ΚΥΡΙΟΣ ΕΓΕΝΗΘΗ ΒΟΗΘΟΣ ΜΟΥ (Ψαλμός κθ´) - β´

ΚΥΡΙΟΣ ΕΓΕΝΗΘΗ ΒΟΗΘΟΣ ΜΟΥ

(Ψαλμός κθ´) - β´

Της Χριστούφαντου

=====

Ὡς ἄνθρωπος ἀνόητος, μά καί ὡς μεθυσμένος,

μέσα στήν ματαιότητα ἤμουν παραδομένος.

Στήν εὐτυχία πάντοτε ἀσάλευτος θά ζήσω,

εἶπα καί τό ἐπίστευσα πώς θά εὐημερήσω.

Δέν συλλογίσθην, Δέσποτα, πώς ὅ,τι καί ἄν ἔχω,

δικές Σου εἶναι δωρεές καί διά Σοῦ προστρέχω.

Γιά τοῦτο καί τό Πρόσωπον ἔστρεψας ἀπό μένατόν 

νοῦν καί τήν καρδίαν μου θλίψεις ἔχουν δεμένα.

Ἀλλά πικρῶς μετανοῶ καί κράζω πρός Ἐσένα,

μέ σύνεσιν θά πορευθῶ, προστάτευσον ἐμένα.

Θά ἀπευθύνω δέησιν θερμήν πρός τόν Θεόν μου 

καί ἐφ᾽ ἑξῆς νηφάλιον θά ᾽χω τόν ἑαυτόν μου.

Ἀλήθεια, ποιά ὠφέλεια ἤθελε νά προκύψῃ,

ἐάν σταλάξῃ αἷμα μου καί ἡ ζωή μου σβήσῃ;

Μήπως τό χῶμα τάφου μου πέμψῃ εὐχαριστίας,

ἤ ὁ νεκρός κι ἀμίλητος κηρύξῃ ἀληθείας;

Εὐαρεστεῖται Ἀγαθός εἰς ταπεινήν εὐχήν μου,

πού στέλνω ἀδιάλειπτα ἀπό τήν ὕπαρξίν μου.

Ἦλθε καί μέ ἐλέησε, ἔγινε βοηθός μου,

οὐδέποτε θά ἀρνηθῇ χεῖραν ὁ Κύριός μου.

Ἀνέδειξας τόν κοπετόν καί πλῆθος τῶν δακρύων

εἰς ἀκατάπαυστον χαράν καί δόξαν τῶν Ἁγίων.

Κατέστρεψας τό τρίχινον τό ἔνδυμα τοῦ πένθους

καί εὐφροσύνην ἔδωκας στίς προσδοκίες ἔθνους.

Γιά νά Σοῦ μέλπῃ ἡ ψυχή ὕμνους εὐγνωμοσύνης,

καί φύγω ὀλισθήματος δολίας λησμοσύνης.

Ποτέ δέν θά κυριευθῶ μέ πειρασμοῦ τήν λύπην,

πάντα θά Σέ δοξολογῶ θά ζῶ τήν χαρμολύπην.