφρονούντας «γυμνή τη κεφαλή» το θεσμό αυτό. Όλοι αυτοί οι έπαινοι προς τη νηστεία  ήταν, τελικά, προπέτασμα καπνού. Οι εντολές του Χριστού είναι για όλες τις εποχές. Ο κόσμος πρέπει να γίνει Εκκλησία κι όχι η Εκκλησία κοσμος. Η δικαίωση των καταφρονητών της νηστείας ΔΕΝ είναι ποιμαντική μέριμνα αλλά, αμνήστευση αμετανοήτων. Το κλίμα και η αδυναμία εξευρέσως νηστησίμων τρόφων (αλήθεια,σε ποιες συγκεκριμένες χώρες;) πρέπει να οδηγήσει στην ουσιαστική, βήμα προς βήμα, απάλειψη της νηστείας; 


Και  ναι μεν ΔΕΝ λαμβάνεται καμιά συγκεκριμένη απόφαση, ΑΛΛΑ καλούνται οι κατά τόπους Εκκλησίες, δηλαδή οι τοπικές Σύνοδοι, να νομοθετήσουν. Τελικά επί του θέματος θα έχουμε, όχι την ενιαία Ορθόδοξη νηστεία, αλλά ένα ετερόκλητο πλήθος κανονισμών για τη νηστεία. Αλλές Εκκλησίες θα είναι «αυστηρές», άλλες «φιλάνθρωπες». Σε μια «αυστηρή» Σύνοδο, λ.χ., μόλις αλλάξουν οι ισορροπίες (δεν χρειάζεται εδώ η ομοφωνία) θα αλλάζουν οι «νόρμες». Θα γίνει ο θεσμός της νηστείας ο «φούρνος του χότζα»! Γίναμε βλέπετε σοφώτεροι και πλέον φιλάνθρωποι των Αγίων Πατέρων!!! Ας κάνουν δεύτερες σκέψεις οι συντάκτες του Σχεδίου Κειμένου πριν είναι πολύ αργά. Η Πανορθόδοξος Σύνοδος θέλουν να γίνει, εν τέλει, Αντι-σύνοδος;

Friday, January 29, 2016

ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΕ ΑΛΛΑ ΚΕΡΔΙΣΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΝΙΚΗ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ


ΣΥΜΒΙΒΑΣΤΗΚΕ ΑΛΛΑ ΚΕΡΔΙΣΕ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΝΙΚΗ Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Ο κ. Γ. Παπαθανασόπουλος, σε άρθρο του που επιγράφει “Το Φανάρι συμβιβάστηκε. Η Πανορθόδοξη θα πραγματοποιηθεί”, αναφέρει ότι η Εκκλησία της Ρωσίας κέρδισε τακτικές μάχες σε περιφερειακά θέματα όπως της Εκκλησίας της Τσεχίας και της Σλοβακίας καθώς επίσης σε κάποια διαδικαστικά θέματα που αναφέρονται στον τρόπο λειτουργίας της Πανορθόδοξης Συνόδου.

Αυτό όμως τι σημαίνει; Ότι ο μεγάλος νικητής της Σύναξης των Προκαθημένων είναι ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος ο οποίος θα συγκαλέσει την Πανορθόδοξη Σύνοδο και θα καθιερώσει με τον πιο αδιαμφισβήτητο τρόπο το πρωτείο του στην Ορθόδοξη Εκκλησία.

Αλλά δεν είναι μόνον αυτό που πέτυχε ο Παναγιότατος. Πέτυχε, επίσης, την έκδοση κειμένου στο οποίο γίνεται αναφορά όχι σε Μία αλλά σε πολλές Εκκλησίες. Έτσι κατοχυρώνεται έμμεσα η βαπτισματική θεολογία, η ευχαριστιακή εκκλησιολογία και προπαντός η κακοδοξία της διηρημένης Εκκλησίας.

Και πέτυχε και κάτι τρίτο πολύ σημαντικό για τον ίδιο. Θα είναι ο Πατριάρχης που θα συγκαλέσει ύστερα από αιώνες Πανορθόδοξη Σύνοδο που θα του εξασφαλίσει έτσι την υστεροφημία του και θα διασφαλίσει το προσωπικό του κύρος.

Παρεχώρησε στην Εκκλησία της Ρωσίας και σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες ήσσονος σημασίας θέματα και συμβιβάστηκε σε διαδικαστικά και περιφερειακά θέματα. Τελικά, όμως, κέρδισε τη μερίδα του λέοντος στη μοιρασιά.

Αυτά για να μην κοροιδευόμαστε για το τι συνέβηκε.

Και ο λόγος που πέτυχε τόσο πολλά ο Παναγιότατος έγκειται στο γεγονός ότι οι δυστυχώς Ρώσοι ενδιαφέρονται μόνον για το πρωτείο και τον εθνοφυλετισμό ενώ σε θέματα οικουμενισμού συμπλέουν με τους Φαναριώτες.

Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος κέρδισε, λοιπόν, στρατηγική νίκη πλην όμως είναι Πύρρειος και Ηροστράτειος νίκη επειδή δεν είναι ορθόδοξη νίκη η καθιέρωση της κακοδοξίας της διηρημένης Εκκλησίας.

Απομένει να φανεί ποια στάση θα τηρήσουν στην Πανορθόδοξη Σύνοδο για θέματα οικουμενισμού οι παραδοσιακές Εκκλησίες της Βουλγαρίας και της Γεωργίας. 

Στο μεταξύ η μόνη ασφαλής ελπίδα μας είναι η στάση των παραδοσιακών επισκόπων, άλλων κληρικών, μοναχών και πιστών της Εκκλησίας της Ελλάδος -και όχι μόνον- που βρίσκονται στην εμπροσθοφυλακή του αντιοικουμενιστικού αγώνα.

Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΝΑ ΜΙΣΘΟΔΟΤΕΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ


Η ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΝΑ ΜΙΣΘΟΔΟΤΕΙ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ

Του Σεβ. Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ
=====

Ἀδαῶς φερόμενοι οἱ ἐπιζητοῦντες τόν χωρισμό Εκκλησίας - Κράτους ἰσχυρίζονται ὅτι θά ἀπαλλαγῆ δι’ αὐτοῦ ἡ Πολιτεία ἀπό τήν μισθοδοσία τοῦ κλήρου καί θά ἰδιοποιηθῆ τήν Ἐκκλησιαστική λεγόμενη περιουσία, ἀγνοοῦν ὅμως ἀπαράδεκτα ὅτι ἀκόμη ἡ Ἑλλάδα ἀποτελεῖ κράτος δικαίου καί ὅτι τήν ἀπάντησι στούς «εὐσεβεῖς πόθους» τους ἔδωσε τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων (Ε.Δ.Α.Δ) πού ὑποχρέωσε τήν Ἑλληνική Πολιτεία νά ἄρει τίς συνέπειες τῶν Νόμων 1700/1987 καί 1811/1988. Μέ τήν ἀπόφασι 10/1993/305/483-484/9.12.1994 τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Δικαστηρίου Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἐπιλύεται ὁριστικά ἡ νομική θέση τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος μέσα στήν Ἑλληνική Πολιτεία καί ἀναγνωρίζεται ἡ δικαιϊκή ἀρχή τοὺ ἄρθρου 51 τοῦ εἰσαγωγικοῦ νόμου τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικος «Ἡ ἀπόκτηση κυριότητας ἤ ἄλλου ἐμπράγματου δικαιώματος πρίν ἀπό τήν εἰσαγωγή τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα κρίνεται κατά τό δίκαιο πού ἴσχυε ὅταν ἔγιναν τά πραγματικά περιστατικά γιά τήν ἀπόκτησή τους» καί δι’ αὐτῶν οὐσίᾳ ἡ Σύμβασις τοῦ ἔτους 1952 μεταξύ Ἐκκλησίας καί Πολιτείας. Ἑπομένως μέ τόν τυχόν χωρισμό Ἐκκλησίας καί Πολιτείας ἐφ’ ὅσον ἡ χώρα ἐπιθυμεῖ νά βρίσκεται ἐντός τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί νά εἶναι ὑποκείμενο τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ νομικοῦ πολιτισμοῦ καί Δικαίου θά πρέπει νά συνεχισθῆ ἡ μισθοδοσία τοῦ κλήρου κατά τίς συμβατικές  ὑποχρεώσεις τῆς χώρας ὡς ἀντίδοσι γιά τό 96% τῆς Ἐκκλησιαστικῆς περιουσίας πού κατά καιρούς ἀπό τοῦ ἔτους 1833 μέ διαφόρους τρόπους προσέλαβε ἤ νά διακοπῆ ἡ μισθοδοσία τοῦ κλήρου καί νά ἐπιστραφῆ τό σύνολο τῆς περιουσίας ἤ νά ἀποζημιωθῆ δι’ αὐτήν ἡ Ἐκκλησία. Συνεπῶς ὁμιλοῦμε γιά τρισεκατομμύρια Εὐρώ πού καθιστᾶ τό γεγονός τῆς ἀμφισβητήσεως τῆς μισθοδοσίας τοῦ κλήρου ἐν συνδυασμῷ πρός τήν οἰκονομική πραγματικότητα, πλήρως ἀνεδαφικό καί ἀνόητο.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ;


ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ;

Του Σεβ. Μητροπολίτη Μεσογαίας Νικόλαου
=====

ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ:

“Η Επιστήμη όμως και η Θρησκεία βρίσκονται σε αντίθεση αρκετούς αιώνες τώρα. Με δεδομένο το ότι είστε επιστήμονας και ιερωμένος, ποια είναι η άποψή σας στο θέμα; Πιστεύετε ότι η Επιστήμη μπορεί να συμπληρώνει τη Θρησκεία ή εξ ορισμού την αντιμάχεται;”

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕΒ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ:

Η επιστήμη μπορεί να βρίσκεται σε αντίθεση με διάφορες θρησκευτικές αντιλήψεις. Αυτό οφείλεται είτε σε λάθη ή υπερβολές της πρώτης είτε σε πλάνες της δεύτερης.

Αν όμως η επιστήμη βασίζεται στην ανακάλυψη της αλήθειας του κτιστού κόσμου και η αληθινή και υγιής θρησκεία στην αποκάλυψη της αλήθειας του Θεού, τότε πού βρίσκεται το πρόβλημα;

Τα προβλήματα ανακύπτουν όταν η επιστήμη κυριαρχείται από αλαζονεία και η θρησκευτική αντίληψη από στενότητα.

Όσο για το τελευταίο ερώτημα, η επιστήμη δεν συμπληρώνει τη θρησκεία, δηλαδή την αλήθεια του Θεού∙ ο Θεός δεν χρειάζεται συμπληρώματα. Απλά η πίστη στον Θεό ολοκληρώνει την επιστημονική γνώση. Σκοπός της επιστήμης είναι η ερμηνεία του κόσμου, ενώ της πίστης η υπέρβασή του.


Είναι τόσο αληθινό αυτό που σας λέω! Η επιστήμη μοιάζει με ένα αεροπλάνο που ταξιδεύει στην ατμόσφαιρα, χαμηλά, με ψηλές βέβαια ταχύτητες, ενώ η πίστη είναι ταξίδι με πύραυλο στο άπειρο. Δεν συγκρίνεται το δεύτερο με το πρώτο.

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ;


ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΠΙΣΚΟΠΟΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟ;

Του π. Θεοδώρου Ζήση
=====


Ἡ ἄρνηση τῆς οἰκουμενικότητας τῆς Συνόδου διευκολύνει στὸ νὰ μὴ κληθοῦν ὅλοι οἱ ἐπίσκοποι ὅλων τῶν ἐκκλησιῶν, ὅπως ἐγίνετο σὲ ὅλες τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, καὶ ἔτσι νὰ ἀποφευχθει ἡ πιθανότητα κάποιοι παραδοσιακοὶ ἐπίσκοποι νὰ ἀντιδράσουν σὲ ἀποφάσεις τῆς Συνόδου ἀνατρεπτικὲς τῆς Παραδόσεως ἢ κάποια τοπικὴ ἐκκλησία νὰ ἔχει μεγαλύτερη δύναμη στὴν λήψη ἀποφάσεων, λόγῳ τοῦ μεγαλυτέρου ἀριθμοῦ ἐπισκόπων. 

Αὐτὰ ὅμως ἀποτελοῦν ἀνθρώπινες ἰδιοτελεῖς σκοπιμότητες, ξένες πρὸς ἁγιοπνευματικὰ κριτήρια, ἀλλὰ καὶ πρὸς τὴν ὀρθόδοξη ἐκκλησιολογία, ἡ ὁποία θεωρεῖ ὅτι ὁ ἐπίσκοπος κάθε ἐπαρχίας, καὶ τῆς μικρότερης, ἐκπροσωπεῖ μὲ τὸ ποίμνιό του ἕνα ζωντανὸ μέρος τῆς Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἡ δὲ ἀπουσία του ὄχι μόνο τραυματίζει τὴν ὁλοκληρία τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ στερεῖ τὴν δυνατότητα νὰ ἐκφρασθεῖ ἀπὸ ὅλους ἡ συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, τὴν ὁποία φαίνεται ὅτι φοβοῦνται οἱ ὑπεύθυνοι γιὰ τὴν προετοιμασία καὶ σύγκληση τῆς Συνόδου. 

Δὲν δικαιολογεῖται μὲ κανένα κριτήριο, οὔτε ποιμαντικὸ οὔτε ἐκκλησιολογικό, ἡ συμμετοχὴ μόνον εἰκοσιτεσσάρων (24) ἐπισκόπων ἀπὸ κάθε ἐκκλησία, πρᾶγμα ποὺ προσβάλλει καὶ τὴν ἰσότητα τῶν ἐπισκόπων, ἀλλὰ καὶ δημιουργεῖ ἐρωτηματικὰ γιὰ τὰ κριτήρια ἐπιλογῆς τῶν ἐπισκόπων ποὺ θὰ μετάσχουν. Εἶναι μειωμένης ἐπισκοπικῆς εὐθύνης καὶ ἀξίας οἱ ἐπίσκοποι ποὺ δὲν θὰ μετάσχουν καὶ ποὺ ἀποτελοῦν τὴν μεγάλη πλειονότητα στὶς περισσότερες αὐτοκέφαλες ἐκκλησίες; Ποιός γνωρίζει καὶ ποιός θὰ μεταφέρει στὴν Σύνοδο τὶς σκέψεις, τὶς ἐκτιμήσεις καὶ τὶς ἀντιδράσεις τῶν ποιμνίων τους;

Η ‘’AΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ’’ (UNITATIS REDINTEGRATIO) ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ


Η ‘’AΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ’’ (UNITATIS REDINTEGRATIO) ΤΩΝ ΠΑΠΙΚΩΝ

(Εξ αφορμής αναφορών για το ‘’κοινό βάπτισμα’’, του Πάπα Φραγκίσκου στο Radio Vaticana)

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
=====

Ο Πάπας Φραγκίσκος στο Radio Vaticana, κατά την εβδομάδα προσευχής από 18 – 25 Ιανουαρίου 2016 που πραγματοποιήθηκε στη  αίθουσα Παύλος VI, αναφέρθηκε στην ‘’ενότητα των Χριστιανών, Προτεσταντών, Ορθοδόξων, Καθολικών’’. Προς τούτο έκανε αναφορά στο έγγραφο  ‘’Αποκατάσταση της ενότητας’’ (Unitatis redintegratio) της Β΄ Βατικανής Συνόδου και ανέφερε ότι  «όλοι οι βαπτισμένοι είναι αδελφοί και αδελφές, παρά τις διαφορές μας», καθιστώντας την αλήθεια της Πίστης δευτερεύουσα.

Ο Πάπας Φραγκίσκος αναφέρθηκε στο «κοινό βάπτισμα» όπως το χαρακτήρισε, για να ‘’καταδείξει’’ ότι η αντοχή του δεσμού του «κοινού βαπτίσματος» είναι ισχυρότερη από τις υπάρχουσες διαιρέσεις. Μίλησε για «μαρτυρία ενότητας μεταξύ των Χριστιανών, Προτεσταντών, Ορθοδόξων, Καθολικών». Δεν μπορεί το «κοινό βάπτισμα» όπως το χαρακτήρισε, να αποτελέσει κριτήριο ενότητας.

Να αναφέρουμε πληροφοριακά ότι το έγγραφο ‘’Αποκατάσταση της ενότητας’’ (Unitatis redintegratio) της Β΄ Βατικανής Συνόδου, ψηφίστηκε στις 21 Νοεμβρίου 1964 επί Πάπα Παύλου VI. Tούτο κατ’ ουσία αναιρούσε την προηγούμενη εγκύκλιο του Πάπα Λέοντα ΙΓ΄ «Praeclara gratulationis publicae» του έτους 1894, όπου επεσήμαινε την ενότητα κάτω από τον ‘’Βικάριο του Χριστού’’, όπως καλούσε τον Πάπα. Κατ’ ουσία όμως για μια ακόμα φορά, με τη διαφωνία τούτη των δύο Παπών, καταδείχθηκε και το άτοπο του δόγματος του Παπικού "αλαθήτου".

Πώς μπορεί το «κοινό βάπτισμα» όπως το χαρακτήρισε, να υπερσκελίζει τις δογματικές διαιρέσεις; Θα μπορούσε να ειπωθεί τούτο το άτοπο για τους αιρετικούς Μανιχαίους και Γνωστικούς; Θα μπορούσε να ειπωθεί τούτο το άτοπο για τον Άρειο και τους Αρειανούς; Θα μπορούσε να ειπωθεί τούτο το άτοπο για τον Νεστόριο; Θα μπορούσε να ειπωθεί τούτο το άτοπο για τον Ευτυχή και τον Διόσκουρο; 

Παρερμηνεύοντας ο Πάπας Φραγκίσκος τα λόγια του Αποστόλου Πέτρου, «Υμείς δε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον» (Α΄Πε. 2,9) αναφέρθηκε στην κατακλείδα της ομιλίας του λέγοντας, ότι ‘’Καθολικοί, Ορθόδοξοι και Προτεστάντες, σχηματίζουν ένα βασιλικό ιερατείο και ένα έθνος άγιο’’. 

Λησμονεί ο Πάπας Φραγκίσκος πως ο Απόστολος Πέτρος ανέφερε ότι, «εγένοντο  δε και ψευδοπροφήται εν τω λαώ, ως και εν υμίν έσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες παρεισάξουσιν αιρέσεις απωλείας» (Β΄Πε. 2,1). Δηλαδή κατά τον της Ρώμης ‘’αλάθητον’’ υπάρχει η ενότητα του ‘’κοινού  βαπτίσματος’’ με τους ψευδοδιδασκάλους, ανεξάρτητα αν έχουν εισαγάγει αιρέσεις απωλείας; Είναι αυτό ‘’θεώρημα’’ να το διαλαλούν τινές και στην Μία Αγία Καθολικήν και Αποστολικήν  Εκκλησίαν, την Ορθόδοξον Εκκλησίαν; Μπορεί να δεχθεί κανείς το ‘’θεώρημα του Πάπα Φραγκίσκου’’, διά την Μία Αγία Εκκλησία;

Εμείς ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί «σπουδάζοντες τηρείν την ενότητα του Πνεύματος» (Εφ. 4,3) και την ενότητα Πίστεως, μη «κλυδωνιζόμενοι και περιφερόμενοι παντί  ανέμω της διδασκαλίας, εν τη κυβεία των ανθρώπων, εν πανουργία προς την μεθοδείαν της πλάνης» (Εφ. 4,14), ομολογούμεν  «εις Κύριος, μία πίστις, εν βάπτισμα»» (Εφ. 4,5).

Thursday, January 28, 2016

Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΕΤΥΧΕ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥ. ΘΑ ΣΥΝΕΛΘΕΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ!!!


Ο ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ ΠΕΤΥΧΕ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥ. ΘΑ ΣΥΝΕΛΘΕΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ!!!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
=====

Διαβάσαμε στο “Βήμα”:

“Ολοκληρώθηκαν το βράδυ της Τετάρτης, οι εργασίες της Σύναξης των Προκαθημένων των Ορθόδοξων Εκκλησιών που επιβεβαίωσαν την δέσμευσή τους για την σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου στην Ορθόδοξη Ακαδημία της Κρήτης, από 16 έως 27 Ιουνίου 2016.

«Η αποστολή της Ορθοδοξης Εκκλησίας στον σύγχρονο κόσμο. Η Ορθόδοξη διασπορά. Η αυτονομία και ο τρόπος χορηγίας της. Το μυστήριο του Γάμου και οι δυσκολίες του. Η σημασία της νηστείας και η τήρηση της σήμερα. Οι σχέσεις των Ορθοδόξων Εκκλησιών με  το σύνολο του χριστιανικού κόσμου», είναι τα θέματα που αποφασίσθηκαν να συζητηθούν στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο.

Οι Πατριάρχες και οι Αρχιεπίσκοποι αποφάσισαν να ιδρύσουν γραμματεία για την οργάνωση της Συνόδου καθώς και την συμμετοχή ετεροδόξων κατά τη διάρκεια της έναρξης αλλά και της ολοκλήρωσης της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου».

Στη Σύναξη των Προκαθημένων στο Σαμπεζύ το Πατριαρχείο Ρωσίας κατήγαγε πολλές επί μέρους νίκες. Η στρατηγική, όμως, νίκη ανήκει στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο.

Ο Παναγιότατος παραχώρησε πολλά στους Ρώσους αλλά ο βασικός στόχος του επετεύχθη: 

1.) Το πρωτείο του διασφαλίστηκε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, 
2.) Η οικουμενιστική του πορεία θα θεσμοθετηθεί σαν πίστη της Εκκλησίας, και, 
3.) Το προσωπικό του κύρος θα ανεβεί κατακόρυφα αφού θα είναι ο Πατριάρχης που θα συγκαλέσει και θα προεδρεύσει των εργασιών της πρώτης Πανορθόδοξης Συνόδου ύστερα από αιώνες.

Δυστυχώς οι Ρώσοι μόνον για το πρωτείο και τον εθνοφυλετισμό ενδιαφέρονται και -όπως προβλέψαμε από καιρό- τελικά έκαναν πλάτες στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο να προχωρήσει στους οικουμενιστικούς του σχεδιασμούς αφού και οι ίδιοι είναι εξίσου οικουμενιστές με τους Φαναριώτες.

Απομένει να δούμε αν στην Πανορθόδοξη Σύνοδο οι παραδοσιακές Εκκλησίες της Βουλγαρίας και της Γεωργίας αρνηθούν να συναινέσουν στην οικουμενιστική πορεία. 

Στο μεταξύ το βάρος της υπόσκαψης του κύρους της οικουμενιστικής Συνόδου θα πέσει για μια ακόμη φορά στους ώμους των επισκόπων, των πρεσβυτέρων και των μοναχών που ηγούνται του αντιοικουμενιστικού αγώνα.

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΣΧΗΜΙΕΣ ΣΤΟ ΒΕΛΓΙΟ


“Οικουμενιστική αγρυπνία τελέσθηκε στις Βρυξέλλες (21/01/2016) στην Ενωμένη Προτεσταντική “Εκκλησία” του Βελγίου (EPUB) στο πλαίσιο της εβδομάδας παγκόσμιας προσευχής για τη χριστιανική ενότητα. Έλαβαν μέρος Ορθόδοξοι (Μητροπολίτης Βελγίου Αθηναγόρας), Αγγλικανοί, Παπικοί, Προτεστάντες  και  Αρμένιοι” μας πληροφορεί το ιστολόγιο “Ακτίνες”.

Δυστυχώς ο Σεβ. Βελγίου Αθηναγόρας, που έχει λίαν βεβαρυμένο οικουμενιστικό μητρώο, συνεχίζει να ποδοπατά τους Ιερούς Κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων που απαγορεύουν τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς και τους αλλόθρησκους. Εμπεδώνει τον λαικό οικουμενισμό και σκανδαλίζει τους πιστούς.

ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΤΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;


ΦΟΡΟΛΟΓΕΙΤΑΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

Του Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας Νικόλαου
=====

ΕΡΩΤΗΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ:

“Ποια είναι η άποψή σας για το αφορολόγητο της Εκκλησίας; Δεν θα έπρεπε να φορολογείται, συνεισφέροντας έτσι και στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας;”

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕΒ. ΜΕΣΟΓΑΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ:

Η Εκκλησία ήδη φορολογείται και πολύ μάλιστα. Αν δεν κάνω λάθος το 2011 πλήρωσε σε φόρους περισσότερα από 15.000.000€.

Επίσης πλήρωσε και το λεγόμενο «κούρεμα» των όσων ομολόγων διέθετε. Και αυτό είναι μερικά εκατομμύρια. Αυτά τα χρήματα όμως πού πήγανε;

Πήγανε στα δάνεια, στην τρόϊκα, στο βαρέλι που όπως μας είπανε δεν έχει πάτο.

Αυτό τι σημαίνει; Ότι αντί να πάνε στον λαό πήγανε στα άδηλα κερδοσκοπικά κέντρα του εξωτερικού. Χάθηκαν. Η Εκκλησία δεν αρνήθηκε τη συμπαράστασή της με κανένα τρόπο και τελικά έστω κι αν χάθηκαν έπρεπε να τα δώσει. Αν από κάπου έχει κέρδη, οφείλει να συνεισφέρει στο Κράτος πάντοτε.

Όποιοι την κατηγορούν ότι δεν το κάνει την συκοφαντούν και την αδικούν κακόβουλα.

Πρέπει όμως να το καταλάβετε. Φορολόγηση της Εκκλησίας σημαίνει περαιτέρω φορολόγηση του ελληνικού λαού. Η εμπάθεια μας κάνει να ροκανίζουμε και το τελευταίο μας στήριγμα.

Η φορολόγηση της Εκκλησίας είναι έγκλημα, όχι εις βάρος αυτής, αλλά εις βάρος του δυστυχισμένου λαού μας. Γιατί δεν είναι εταιρεία με κέρδη, αλλά είναι θεσμός με εισφορές.

Και σκοπός της δεν είναι να μαζεύει για τον εαυτό της, αλλά να στηρίζει τον λαό. Σήμερα σιτίζονται από την Εκκλησία περίπου 60.000 άτομα ημερησίως.

Μια ολόκληρη μεγάλη πόλη. Κάθε μέρα. Φορολογήστε το 30% και πέστε μου ποιός θα δώσει φαγητό στις 20.000.


Η Εκκλησία έδωσε ή της πήρανε το 96% της περιουσίας της.

ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΕΛΘΕΙ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ


ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΕΛΘΕΙ Η ΠΑΝΟΡΘΟΔΟΞΗ ΣΥΝΟΔΟΣ

Του π. Θεόδωρου Ζήση
=====

H πορεία ποὺ ἀκολούθησε ἡ προετοιμασία τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου καταφαίνεται ὅτι ἡ μεθοδολογία καὶ ἡ θεματολογία της εἶναι ὄχι μόνο ξένα πρὸς τὴν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἀλλὰ καὶ συνειδητὰ ἐπιχειροῦν νὰ τὴν ἀλλοιώσουν καὶ νὰ τὴν ἀνατρέψουν. 

Οἱ τελευταῖες διορθωτικὲς δῆθεν παρεμβάσεις καὶ ἀναθεωρήσεις παλαιῶν κειμένων τηροῦνται μυστικές· περιμένουμε μὲ ἀγωνία τὴν δημοσίευσή τους, γιὰ νὰ δοῦμε ἂν διαψεύδονται ἢ ἐπιβεβαιώνονται οἱ ἀνησυχίες μας, κυρίως ὅμως γιὰ νὰ διευρυνθεῖ ὁ συνοδικὸς κύκλος ἀποδοχῆς τους καὶ νὰ ἐκφρασθεῖ εὐρύτερα ἡ συνείδηση τῆς Ἐκκλησίας. 

Πρὸς τὸ παρὸν δὲν ἐλπίζουμε πὼς ἡ Σύνοδος θὰ ἀποτελεῖ αὐθεντικὴ καὶ γνήσια συνέχεια τῶν προηγουμένων συνόδων καὶ πὼς θὰ ἀποφασίσει πατερικὰ καὶ ἁγιοπνευματικά, ἀλλὰ οἰκουμενιστικὰ καὶ ἐκκοσμικευμένα. 


Γι᾽ αὐτὸ καὶ ἐκτιμοῦμε ὅτι εἶναι καλύτερα νὰ μὴ συνέλθει, ὅπως ἐπίστευαν μεγάλοι Ἅγιοι καὶ Γέροντες τῶν καιρῶν μας, ὅπως ὁ Ἅγιος Ἰουστῖνος ὁ Πόποβιτς μὲ εἰδικὰ ὑπομνήματα πρὸς τὴν ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Σερβίας, ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, μέ ὅσα γιὰ ἐνέργειες τοῦ πατριάρχου Ἀθηναγόρα ἔγραψε καὶ ὁ ὁσιακῆς βιοτῆς Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος μὲ εἰδικὰ κείμενα περὶ τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου. Ἐμπιστευόμαστε περισσότερο τοὺς Ἁγίους μὲ τὸν θεῖο φωτισμό, παρὰ τοὺς σοφοὺς μὲ τὸν ἀνθρώπινο ἐπισφαλῆ λογισμό.