Ο ΒΙΟΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Ο ΒΙΟΣ ΜΙΑΣ ΑΓΙΑΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

=====

Από το λογαριασμό του facebook του κ. Μιχάλη Αργυράκη αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια το άρθρο “Η ευλαβέστατη γυναίκα ονόματι Βασιλική”:

“Στο Μεσολόγγι ζούσε μία ευλαβέστατη γυναίκα, ονόματι Βασιλική (Κούλα την φώναζαν), παντρεμένη με τον Δημήτριο, ψαρά στο επάγγελμα. Ήταν και οι δυο πολύ πιστοί και πολύ απλοί άνθρωποι.

Όταν η Βασιλική ήταν νέα, την ημέρα των Θεοφανείων «είδε τους ουρανούς ανεωγμένους» και τους Αγγέλους του Θεού να ψάλλουν. Γι’ αυτό έλεγε: «Αυτή την ήμερα μη φεύγεις από την εκκλησία, έστω και αν καίγεται το σπίτι σου, γιατί ανοίγουν οι ουρανοί».

Το σπίτι που κατοικούσαν ήταν ισόγειο και για πάτωμα είχε τσιμέντο. Όταν έβρεχε γέμιζε νερό πού έφθανε τα είκοσι εκατοστά. Είχαν τοποθετήσει πέτρες για να πατάνε και με ένα “γκιούμι” άδειαζαν το νερό. Το χειμώνα δεν έστρωναν κουρελούδες για να έχουν λίγη ζέστη, γιατί μούσκευαν από τα νερά. Αλλά μέσα σ’ αυτό το παγωμένο σπίτι η καρδιά τους χτυπούσε πολύ ζεστά για τον Χριστό και τα πρόσωπα τους ήταν πάντα χαρούμενα και ειρηνικά. Ή θεία Χάρι τούς φύλαγε και δεν αρρώσταιναν.

Είχαν στο σπίτι τους μία εικόνα της Παναγίας θαυματουργή, μπρος στην οποία άναβαν ακοίμητο καντήλι και εκεί έκαναν τις προσευχές και τις μετάνοιες τους. Στην Εκκλησία πήγαιναν πάντα Κυριακές και εορτές.

Όταν εκοιμήθη ο Δημήτριος, η σύζυγος του Βασιλική άρχιζε να μοιράζει τα υπάρχοντα της. Κράτησε μόνο τα απολύτως απαραίτητα και τα υπόλοιπα τα έδωσε ελεημοσύνη. Άδειασε το σπίτι της. Γύριζε με το Ευαγγέλιο στη μασχάλη και το διάβαζε με πολλή ευλάβεια. Από την σύνταξη της κρατούσε ένα μικρό μέρος για τις ανάγκες της και τα υπόλοιπα τα μοίραζε στους φτωχούς. Την ρωτούσε ό γιός της τι τα κάνει τα χρήματα, και αυτή απαντούσε: «Τα ξόδεψα, παιδί μου».

Μία Κυριακή πήγε κατά τη συνήθειά της στην Εκκλησία και κοινώνησε. Όταν επέστρεψε και έφθασε έξω από το σπίτι της κατάλαβε ότι έφθασε το τέλος της. Εκεί μπροστά στην πόρτα του σπιτιού γονάτισε, έκανε τον σταυρό της και έτσι γονατιστή και σταυροκοπημένη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο τον όποιον τόσο αγάπησε εκ νεότητας της και τήρησε πιστά τις εντολές Του. Εκοιμήθη το έτος 1970.

Όταν έγινε γνωστή η κοίμησή της γέμισε το σπίτι της φτωχούς ανθρώπους. Ό ένας έλεγε «εμένα μου έδωσε κουβέρτα, Θεός σχωρέσ’ την», ο άλλος έλεγε «μου έδωσε πιάτα», ο άλλος «ποτήρια», ο άλλος «χρήματα». Έτσι αποκαλύφθηκε μετά την κοίμηση της πού πήγαιναν τα πράγματα και τα χρήματά της.”

Αυτή την περίοδο που η ψυχή μας είναι ψαλιδισμένη εξαιτίας όσων συμβαίνουν στην πατρίδα μας και εξαιτίας των κάθε λογής οικουμενιστικών αθλιοτήτων ας θυμόμαστε ότι ανάμεσά μας υπάρχουν πολλοί άγιοι άνθρωποι. Ασήμαντοι πολλές φορές στα μάτια του κόσμου αλλά γίγαντες στα μάτια του Θεού.

Ας μην απογοητευόμαστε επειδή πολλοί από τους “δοκούντες στύλοι είναι” είναι αποκαρδιωτικά ανίκανοι να μας εμπνεύσουν.

Ο Χριστός πουθενά δεν μας είπε ότι οι Πατριάρχες, οι Αρχιεπίσκοποι, οι επίσκοποι και οι μεγάλοι θεολόγοι θα πάνε στον παράδεισο. Αλλα μας είπε! Οτι η Βασιλεία των Ουρανών ανήκει στους "πτωχούς τω πνεύματι”. Στους ταπεινούς, δηλαδή, που αποδέχονται χωρίς κρατούμενα το Ευαγγέλιο.

Μια τέτοια ευλογημένη ψυχή είναι και η αγία γυναικούλα της διήγησης από το Μεσολόγγι.