ΣΤΗ ΔΙΝΗ ΤΗΣ ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΤΙΚΗΣ ‘’ΜΕΓΑΛΟΚΑΡΔΙΑΣ’’ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΙΣΛΑΜΙΚΗ ΠΛΑΝΗ
(Παρήγορη η ομολογιακή παρακαταθήκη του Γέροντα Γεωργίου Καψάνη)
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
=====
Ο μ. Αρχιμανδρίτης Γεώργιος Καψάνης, στις δύσκολες μέρες μας υπερασπίστηκε πολλές φορές την Ορθόδοξη Πίστη απέναντι πολλών πλανών. Ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης που διετέλεσε Ηγούμενος στο Μοναστήρι του σιωπώντος Οσίου Γρηγορίου, ομολόγησε πολλάκις με θάρρος την Ορθόδοξη Πίστη του, γνωρίζοντας ότι η άλλη σιωπή δεν είναι αρετή κατά το λατινικό ρητό «qui taste consentit» (ο σιωπών συναινεί).
Πνευματική παρακαταθήκη είναι για μας και το γραπτό κείμενό του «Ορθοδοξία και Ισλάμ (Κριτική προσέγγισις του ακαδημαϊκού διαλόγου υπό το φως των Αγίων Πατέρων)», με τα οποίο ομολογιακώς ανασκευάζει τη δαιμονιώδη ισλαμική πλάνη. Επισημαίνει ιδιαιτέρως ότι το κοράνιο αρνείται ότι ο άνθρωπος έχει ελευθερία της βουλήσεως.
Ο Γέροντας Γεώργιος Καψάνης με βαθειά συναίσθηση του ρόλου της Ορθοδοξίας, μας άφησε ομολογιακή παρηγοριά το μικρό αυτό σύγγραμμά του. Ο ομολογητής Γέροντας πολλάκις κατέδειξε ότι το κάλλος της ομολογίας, έχει ευεργετική επίδραση όχι μόνο στο Ορθόδοξο λαό αλλά και σε όσους ταλαιπωρούνται από πλάνες.
Παραθέτουμε τούτο το μικρό απόσπασμα από το μικρό αυτό σύγγραμμά του:
«O Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός έβλεπε από κοντά τα σοβαρά προβλήματα που δημιουργούσε η μουσουλμανική πλάνη στους Χριστιανούς της Συρίας και της Παλαιστίνης. Είναι εύκολο να αντιληφθούμε τον ζήλο του στους διαλόγους που πολλές φορές φαίνεται να πραγματοποίησε με τους Μουσουλμάνους. Είναι χαρακτηριστικό ότι στα πολύ μικρά σε έκτασι αντι-σλαμικά κείμενά του αντιμετωπίζει καίρια τις σοβαρές θεολογικές, ανθρωπολογικές και σωτηριολογικές πλάνες του Ισλάμ».
Δεν παραλείπει να αναφερθεί με παρρησία στο μέγιστο ολίσθημα του μ. Πατριάρχη Αλεξανδρείας Παρθενίου, που τρισσώς χαρακτήρισε τον Μωάμεθ ως «προφήτη» και το κοράνι «άγιο», γεγονός απαράδεκτο αλλά και βλάσφημο. Ο μ. Πατριάρχης Αλεξανδρείας Παρθένιος είχε συγκαταλέγεξει ανάμεσα στους φωτισμένους από το Άγιο Πνεύμα Προφήτες, τον Μωάμεθ που με την συνέργεια του πονηρού δημιούργησε την Θεομάχο, Χριστομάχο και Πνευματομάχο δαιμονιώδη μωαμεθανική πλάνη.
Η επιλογική αναφορά του ότι «η ελπίδα για ασφαλή ειρήνη, συνεργασία και ουσιαστική προσέγγιση Ορθοδόξων Μουσουλμάνων χωρίς την ενότητά τους εν Χριστώ είναι ουτοπία», αποκαλύπτει ότι οι διάλογοι Ορθοδόξων Μουσουλμάνων, χωρίς μαρτυρία Χριστού, την κοσμική αγάπη εξυπηρετούν, κατά πως έλεγε και ο Άγιος Παΐσιος.
Στις μέρες μας που η συγκρητιστική ‘’μεγαλοκαρδία’’ απέναντι στην ισλαμική πλάνη είναι το κυρίαρχο φληνάφημα, η παρήγορη παρακαταθήκη του μ. Γέροντα Γεωργίου Καψάνη ας είναι υπόδειγμα ομολογίας. Στις μέρες μας, που φτάσαμε να ακούμε τη συγκρητιστική κατάντια ότι «κατ’ οικονομία επιτρέπεται και η συμπροσευχή με αλλοθρήσκους ακόμη», από Αγιορείτη μάλιστα Ηγούμενο, το παράδειγμα του ομολογητή αυτού Γέροντα είναι φάρος φωτεινός.
Μου κάνει εντύπωση πως πολλοί και διάφοροι μιλούν για όλες τις μεγάλες σύγχρονες αγιασμένες μορφές, με τόση θέρμη και τόσο ζήλο, όμως επιλελώς αποφεύγουν να αναφέρονται στο γεγονός πως αυτοί οι άγιοι ήταν προτίστως ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ.
ReplyDeleteΔεν είναι χάρισμα να ομιλεί κανείς για την πίστη του Χριστού με την πονηράδα της αλεπούς.
Είναι όμως κατά τη γνώμη μου χάρισμα να ομολογεί κανείς την πίστη του Χριστού σε καιρούς χαλαιπούς.
Το να παίζουμε με τις λέξεις και να λέμε εξυπνάδες δεν είναι και κάτι το σπουδαίο.
Απλά γοητεύουμε τον κόσμο.
Το να παίζουμε με την πίστη μας είναι επικίνδυνο γιατί παίζουμε με τη φωτιά.
Απλά απογοητεύουμε το Θεό.
Ο μ. Γέροντας Γεώργιος Καψάνης άφησε με το ομολογιακό του φρόνημα, μεγάλη παρακαταθήκη στους απανταχού Ορθοδόξους.
Αυτόν το Γέροντα θα ακούσουμε για το τι έχει να μας πει για το Ισλάμ και το Κοράνι.
Το Γέροντα της ακλόνητης πίστης και της σταυρωμένης αγάπης.
Ευτυχώς τα λόγια του υπάρχουν καταγεγραμμένα και η ομολογιακή πίστη του ορθώνεται μπροστά μας σαν φάρος που καθοδηγεί όποιον θέλει να γλυτώσει από τις θεολογικές φουρτούνες που έχουν ξεσπάσει εδώ και αρκετό καιρό.
Νάστε καλά Κύριε Βασίλη Χαραλάμπους για το άρθρο που γράψατε.
Όμως αισθάνομαι πως ενώ πολλοί ωφελούνται κάποιοι άλλοι και θυμώνουν και στεναχωρούνται.
Ελεύθεροι άνθρωποι είμαστε.
Ας κάνει ο καθένας ότι καταλαμβαίνει.