ΟΤΑΝ Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ

ΟΤΑΝ Ο ΠΑΠΑΣ ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΚΑΝΕΙ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΒΑΣΙΣΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΕΣ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

==============

Διαβάσαμε στο ιστολόγιο “Σωτήριος Λόγος” του κ. Σωτήρη Τζούμα:

«Η Εκκλησία της Ρώμης έγινε αμέσως, αυθόρμητα, το σημείο αναφοράς για όλες τις Εκκλησίες ανά τον κόσμο, όχι για την εξουσία, αλλά για τη δύναμη του μαρτυρίου, αυτό του Χριστού», είπε.

Ο νέος Ποντίφικας, που από την αρχή που ανέλαβε τα καθήκοντά του, εφιστά την προσοχή στους εκπροσώπους της Εκκλησίας να είναι ταπεινοί και να απαλλαγούν από την πολυτέλεια, τόνισε πως η αγάπη στον Χριστό οδηγεί την πίστη και αυτή κατά συνέπεια κινητοποιεί την Εκκλησία.”

Ας αρχίσουμε από τις ιστορικές ανακρίβειες.

Η Εκκλησία της Ρώμης, Αγιότατε Ιησουίτη, έγινε σημείο αναφοράς για τον ακριβώς αντίθετο λόγο που προβάλλετε.

Ηταν η πρωτεύουσα του Ρωμαικού κόσμου, στην οποία βεβαίως μαρτύρησαν εκατομμύρια χριστιανοί, αφού εκεί γίνονταν οι δίκες και οι εκτελέσεις πολλών από αυτούς, αλλά το κύρος της Εκκλησίας και του επισκόπου της Ρώμης προήλθαν ουσιαστικά από το γεγονός ότι ήταν η έδρα της Ρωμαικής Αυτοκρατορίας.

Απόδειξη αυτού είναι το γεγονός ότι δύο Οικουμενικές Σύνοδοι αναγνώρισαν τα ίδια πρεσβεία τιμής στον επίσκοπο της Νέας Ρώμης - ήτοι της Κωνσταντινουπόλεως-, όπου μεταφέρθηκε η πρωτεύουσα της Ρωμαικής αυτοκρατορίας, επειδή ήταν η καθέδρα του Ρωμαίου Αυτοκράτορα και της Συγκλήτου.

Οσο για το κατηχητικό του Πάπα Φραγκίσκου περί απλότητας, ταπείνωσης και αποφυγής της πολυτέλειας, χρειάζονται κάτι περισσότερο από λόγια και θεατρινισμοί και επικοινωνισμοί για να γίνει πιστευτό.

Αν όντως ενδιαφέρεται το Βατικανό να εκπέμπει μηνύματα ασκητικότητας, ταπείνωσης και αποφυγής της πολυτέλειας, γνωρίζει επακριβώς ο Πάπας Φραγκίσκος τι πρέπει να πράξει για να αλλάξει την κοινή πεποίθηση - που κατέστη κυριολεκτικά αρχέτυπο της διαχρονικής κοινής συνείδησης της ανθρωπότητας -, ότι το Βατικανό είναι το άκρον άωτον της πολυτέλειας και η χειρότερη έκφανση της εκκοσμίκευσης του χριστιανισμού.