Tuesday, April 30, 2013

ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ;




ΚΑΛΗ ΑΓΙΑ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΜΑΣ!

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
====================

ΘΑ ΑΠΟΥΣΙΑΣΩ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΗΣ ΔΙΑΚΑΙΝΗΣΙΜΟΥ

ΘΑ ΕΠΑΝΕΛΘΩ - ΣΥΝ ΘΕΩ - ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΜΑΙΟΥ 2013!

Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΑΞΙΩΣΕΙ ΟΛΟΥΣ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΜΕ ΜΕΤΑΝΟΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΜΑΣ.

*****





"ΓΙΑ ΠΟΙΟΥΣ ΧΤΥΠΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΠΑΝΕΣ;"

_____________

Οταν - συν Θεώ - ξαναρχίσουμε τις αναρτήσεις έχουμε κατά νου να συζητήσουμε πολλά επίκαιρα και κρίσιμα θέματα που δεν μας δόθηκε η ευκαιρία να αναφερθούμε στο παρελθόν ή για τα οποία κάναμε αναφορά αλλά όχι διεξοδική ανάλυση.

Αναφέρουμε δειγματοληπτικά ορισμένα από αυτά:

Αν το “αληθεύειν εστί το κοινωνείν” και αν αυτό είναι “κατόρθωμα της αρχαίας ελληνικής πόλης” ή αν είναι καρπός της κοινωνίας του ανθρώπου με τον Θεό όταν ενχριστώνεται στο Σώμα του Χριστού την Ορθόδοξη Εκκλησία.

Αν ο “Ελληνικός τρόπος ζωής”, τον οποίο έθεσε σε κυκλοφορία στα καθ' ημάς ο κ. Χρήστος Γιανναράς, είναι θεολογικά δόκιμος όρος. 

Αν ο "Ελληνικός τρόπος ζωής" σημαίνει απλά - όπως ορισμένοι νομίζουν - ότι η Ελληνική φιλοσοφία προετοίμασε τους ειδωλολάτρες για τον ερχομό του Κυρίου ή αν ουσιαστικά συνιστά αποξένωση του Χριστού από τη σωτηρία του κόσμου!!!

Αν η ανάγκη εκκλησιασμού των μαθητών είναι ευθύνη μόνον των εφημερίων ή αν έχουν ευθύνη και οι ίδιοι οι μαθητές, οι γονείς και οι καθηγητές τους. 

Αν η οχλαγωγική μαθητική Θεία Λειτουργία επιτρέπει σε ορισμένους να επανέλθουν στο προσφιλές τους τροπάριο για την δήθεν ανάγκη εκλογίκευσης της λατρείας του Θεού, (την εισαγωγή του Νεοβαρλααμισμού στη λατρεία δηλαδή), την οποία εμείς - όπως εκατοντάδες φορές τονίσαμε - δεν ταυτίζουμε με την ανάγκη ή μη της μεταγλώττισης των ιερών κειμένων.

Αν οι Ιεροί Κανόνες της Εκκλησίας αφορούν μόνον τη συγκρότηση Συνόδων και το απαράδεκτο της επέμβασης του Καίσαρα στα interna sacra της Εκκλησίας ή αν προνοούν με την ίδια αυστηρότητα για το ποιόν των μελών της Εκκλησίας και δη των ποιμένων Της, όπως προνοούν και για πολλά άλλα θέματα.

Αν ο διάλογος του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Σεραφείμ με τη “Χρυσή Αυγή” διεξάγεται - που δεν διεξάγεται - στις σωστές παραμέτρους.

Αν οι νεωτερισμοί και η εκκοσμίκευση φέρνουν ή - σε τελευταία ανάλυση - διώχνουν τους ανθρώπους από την Εκκλησία.

Αν η συμμετοχή των πιστών στην Εκκλησία κρίνεται από το αν όλοι...είναι ψάλτες - όπως νόμιζε ο Λούθηρος, και μετ' αυτόν όλοι οι Προτεστάντες, αλλά και σε μεγάλο βαθμό και οι Παπικοί μετά τη Β΄Βατικάνεια Σύνοδο ή αν εξαρτάται από άλλους ουσιαστικούς παράγοντες. 

Δυστυχώς τα ίδια πρεσβεύουν και ορισμένοι Ορθόδοξοι που επηρεάστηκαν από την Δυτική θεολογία.

Αν η κατάθεση της ορθόδοξης μαρτυρίας είναι αρκετή από μόνη της για να ευοδωθούν οι αγώνες ή αν χρειάζεται - παράλληλα με την προσευχή και με την ορθή ομολογία της πίστεως - η εκπόνηση συγκεκριμένου στρατηγικού σχεδίου.

Αν η ηλεκτρονική φυλακή είναι αναγκαίο να συνδέεται με την Αποκάλυψη για να είναι επιλήψιμη και αν όσοι επιμένουν να την συνδέουν αναγκαστικά με την Αποκάλυψη σε τελευταία ανάλυση ανεπιγνώστως εργάζονται για την επιβολή της.

Αν είναι ορθό να προβάλλονται ως μεγάλοι ή και ως χαρισματούχοι αποδεδειγμένα διαβεβλημένα πρόσωπα ή πρόσωπα που κήρυξαν “γυμνή τη κεφαλή” αιρέσεις ή θεομπαίκτες της ολκής του αείμνηστου Ιωσήφ του Βατοπαιδινού.

Αν υπάρχουν ψυχοπάθειες, που προέρχονται από κληρονομικές καταβολές, ή αν οι ψυχασθενείς είναι απλά άνθρωποι που καλλιέργησαν τα πάθη τους ή και δαιμονισμένοι.


Αν πρέπει να προσφεύγουμε στους πνευματικούς και στους Γέροντες ή στους ψυχίατρους για να  θεραπεύσουμε τις ψυχοπάθειες, πέραν φυσικά από τη δεδομένη ανάγκη να έχουμε πνευματικό για τη θεραπεία των παθών μας.

Αν η επίκληση των πορισμάτων ορισμένων ψυχιάτρων και κυρίως ψυχοθεραπευτών για τη βοήθεια της πίστης γενικά ως μέσο για την ίαση των ψυχοπαθών, ενισχύει ή αν στην πραγματικότητα υποσκάπτει την πίστη στο Χριστό.


Αν είναι ορθό να σιωπούμε μπροστά στο φαινόμενο της Θεομπαιξίας ή αν θα δώσουμε λόγο στο Θεό, επειδή ανεχόμαστε αυτές τις νοσηρές καταστάσεις (κι ακόμη χειρότερα αν τις επιδοκιμάζουμε), αλλά και να αναλύσουμε - με συγκεκριμένα παραδείγματα (όπως λ.χ. της γνωστής θεομπαίκτρας της Αστορίας, που μιλά για "την ευωδία του Γέροντα Εφραίμ"), ποια είναι τα γνωρίσματα και τα κίνητρα των κάθε λογής θεομπαικτών.

Αν η εμπλοκή των κληρικών στην κομματική κονίστρα επιτρέπεται ή απαγορεύεται - και γιατί - από τους Ιερούς Κανόνες και την Ιερά Παράδοση της Εκκλησίας.

Να αναλύσουμε τις θέσεις που εκφράζει ο κ. Θεόδωρος Πετρώφ στο άρθρο του "Χίλιοι δρόμοι οδηγούν πάντοτε στη Ρώμη". 

Αν ο "περσοναλισμός" του Χάιντεγκερ ταυτίζεται με την ανθρωπολογία της Εκκλησίας και αν η διάκριση προσώπου και ατόμου είναι πατερική διδασκαλία.

Αν οι Ιεροί Κανόνες είναι καρποί της σοφίας των Αγίων Πατέρων ή εκνομίκευση του Ευαγγελίου.

Αν η αντίθεση των όρων "Εκκλησία" και "θρησκεία" έχει ορθόδοξη προέλευση ή προτεσταντικό υπόστρωμα. 

Αν οι σαρκικοί έρωτες συνιστούν "έξαλμα" προς τον Θεό ή αν σκοτίζουν την ψυχή του ανθρώπου όσο ελάχιστα πάθη.

Αν ο Μητροπολίτης Αττικής και Μεγαρίδος κυρός Νικόδημος ευθύνεται για το σχίσμα του "Μητροπολίτη" των ΓΟΧ Κυπριανού.

Αν το Αειπάρθενο της Θεοτόκου συνιστά Ευαγγελική Διδασκαλία ή αν είναι επινόηση των μοναχών.

Αν η έλλειψη ασκητισμού στις σχέσεις των συζύγων είναι ορθόδοξη ή ακραιφνώς κακόδοξη θεολογία.

Αναφορά στη διαμάχη "Νεωκόρου" και "Σκορπιού".

Και ορισμένα άλλα θέματα, αλλά και όλα όσα σημαντικά γεγονότα θα συμβούν κατά το προσεχές δωδεκαήμερο.

Πάνω από όλα ευχόμαστε η Ανάσταση του Κυρίου να οδηγήσει στην Ανάσταση την εμπερίστατη Εκκλησία της Αντιοχείας.

Ευχόμαστε να πληροφορηθούμε σύντομα την απελευθέρωση των Σύρων απαχθέντων επισκόπων.!

Προσευχόμαστε για την άμεση αποφυλάκιση του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Αχριδών κ. Ιωάννη!

Ο Θεός να δώσει την επούλωση όλων των υφισταμένων σχισμάτων και την κατά Θεόν διευθέτηση όλων των ερίδων και των διχοστασιών που μαστίζουν την Εκκλησία σήμερα.!

Monday, April 29, 2013

Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ;



ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΕ ΣΤΗΝ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗ ΤΟΥ π. ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΖΗΣΗ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ κ. ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
===============

Σε άρθρο του, που διαβάσαμε στον Πυλώνα Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ, με τίτλο “Η εκπλήρωση των προφητειών”, ο κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου, Καθηγητής στο Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ., γράφει μεταξύ άλλων:

“Όμως ο Ιησούς τους απογοήτευσε. Αυτός δεν ήρθε να χύσει το αίμα των εχθρών αλλά το δικό του αίμα, και, μάλιστα, για χάρη των εχθρών. Δεν ήρθε να επιβάλει την εξουσία του, αλλά να υπηρετήσει. Δεν ήρθε να ιδρύσει ένα καινούργιο βασίλειο, αλλά μια παγκόσμια κοινότητα, την Εκκλησία, μέσα στην οποία όλοι οι λαοί θα ζουν αδελφωμένοι και θα αγωνίζονται για την πραγμάτωση της Βασιλείας του Θεού. Όπως ακριβώς τον είχαν περιγράψει οι προφήτες, ήρθε να κηρύξει την ειρήνη και τη δικαιοσύνη, αλλά μια ειρήνη που δεν εξαντλείται στην επιφανειακή ηρεμία της απουσίας πολέμου, ούτε μπορεί να συνυπάρξει με την εκμετάλλευση των ισχυρών, την απληστία των πλουσίων, την αυθαιρεσία των μεγάλων. Μια ειρήνη, που δεν ανέχεται να πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά από την πείνα, να καταπιέζονται και να δολοφονούνται. Μια ειρήνη, που μόνον τότε θα εδραιωθεί όταν όλοι οι άνθρωποι βρουν νόημα ζωής και καταξιώσουν την ύπαρξή τους. Αλλά αυτό προϋποθέτει ότι οι χριστιανοί είναι έτοιμοι να μιμηθούν τον δάσκαλό τους, να αγωνιστούν για τη συμφιλίωση των ανθρώπων, να περάσουν από τον χώρο του ατομισμού και του συμφέροντος στο χώρο της κοινωνικότητας και της αλληλεγγύης. Το χριστιανικό ήθος βρίσκεται στους αντίποδες της βίας, καταλύει κάθε προσπάθεια επιβολής πάνω στον άλλο, ξέρει ότι το καλό δεν μπορεί να επιτευχθεί με ανεπίτρεπτα μέσα, γιατί τότε παύει να είναι πια καλό. Στην ειρήνη που επαγγέλλεται ο Χριστός δεν χωρούν ανταγωνισμοί, γιατί οι άνθρωποι

Θα μετατρέψουν τα σπαθιά σε άροτρα,

τα δόρατα σε δρεπάνια ...

και δεν θα ξαναμάθουν πια να πολεμούν,

όπως είχε οραματιστεί ο προφήτης Μιχαίας (4:3).

Ναι, ο Ιησούς μπήκε στην Ιερουσαλήμ σαν βασιλιάς. Ο θρόνος του όμως ήταν ο σταυρός. Και αυτήν την “εξουσία” κληροδότησε στους χριστιανούς: Να πραγματώσουν με τη θυσία τους την ειρήνη που εξήγγειλε.”

Πολύ ωραία όλα όσα λέγει ο κ. Καθηγητής. 

Να υποθέσουμε, επομένως, ότι καταδικάζει το διάλογο Εκκλησίας και αριστεράς και ότι απορρίπτει το σύμβολο που χρησιμοποιήθηκε στο συνέδριο που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης γι’ αυτό το θέμα και στο οποίο ήταν ένας από τους ομιλητές με φόντο τη γροθιά, όπως δείχνει η παράπλευρη φωτογραφία;

Γινόμαστε πιο συγκεκριμένοι.

Ο π. Θεόδωρος Ζήσης άσκησε κριτική στο συνέδριο και είπε μεταξύ άλλων ότι η γροθιά και ο σταυρός δεν πάνε μαζί, επειδή ο Χριστός δεν ήρθε να κατεξουσιάσει τον κόσμο με την κοσμική δύναμη αλλά να τον λυτρώσει με τον Σταυρό.

Ο κ. Μιλτιάδης Κωνσταντίνου τώρα λέγει ακριβώς τα ίδια πράγματα.

Δεν αναφέρθηκε στο άρθρο του όμως στη γροθιά και στο σταυρό της αφίσας του συνεδρίου. 

Ούτε πουθενά διαβάσαμε ότι απολογείται για τη βίαιη συμπεριφορά που επέδειξε σε όσους διαμαρτύρονταν για τη συμπροσευχή που πραγματοποιήθηκε στον Παπικό ναό στη Θεσσαλονίκη.

Οι διαμαρτυρόμενοι μπορεί να είχαν παρεκτραπεί, αλλά η βίαιη απομάκρυνσή τους, με την λίαν ενεργό συμμετοχή του κ. Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, επίσης είναι καταδικαστέα.

Ακριβώς για τον λόγο, που αναφέρει ο κ. Καθηγητής: Ο σταυρός και η γροθιά δεν πηγαίνουν μαζί.

Ας ελπίσουμε ότι η λεγόμενη “Θεολογία της απελευθέρωσης” καταδικάζεται από τον κ. Καθηγητή και ότι ο ελλογιμότατος προσχώρησε στη λογική και στην ερμηνευτική του π. Θεόδωρου Ζήση, για το συγκεκριμένο θέμα, επειδή είναι η διδασκαλία της Εκκλησίας.

ΑΣ ΜΗΝ ΤΡΕΦΟΥΜΕ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ



ΑΣ ΜΗ ΤΡΕΦΟΥΜΕ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
===============

Σε άρθρο του που επιγράφει “Ἀραβικὴ ἄνοιξη καὶ ὀρθόδοξος χειμώνας” ο γνωστός αναλυτής κ. Κων. Χολέβας γράφει στην ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»:

“Καθὼς γράφω, ἀκούω τὶς ἀντιφατικὲς πληροφορίες γιὰ τὴν τύχη τοῦ ἑλληνορθόδοξου μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου, διότι δὲν ἔχει ἐπιβεβαιωθεῖ ἡ ἀπελευθέρωσή του.

Θυμοῦμαι ὅτι κατὰ τὴν πρώτη μου ἐπίσκεψη στὴ Συρία τὸ 1981 ὁ ξεναγὸς τοῦ Ἐθνικοῦ Μουσείου τῆς Δαμασκοῦ μοῦ ἔδειξε τὴν εἰδικὴ αἴθουσα Μεγάλου Ἀλεξάνδρου καὶ τὴν αἴθουσα μὲ τὰ βυζαντινὰ νομίσματα. Μοῦ εἶπε δὲ τὸ ἑξῆς: «Ἀπὸ ὅλους τοὺς λαοὺς ποὺ πέρασαν ἀπὸ τὴν περιοχὴ οἱ Ἕλληνες, Μακεδόνες πρῶτα καὶ μετὰ Βυζαντινοί, εἶναι οἱ μόνοι οἱ ὁποῖοι ἄφησαν πολιτισμό. Νὰ ἔρχεστε στὴ Συρία. Ἐσεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχετε πολλὰ δικά σας νὰ δεῖτε». Καὶ ὅταν τὸν ρώτησα γιὰ τὴν κατοχὴ τῶν Ὀθωμανῶν Τούρκων, ποὺ εἶναι καὶ μουσουλμάνοι, μοῦ ἔδειξε μία πλατεία μὲ τὸ μνημεῖο τῶν μαρτύρων καὶ μοῦ ἐξήγησε: «Αὐτὸ τὸ μνημεῖο τιμᾶ τοὺς πατριῶτες Σύρους ποὺ ἐξεγέρθηκαν κατὰ τῶν Τούρκων καὶ σφαγιάστηκαν τὸν 19ο αἰώνα».

Τὰ γράφω αὐτὰ γιὰ νὰ τονίσω ὅτι ὁ Ἑλληνισμὸς δὲν εἶναι ξένος πρὸς τὴ χώρα, τὸν λαὸ καὶ τὰ ὅσα συμβαίνουν σήμερα στὴν ταλαίπωρη Συρία. Τὸ ἕνα δέκατο τοῦ πληθυσμοῦ περίπου ἀκολουθεῖ τὸ ἑλληνορθόδοξο δόγμα, ἐνῶ ἡ πλειοψηφία εἶναι Σουνίτες μουσουλμάνοι. Οἱ ὀρθόδοξοι ἀνήκουν στὸ Πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας καὶ εἶναι ἀραβόφωνοι. Αὐτοαποκαλοῦνται Ροὺμ Ὀρτοντόξ, δηλαδὴ Ρωμηοὶ Ὀρθόδοξοι, ἀπόγονοι τοῦ Βυζαντίου - Ρωμανίας καὶ τῆς Νέας Ρώμης - Κωνσταντινουπόλεως.

Ὁ ἀπαχθεὶς μητροπολίτης ὀνομάζει τὴ Μητρόπολη Χαλεπίου μὲ τὸν ἐπίσημο τίτλο Βεροίας καὶ Ἀλεξανδρέττας. Ἡ Βέροια ἦταν μία ἀπὸ τὶς πόλεις τῆς Μακεδονικῆς Δεκαπόλεως, ποὺ ἔχτισαν ἐκεῖ οἱ ἐπίγονοι τοῦ Ἀλεξάνδρου. Ἡ Ἀλεξανδρέττα, ποὺ ἀνήκει στὴν Τουρκία καὶ ὀνομάζεται Ἰσκεντερούν, ἱδρύθηκε ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Μ. Ἀλέξανδρο. Ὁ μητροπολίτης Παῦλος σπούδασε στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ Θεσσαλονίκης καὶ ὁμιλεῖ ἄριστα τὰ ἑλληνικά.

Ὀρθῶς τὸ ἑλληνικὸ ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν παρενέβη καὶ κινητοποίησε τὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ ἄλλους μηχανισμοὺς ὑπὲρ τοῦ ἑλληνορθοδόξου μητροπολίτη, καθὼς καὶ τοῦ Συροϊακωβίτη (μονοφυσίτη) μητροπολίτη τοῦ Χαλεπίου. Πιστεύω ὅτι ἡ Ἑλλάδα πρέπει ἐπισήμως νὰ διακηρύξει ὅτι εἶναι ὁ προστάτης τῶν ὀρθοδόξων χριστιανῶν τῆς Μέσης Ἀνατολῆς καὶ ὅτι οὐδεμία λύση μπορεῖ νὰ δοθεῖ στὸν συριακὸ ἐμφύλιο χωρὶς τὴ συμφωνία καὶ τῆς Ἑλλάδας. Καὶ νὰ ἐξηγήσουμε στὴ Δύση ὅτι μὲ ἀπαγωγὲς ἱερωμένων καὶ μὲ ἀκραίους ἰσλαμιστές, ποὺ ἐνισχύει ἡ Τουρκία, δὲν θὰ ἔλθει ἡ δημοκρατία στὴν Συρία."

Πολύ ωραία αυτά που αναφέρει ο δόκιμος αναλυτής κ. Χολέβας, που εκφράζουν άλλωστε τα συναισθήματα και τις σκέψεις όλων των Ελλήνων Ορθόδοξων χριστιανών.

Η Ελληνική κυβέρνηση κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει και πρέπει να συνεχίσει να κινείται προς την ίδια κατεύθυνση με την ίδια και μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.

Ας μην τρέφουμε όμως υπερβολικές προσδοκίες για τις δυνατότητές μας. 

Αν η Ρωσία και η Κίνα δεν κατορθώσουν τελικά να αποτρέψουν την ανατροπή του καθεστώτος Ασαντ, επειδή έχει ληφθεί αμετάκλητη απόφαση από τα κέντρα αποφάσεων, ασφαλώς και δεν μπορεί να το κάνει η όποια Ελληνικη κυβέρνηση.

Ας κάνουμε ότι μπορούμε, ας ενισχύσουμε τους εμπερίστατους αδελφούς μας με όποιο μέσο είναι στη διάθεσή μας, αλλά καλόν είναι να θυμόμαστε ότι δεν είμαστε υπερδύναμη. 

Αλλά και να είμαστε και πάλιν δεν σημαίνει ότι θα μπορούσαμε να κατορθώσουμε τα πάντα. 

Ορίστε πώς κοροιδεύει τον Οικουμενικό Πατριάρχη η Τουρκία για τη Θεολογική Σχολή της Χάλκης για δεκαετίες - και μάλιστα για κάτι το τόσο ανώδυνο για την ίδια - ενώ δέχεται ανοιχτές πιέσεις από τις ΗΠΑ και την Ενωμένη Ευρώπη στο πιο ψηλό επίπεδο!

Αν ο Οικουμενικός Πατριάρχης δεν μπορεί να εμποδίσει την Τουρκία να μετατρέπει τις ιστορικές εκκλησίες της Βιθυνίας και της Τραπεζούντας σε τεμένη, ενώ έχει και είχε όλο τον Ελληνισμό στο πλάι του συνεπικουρούμενο από όλες τις μεγάλες δυνάμεις, πώς θα μπορέσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης ή η Ελλάδα από μόνοι τους να αποτρέψουν τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή;

Εδώ δεν μπορούμε - χωρίς την απειλή του πολέμου - να επεκτείνουμε την αιγιαλίτιδά μας ζώνη σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, τα Τουρκικά μαχητικά παραβιάζουν καθημερινά τους Ελληνικούς αιθέρες για δεκαετίες. 

Δεν είμαστε σε θέση να ανακηρύξουμε την Ελληνική ΑΟΖ και θα καθορίσουμε τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή αντίθετα με τις αποφάσεις των ισχυρών της γης;

Ας κάνουμε λοιπόν ότι μπορούμε μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας, αλλά με επίγνωση ότι είναι εξ αντικειμένου περιορισμένες.

ΙΔΟΥ ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ


ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ μ. ΑΡΧΙΕΠ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΟΣ : ΑΓΩΝΑΣ Α.Φ.187 http://www.agonas.org
 Ο Σεραφείμ Τίκας στα χρόνια της «Μεγάλης Προδοσίας»
Τα ημερολόγια που κυκλοφορούν κάθε χρόνο κατά χιλιάδες από οργανισμούς, επιχειρήσεις, συλλόγους, δήμους, περιφέρειες κ.α. αποβλέπουν σε κάποιο σκοπό (διαφήμιση, προβολή…). Το μεγαλύτερο μέρος αυτών εκδίδεται από την εκκλησία (μητροπόλεις, μοναστήρια, ναοί, προσκυνήματα κ.α.) με τη διαφορά ότι το περιεχόμενό τους πρέπει να είναι πνευματικό, αγιαστικό ώστε ανοίγοντάς το να ωφεληθεί ψυχικά και πνευματικά ο αναγνώστης τους.
Το φετινό όμως ημερολόγιο (2013) της Μητρόπολης Λάρισας, κατά παράβαση της πνευματικής δεοντολογίας, είναι αφιερωμένο στον μακαρίτη αρχ/πο Σεραφείμ Τίκα, που όχι μόνο πνευματικός άνθρωπος δεν υπήρξε αλλά και μόνη η αναφορά του ονόματός του μας μεταφέρει στα μαύρα χρόνια της «Μεγάλης Προδοσίας» (Κ. Μουρατίδης καθηγ. Πανεπιστημίου Αθήνας).

ΦΩΤ. Ο  ΑΡΧΙΕΠ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΙΚΑΣ  ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΪΟΝΣ

Επιβεβλημένη λοιπόν η σύντομη βιογραφία του, που μάγεψε κυριολεκτικά τον δεσπότη Λάρισας, ώστε να του αφιερώσει το ημερολόγιο:
Όταν η χούντα του Ιωαννίδη (Νοέμβριος 1973 – Ιούλιος 1974), με τη συνεργασία των σκοτεινών δυνάμεων, εισέβαλε στα ενδότερα της εκκλησίας με τον πιο βάρβαρο και αυθαίρετο τρόπο αναδεικνύοντας τον Σεραφείμ Τίκα Αρχιεπίσκοπο, είχε απώτερο σκοπό: πρώτον την εξόντωση των 12 επισκόπων, διότι με κοινό κείμενο ζητούσαν από την Ιεραρχία να καταδικάσει την Μασωνία ως αντίχριστη θρησκεία (όπως έγινε και το 1933), και δεύτερον τη διεκπεραίωση, αντιχριστιανικών νομοσχεδίων που αφορούσαν το αυτόματο διαζύγιο, τη νομιμοποίηση ης μοιχείας, των αμβλώσεων, τη μη αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, την κατάργηση του εκκλησιασμού και της προσευχής στα σχολεία κ.α., χωρίς αντίσταση.

Τί να πρωτοθυμηθεί και τί να γράψει κανείς για τον … «αντάρτη» (ο χαρακτηρισμός δικός του) αρχ/πο Σεραφείμ Τίκα: Την λυσσαλέα αντίδρασή του στο αίτημα επαναβεβαίωσης της υπό της Ιεραρχίας του 1933 καταδίκης της Μασονίας ως θρησκείας; Την θεολογική του ανεπάρκεια; Το ανύπαρκτο κηρυκτικό του έργο; Τις αλλεπάλληλες μεταθέσεις του (Άρτα, Ιωάννινα, Αθήνα); [Στην Άρτα με 9χρονη «διακονία» έργο μηδενικό. Στα Ιωάννινα μετατεθείς, με 17χρονη παραμονή επί 249 ενοριών το έργο ανύπαρκτο, αν και διαχειρίσθηκε τεράστια ποσά πολλών κληροδοτημάτων. Στην αρχιεπισκοπή Αθηνών, με τα αμέτρητα έσοδα, όχι μόνον δεν έφτιαξε τίποτε, αλλά και ό,τι βρήκε από τον προκάτοχό του Ιερώνυμο το διέλυσε (νοσοκομείο κληρικών, εκκλησιαστική παιδεία – γυμνάσιο, λύκειο, πανεπιστήμιο – νεανικές κατασκηνώσεις, εταιρεία αξιοποίησης εκκλησιαστικής περιουσίας – η διατήρησή της θα καθιστούσε την εκκλησία αυτάρκη οικονομικά, αποφεύγοντας τη ζητιανιά στα Αραβικά Εμιράτα…)].
Αξίζει να θυμηθούμε και τα γραφόμενα στον τύπο εκείνη την εποχή!
Όταν, ο ψευτοαντάρτης Σεραφείμ όρκισε την Κυβέρνηση της πιο στεγνής δικτατορίας Ιωαννίδη-Ανδρουτσόπουλου (ανεπίτρεπτο – χωρίς την έγκριση του Αρχ/που) πήρε στο τηλέφωνο τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο και με «δακρυσμένα» μάτια και φωνή «θρηνώδη» άρχισε να του λέει: «Εγώ είμαι καλός άνθρωπος και θα έρθω να σας φιλήσω τα πόδια. Συγχωρήστε με!!» (Από το βιβλίο «Είπε τη εκκλησία», σελ. 178).
Γλοιώδης, δουλική και υποκριτική υπήρξε η συμπεριφορά του, όταν, επισκεπτόμενος το σπίτι του Ιακώβου Βαβανάτσου (γνωστού ως 12ήμερου αρχιεπισκόπου!), και πέφτοντας μπρούμυτα του φιλούσε τα πόδια και τα χέρια για να πάρει τους ψήφους του περιβάλλοντός του (Βαβανάτσου) και του έλεγε: «Μακαριώτατε, σου οφείλω πάρα πολλά. Σύ μ’ έκανες Μητροπολίτη Άρτης, σύ μ’ έκανες Μητροπολίτη Ιωαννίνων και τώρα πρέπει εσύ να με κάμεις και Αρχιεπίσκοπο, αφού επιμένουν αυτοί (εννοώντας τους δικτάτορες) να γίνω εγώ αρχιεπίσκοπος».
- Βαβανάτσιος: «Τί ’ναι αυτά που λές παιδί μου; Όλα αυτά τα χαρίσματα είναι του Θεού και όχι από μένα…».
- Σεραφείμ: «Μα αυτοί (δικτάτορες) επιμένουν να με κάνουν, και με δύο και με τρεις ψήφους ακόμα, αρχιεπίσκοπο». (Γ. Πυρουνάκης – “Καπετάν παπάς”, σελ. 181).
Τα ψέματα που είπε στον Κίτρους Βαρνάβα δεν περιγράφονται.
- Ψηφίστε με να γίνω αρχιεπίσκοπος και μόλις θα «τακτοποιήσω» την εκκλησιαστική κατάσταση θα παραιτηθώ για σένα, και θα γυρίσω πάλι στα Γιάννενα.
Ασφαλώς οι υποσχέσεις μετά ξεχάστηκαν.
Να θυμηθούμε τον ψευτοπαλικαρά, που φοβόταν την σκιά του, και  γι’ αυτό κουβαλούσε κάτω από το ράσο την πιστόλα – όπως αποκαλούσε το πιστόλι – και την έδειχνε κάνοντας τον παλικαρά;
Ας δούμε τί τον καταμαρτυρούσε ο μακαριστός μητροπολίτης Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος:
«Μακαριώτατε, είσθε δοσίλογος, διότι εκακουργήσατε κατά της Εκκλησίας. Διαπράξατε στυγερά εγκλήματα, εβυθίσατε την Εκκλησία εις καταισχύνην… Θα πρέπει να σας επιβληθή ΕΠΤΑΚΙΣ η ποινή της καθαιρέσεως και του ισοβίου εγκλεισμού σας εις την Μονή Πυθαρίου…».
Ο καθηγητής του Παν. Αθηνών Κ. Μουρατίδης έγραφε (Μ. Προδοσία): «Σπανίως στην ιστορία της Αγίας του Χριστού Εκκλησίας, Ορθόδοξος Ιεράρχης και μάλιστα προκαθήμενος, επέδειξε τοιαύτην απροσχημάτιστη και χωρίς τον ελάχιστο ενδοιασμό αλλοπρόσαλλη, τραγελαφική και αυτοαναιρούμενη συμπεριφορά, όπως ο χουντικός αρχιεπίσκοπος κ. Σεραφείμ… Ο μέχρι τότε εμφανιζόμενος ως συνετός, πράος, φιλειρηνικός και φιλενωτικός μητροπολίτης Ιωαννίνων, μεταμορφώνεται αιφνιδίως σε αιμοδιψή, αιμοχαρή και πολεμοχαρή Αρχιεπίσκοπο και αποκαλύπτει ένα αβυσσαλέο ψυχικό κόσμο, γεμάτο εμπάθεια και κακότητα, που με ακατάλλακτο φονικό πάθος και μίσος επιδιώκει την εξόντωση όλων εκείνων, – στους οποίους μέχρι την εποχή εκείνη υποκρίνετο, ότι τους θεωρεί φίλους και αδελφούς του και συνειργάζετο μαζί τους αρμονικώτατα – γιατί τους θεωρεί πλέον εμπόδιο στην πραγματοποίηση των ανίερων, βέβηλων και βλάσφημων επιδιώξεών του».
Σταλινικές μέθοδοι με αρχιερατικό μανδύα!
Το κατάντημα της απιστίας και αθλιότητας Αρχ/που και επισκόπων καταδεικνύεται από την παρακάτω στιχομυθία κατά τη διάρκεια εκλογής μητροπολιτών, όταν ο μητροπολίτης Π… πλησιάζοντας τον Αρχ/πο Σεραφείμ του λέγει:
Μ/της Π…: «Μακαριώτατε, να κάνουμε και κανέναν καλόν».
Σεραφείμ: «Εγώ αγίους δεν θέλω. Φέρτε μου αυτόν που έχει τον πιο χοντρό φάκελλο να τον φτιάξω».
Τις θέσεις και απόψεις του Αρχ. Σεραφείμ επιβεβαιώνει ο τότε Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιος λέγοντας: (Ο γνωρίζων τις απόψεις που αποτελούν) «… ενδεικτικές των κριτηρίων του αρχιεπισκόπου κ. Σεραφείμ για την ανάδειξη κληρικών εις το ύψιστο της αρχιερωσύνης λειτούργημα, καταλαμβάνεται ασφαλώς από βαθυτάτη οδύνη, και φθάνει τα όρια της απογνώσεως…». Και σε μια δραματική επιστολή έγραφε: «Μακαριώτατε επιτέλους σταματήστε». Και στη συνέχεια μας πληροφορεί ότι κατά την δραματικήν εκείνη συνεδρίαν … των επισκοπικών εκλογών συνέβη κάτι το απίστευτο! «Αι εκλογαί διεκόπησαν αιφνιδίως λόγω παρεμβάσεως της ΚΥΠ (!) η οποία δια να ματαιώση την προαγωγή «διαβεβλημένων» κληρικών, επενέβη δυναμικώς την 12ην παρά εν λεπτόν…». Ο δε καθηγητής Κ.Μ. σχολίαζε: «Πόσοι, αλήθεια, από τις δεκάδες Μητροπολιτών που επελέγησαν κατά την αρχιεπισκοπεία του κ. Σεραφείμ ανεδείχθησαν εις το μητροπολιτικό λειτούργημα με παρόμοια κριτήρια!» (Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στα χρόνια μας).
Οι αυθαιρεσίες και οι παρανομίες του Σεραφείμ «έβγαζαν μάτι» γι’ αυτό ο προϊστάμενος της Εισαγγελίας Αθηνών Ανδρεουλάκος άσκησε ποινική δίωξη με βαρύ κατηγορητήριο στον Αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ και όλων των μελών της Ιεράς Συνόδου, αλλά ο «καλοκάγαθος», τότε Πρωθυπουργός, Κ. Μητσοτάκης με την καθηγήτρια Πανεπιστημίου Ψαρούδα-Μπενάκη – υπουργό Δικαιοσύνης – με ιδικό νόμο σε άσχετο νομοσχέδιο, ανέστειλαν την ποινική δίωξη, για λόγους «εθνικής ασφάλειας» (!) όπως έγραψε ο τύπος της εποχής εκείνης (1993).
Ερευνώντας την εκκλησιαστική ιστορία και ρωτώντας σεβάσμιους μητροπολίτες, καθηγητές ιστορίας και Θεολογίας εάν στην μακραίωνη ιστορία υπάρχει παρόμοια περίπτωση που ιεράρχης ή προκαθήμενος αυτοκεφάλου Ορθοδόξου Εκκλησίας να έχει βεβηλώσει – με λόγια και πράξεις – με τέτοιο αισχρό τρόπο την Αγία του Χριστού Εκκλησία, απάντησαν αρνητικά.
Περιστατικά και φράσεις που συνθέτουν το προφίλ του αρχ. Σεραφείμ.
1) Στο μητροπολιτικό ναό Αθηνών, 15 Οκτωβρίου 1989, κατά την ώρα της χειροτονίας δεσπότη, ενώ ο λαός φώναζε το «ανάξιος» στον χειροτονούμενο, αρχιεπίσκοπος και δεσποτάδες κλειδωθήκανε στο ιερό περιμένοντας να έρθουν τα ΜΑΤ που είχαν καλέσει. Και όταν οι ιερείς έφευγαν όπως-όπως, ο δεσπότης Π… ξεφορέθηκε και την στιγμή που έβγαινε από την νότια πόρτα του ιερού για να φύγει, ο αρχιεπ. Σεραφείμ τον άρπαξε, και απειλητικά του είπε: «Πού πας ρε παλιοπου…ρα, εδώ θα μείνεις».
2) Στην ενθρόνιση του Σεραφείμ Ορφανού (μοιχεπιβάτη δεσπότη Λάρισας), μέσα στο μητροπολιτικό ναό του Αγ. Αχιλλείου εκστόμισε την απίστευτα χυδαία ύβρη κατά των Λαρισαίων: «γαμ… το κέρατό σας»!!!
3) Στο «Πανελλήνιο Θεολογικό Συνέδριο» που έγινε τον Σεπτέμβριο του 1990 στο ΧΙΛΤΟΝ, μια ομάδα κοριτσιών που το παρακολουθούσαν, θεώρησαν καθήκον να ενημερώσουν τον αρχιεπίσκοπο εγχειρίζοντάς του ορισμένα έγγραφα που αφορούσαν το εκκλησιαστικό πρόβλημα της Λάρισας. Τότε ο Σεραφείμ τα αποκάλεσε «Καθίκια».
4) Σε μια εκδρομή, Λαρισαίοι συναντήθηκαν τυχαία με τον Σεραφείμ. Και αυτός, με το άκουσμα ότι είναι Λαρισαίοι, τους είπε: «Φύγετε από δω, ρε κωλόπαιδα»!
5) Δημοσιογράφος ρώτησε τον Σεραφείμ για τον Λαρίσης Θεολόγο, και εκείνος είπε: «Ο Θεολόγος να πάει να κόψει το λαιμό του». Δηλαδή να αυτοκτονήσει! Ωραίο και πνευματικό!
6) Στην διάρκεια κάποιας συνεδρίασης της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, κάποιος Συνοδικός πρότεινε να καλέσουν τον Λαρίσης Θεολόγο να δώσει κάποιες εξηγήσεις. Τότε ο Σεραφείμ πετάχτηκε οργίλος λέγοντας: «Τι θέλεις, άγιε αδελφέ, να καλέσουμε εδώ τον Θεολόγο για να μας χε…»!
7) Σε χειροτονία ανάξιου κληρικού απευθυνόμενος προς τους διαμαρτυρόμενους είπε: «Εμένα ρε δεν ιδρώνει το αυτί μου» και προχώρησε στη χειροτονία ενώ τα ΜΑΤ έσπαζαν τα κεφάλια των χριστιανών.
8) Δικηγορικός Σύλλογος τον επισκέφθηκε και αφού του εξέθεσε τα θέματα έμεινε άναυδος όταν τον άκουσαν να τους λέει: «Εσείς οι δικηγόροι θέλετε βουι…τσα»!
9) «Έτσι θέλω, έτσι θα γίνει». Με τις φράσεις αυτές «σφαγίασε» δώδεκα σεμνούς και ενάρετους επισκόπους χωρίς καμμιά δικαστική διαδικασία, χωρίς απολογία και δίκη, χωρίς καν το στοιχειώδες δικαίωμα να υπερασπισθούν τον εαυτό τους. Αυτό δεν συνέβηκε ούτε στο Νταχάου.
10) Η άρνηση να εφαρμόσει δικαστικές αποφάσεις και  μάλιστα του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας (ΣτΕ), μεσούσης της Δημοκρατίας, χουντικός μάλιστα αρχιεπίσκοπος, προσβάλλοντας, περιφρονώντας τους δημοκρατικούς θεσμούς της Πατρίδος μας και δηλώνοντας: «Εγώ είμαι αντάρτης». Εγώ δεν εφαρμόζω τις αποφάσεις του ΣτΕ, εγώ αυτούς (δηλαδή τους εκπτώτους Μητροπολίτες) θα τους συντρίψω…» («Βήμα», 13-1-91), αυτό αν είναι πρωτοτυπία! (Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε στα πιο απολυταρχικά καθεστώτα).
Τέτοιες «πνευματικές» φράσεις πλήρεις αγοραίων και χυδαίων βωμολοχιών και αισχρολογιών, όπως του αρχιεπισκόπου Σεραφείμ Τίκα, δεν έχουν τελειωμό αλλά ούτε υπάρχει και προηγούμενο στην ιστορία.
Αλήθεια, πώς αυτός ο βωμολόχος αρχιεπίσκοπος, έβγαινε στην ωραία Πύλη, κατά την τέλεση της Θείας Ευχαριστίας, και ευλογούσε τον λαό του Θεού, τον οποίον τόσο χυδαία είχε εξυβρίσει, προσβάλλει και ταπεινώσει; Πώς τολμούσε να επικαλείται «Την χάριν του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και την αγάπη του Θεού και Πατρός και την κοινωνία του Αγίου Πνεύματος ώστε να επισκιάσει όλους;». Πώς να αποδώσει κανείς σεβασμό και τιμή στους κακούς αυτούς γεωργούς που διέφθειραν τον αμπελώνα του Κυρίου κατά τα λόγια του Προφήτη Ιερεμία (12,10): «Ποιμένες διέφθειραν τον Αμπελώνα μου, εμόλυναν την μερίδα μου, έδωσαν την μερίδα την επιθυμητήν μου εις έρημον άβατον;».
Δυστυχώς ο Σεραφείμ Τίκας για να «σώσει» τη Λάρισα έστειλε τον άλλο Σεραφείμ (Ορφανό) τον “μπουρζούμ παπά”, όπως τον έλεγε ο ίδιος. Κι ενώ ήρθε πάμπτωχος μαζί με τον χρεοκοπημένο γαμπρό του, βρέθηκε όλο το συγγενολόι με τεράστια περιουσία και καταθέσεις εκατομμυρίων.
Το πώς έγινε αυτό θα έπρεπε να μας το πουν οι αρμόδιοι κυνηγοί του οικονομικού εγκλήματος (εφοριακοί, δικαστές…). Διότι, δεν μπορεί ο κόσμος να γνωρίζει ότι ο δεσπότης συγκέντρωνε τις παλιές εικόνες των ναών για την ίδρυση δήθεν μουσείου κι αυτές να έχουν εξαφανιστεί ή τα ετήσια έσοδα του Πρ/τος της αγ. Παρασκευής Τεμπών από 3 εκ/μύρια δρχ. επί ημερών Σεραφείμ, να φτάσουν τα 100 εκ/μύρια δρχ. επί Θεολόγου…
Αλλά τις κομπίνες του Σεραφείμ Ορφανού γνώριζε πολύ καλά ο Αρχιεπίσκοπος όπως αποκαλύφθηκε με την κατάληψη του επισκοπείου την 5-1-1990 για τις οποίες και θα επανέλθουμε εν καιρώ…
Σήμερα, για την ιστορία, αναφέρουμε το παρακάτω περιστατικό: Ηταν 13/9/1989, παραμονή της Ύψωσης του Τιμίου Σταυρού, όταν ο μοιχεπιβάτης Λάρισας Σεραφείμ Ορφανός βρέθηκε νεκρός. Ο πρώτος που ήρθε για την εξόδιο ακολουθία ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ. Ο γαμπρός από αδερφή του Ορφανού Κων/νος Μπαλάσης τον περίμενε στα σκαλιά του ναού, κι άρχιζε να φωνάζει: «Αχ, τι πάθαμε - αχ, τι πάθαμε, Μακαριώτατε...» Κι ο αρχιεπίσκοπος, Σεραφείμ, κοιτάζοντάς τον μ’ εκείνο το καραγκούνικο ύφος, του είπε: «Άσε ρε τα τι πάθαμε. Τώρα να δούμε τι θα κάνουμε. Τ’ ακούς;». Ανεβαίνοντας τα σκαλοπάτια, ο Μπαλάσης ακούστηκε να λέει στον Αρχιεπίσκοπο: «Να κάνουμε δικό μας άνθρωπο Μακαριώτατε»!! 
Τώρα εξηγείται γιατί έστειλε τον Δημήτριο Μπεκιάρη, κοινό γνώστη των αποκρύφων τους. Δυστυχώς όμως γι’ αυτούς, δεν πέτυχαν το σκοπό τους ώστε να παραμείνει στη Λάρισα, αν και χρησιμοποίησαν κάθε τρόπο (χρήμα, ψέμα, υποσχέσεις, παρακάλια, απειλές…).
Παρά την αποτυχία του δεν κάμφθηκε και προσπάθησε να βρει «δικό του άνθρωπο» για να τον στείλει ως δεσπότη Λάρισας.
Τέλος, μετά από διαβουλεύσεις, δεσμεύσεις, όρκους και υποσχέσεις, «εξέλεξε» ετσιθελικά τον Ιγνάτιο Λάππα, επί χρόνια Γραμματέα της Δ.Ι.Σ. και «στοργικόν υιόν του» - όπως τον αποκαλούσε.
Ανέλπιστη για τον Ιγνάτιο η επιλογή του από τον «πνευματικό του πατέρα», την οποία έκανε ευχαρίστως δεκτή – αφού μάλιστα, για κάθε παρανομία «καθάριζε» ο… «πατερούλης» – σ’ αντίθεση με άλλους που αρνήθηκαν την πρόταση ως αντιΚανονική επειδή ζούσε ο νόμιμος Μητροπολίτης Θεολόγος.
Υπερχρεωμένος στον μακαρίτη αρχ. Σεραφείμ ο κ. Ιγνάτιος, πώς να μην του αφιερώσει ένα ημερολόγιο; Θα πείτε, πώς γίνεται να παρουσιάζει τον «Γιαγκούλα» σαν άγιο; Γίνεται, αν φιμώσεις τη συνείδηση, αποβάλλεις το φόβο του Θεού και την ντροπή των ανθρώπων. Τότε το θράσος εκλαμβάνεται ως παρρησία και ο λύκος ως πρόβατο.
Μην τα ψάχνεις αναγνώστη μας. Κι αν γράψαμε όσα γράψαμε, το κάναμε μόνο για σένα, για να σε προφυλάξουμε από τις καμουφλαρισμένες δαιμονικές παγίδες.
Ως προς τους άλλους, στους οποίους το «κακό παγιώθηκε», ισχύει απόλυτα το του αρχαίου σοφιστή Αισχίνη: «Ουκ αισχύνει η αισχύνη»”

Sunday, April 28, 2013

ΑΠΟΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. ΜΟΝΗΣ ΙΒΗΡΩΝ



ΑΠΟΡΙΑ ΑΝΑΦΟΡΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ Ι. ΜΟΝΗΣ ΙΒΗΡΩΝ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου
================

Διαβάζουμε στον Πυλώνα Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ σχόλιο του Πανοσ. Αρχιμ. Βασιλείου Ιβηρίτη στο τρίτομο έργο "Η Ιερά Πορεία Αγάπης, Ειρήνης, και Ενότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου Δημητρίου", του Μητροπολίτου Φιλαδελφείας Μελίτωνος, Θεσσαλονίκη 2012:

“Ούτε η σύνεσί μας τακτοποιεί τα θέματα της Εκκλησίας. Ούτε οι εχθραίνοντες το έργο της ακυρώνουν την πορεία Της. Άλλος κατευθύνει την ιστορία. Αυτό φανερώθηκε και με την περίπτωσι του ιερομονάχου Δημητρίου Παπαδοπούλου, του μετέπειτα Πατριάρχου.

Δεν θέλησαν να τον χειροτονήσουν Επίσκοπο, θεωρώντάς τον λίγο.

Δεν σκέφτηκαν να τον εκλέξουν Πατριάρχη, γιατί υπήρχαν άλλοι ικανοί και κατάλληλοι.

Τελικά ο Δημήτριος εκλέγεται ως διάδοχος του μεγάλου Αθηναγόρου.

Παραξενεύονται πολλοί. Παρουσιάζονται προβλήματα. Όλοι στο Φανάρι συνεργάζονται για να βοηθήσουν τον νέο Πατριάρχη.

Δεν έχει τα θορυβώδη προσόντα που εντυπωσιάζουν τον κόσμο. Δεν είναι ο διακεκριμένος θεολόγος, ο ταλαντούχος ηγέτης ή ο πολύγλωσσος ομιλητής.

Είναι ένας ταπεινός και αθόρυβος ιερουργός του μυστηρίου της Εκκλησίας.

Με ιεροπρέπεια ενεργεί και με ευγνωμοσύνη δέχεται τη συμπαράστασι όλης της Συνόδου. 

Έρχεται ο καιρός που πρέπει να γίνουν οι εθιμοτυπικές επισκέψεις προς τα άλλα Πατριαρχεία, τις αυτοκέφαλες Εκκλησίες. Και τις άλλες χριστιανικές ομολογίες.

Αρχίζει η ιερά πορεία Αγάπης, Ειρήνης και Ενότητος. Συμβαίνει ένα θαύμα. Το ζουν όλοι.

Μιλά όλες τις γλώσσες η χάρις του Πατριάρχου. Συγκινεί όλο τον κόσμο η παρουσία του. Δημιουργεί ιερό κλίμα το ήθος του.

Δεσπόζει κάτι άγιο που επιβάλλεται αφώνως. Δεν προσβάλλει κανένα. Τιμά όλους. Κατευνάζει τα πάθη. Εξάπτει την αγαθή διάθεσι που αναγκάζει όλους να μιλούν ειλικρινά και εξομολογητικά.

Εμφανίζεται κάτι από το κεκρυμμένο και άφθιτο μεγαλείο της Μεγάλης Εκκλησίας.

Στις μέρες του τακτοποιήθηκαν εκκρεμούντα θέματα. Κτίστηκε ο πατριαρχικός Οίκος που τόσο χρειαζόταν και επί δεκαετίες είχαν εργαστή πολυάριθμες επιτροπές με ικανούς ανθρώπους.

Ο Πατριάρχης Δημήτριος όλα αυτά αυθορμήτως τα θεωρούσε ως έργα και κατορθώματα της ευλαβείας και της προσευχής άλλων.

Το τρίτομο έργο με τις δύο χιλιάδες σελίδες μιλά για όλα αυτά.

Δεν είναι τα απομνημονεύματα κάποιου που θέλει να προβληθή και να δοξασθή. Αλλά το συναξάρι ενός θεοπρόβλητου, που προσπαθεί να κρυφτή. Και την ίδια ώρα ο Θεός φανερώνει δι' αυτού τη χάρι που παρηγορεί τον κόσμο.

Ακούς και βλέπεις όσα συμβαίνουν και λέγονται. Νοιώθεις ότι όλα ρυθμίζονται από την παρουσία Αυτού που είναι ο πρώτος τη τάξει Επίσκοπος της ορθοδόξου Εκκλησίας. Και πολιτεύεται ως πρώτος τη ταπεινώσει. Αυτό υποχρεώνει όλους να είναι συνεσταλμένοι και αληθινοί.

Δεν ενεργεί ως κοσμικός ηγέτης αλλά συμπεριφέρεται ως άρχοντας του Πνεύματος, διάκονος του μυστηρίου της σωτηρίας του κόσμου.

Μόνο η μορφή του πονεμένου Πατριάρχου με το ιλαρό πρόσωπο που ευλογεί τον κόσμο σε πείθει. Το θείο χαμόγελο αυτού του εσταυρωμένου και δεδοξασμένου ιεράρχου διδάσκει αφώνως.

Τα πάθη τα σεπτά η Μεγάλη Εβδομάδα ως φώτα σωστικά ανατέλλει τω κόσμω.

Και τα πάθη τα σεπτά της Μεγάλης Εκκλησίας ως φώτα σωστικά κατευθύνουν τον κόσμο.”

Επίκαιρο το σχόλιο του δόκιμου χειριστή του λόγου και λίαν αξιόλογου θεολόγου π. Βασίλειου Ιβηρίτη.

Αυτά που λέγει, ο σεβαστός μας Γέροντας για τον αείμνηστο Πατριάρχη Δημήτριο, αντανακλούν την κοινή πεποίθηση όλων όσων γνώρισαν εκ του σύνεγγυς ή εξ αποστάσεως τον μακαριστό Πατριάρχη. 

Οντως ταπεινός και σεμνός ιεράρχης, που λάμπρυνε τον Οικουμενικό Θρόνο με τη σεμνή πατριαρχία του, χωρίς βέβαια να λησμονούμε ότι δεν απέστη από τα Οικουμενιστικά βήματα του προκατόχου του Πατριάρχη Αθηναγόρα.

Μια απορία από την ανάγνωση του σχολίου. 

Γέροντα! Αποκαλείτε στο άρθρο σας τον μακαριστό Πατριάρχη Αθηναγόρα “Μέγα”.

Δεν θα αναφερθώ εδώ διεξοδικά στους οικουμενιστικούς του ακροβατισμούς, ούτε στο γεγονός ότι εκαυχάτο δημόσια διότι έδιδε τη Θ. Κοινωνία, όχι μόνον σε Παπικούς, αλλά ακόμη και σε Προτεστάντες.!!!

Εγραψα στο παρελθόν - το επαναλαμβάνω και εδώ - ότι πραγματοποιήσαμε προσκύνημα στη Σερβία με τον κ. Ανδρέα Κυριακού, Γενικό Γραμματέα του Παγκυπρίου Συλλόγου Ορθοδοξου Παραδόσεως “Οι Φίλοι του Αγίου Ορους” και εκδότη του περιοδικού “Ορθόδοξη Μαρτυρία”, για να πάρουμε την ευλογία του π. Ιουστίνου Πόποβιτς.

Οταν η συζήτηση ήρθε στο μακαριστό Αθηναγόρα ο Οσιος Ιουστίνος πήρε το κεφάλι στα χέρια του με μια χαρακτηριστική αριστοκρατική φινέτσα και το κουνούσε δεξιά - αριστερά και ελεεινολογούσε τον μακαριστό Πατριάρχη.

Για ποιο “μεγαλείο” μιλάτε, Γέροντα;

Αλλά υπάρχει ένα πολύ πιο σοβαρό θέμα συνεπείας για σας.

Ως Καθηγούμενος της Ι. Μονής Σταυρονικήτα διακόψατε - όπως όλοι οι ηγούμενοι του Αγίου Ορους - το μνημόσυνο του Πατριάρχη Αθηναγόρα.

Τώρα θέλετε να μας πείσετε ότι διακόψατε το μνημόσυνο ενός “Μεγάλου”; 

Ενας Αγιορείτης Ηγούμενος - της δικής σας μάλιστα θεολογικής εμβέλειας και παιδείας - διακόπτει το μνημόσυνο του Πατριάρχη και μετά γράφει άρθρο και τον αποκαλεί “Μέγα;”

Θα μου επιτρέψετε όμως, να αναφερθώ και σε μια ιδιωτική συνομιλία μας το Φθινόπωρο του 1977, όταν με φιλοξενούσατε στο μοναστήρι σας.

Μιλούσαμε για τον Οικουμενισμό και τους Ζηλωτές και μου είπατε με το γνωστό Κρητικό “Γοντικάκειο” ύφος σας, που δεν σηκώνει και δεύτερη κουβέντα: “Να έγινε όλη αυτή η ιστορία με τον Οικουμενισμό, επειδή ο Αθηναγόρας έλεγε και έκανε πολλές και μεγάλες βλακείες, αλλά μετά την κοίμησή του όλα ξεφούσκωσαν.”

Τελικά, Γέροντα, τι πρέπει να κρατήσουμε;

Οτι ο Αθηναγόρας είναι “Μέγας” ή ότι “έλεγε και έκανε πολλές και μεγάλες βλακείες” και γι’ αυτό ακριβώς διακόψατε το μνημόσυνό του;

Τέτοιο ατόπημα θα περίμενε κανείς ίσως από τον κ. Πανώτη ή από τον Σεβ. Ιταλίας ή από τον π. Γεώργιο Τσέτση ή από τον Αγιο Μεσσηνίας ή από τον Αγιο Αυστραλίας. 

Οπωσδήποτε ακούαμε άρρητα ρήματα περί του "Μεγάλου Αθηναγόρου" κατά κόρον από τον αείμνηστο Αμερικής Ιάκωβο και από τον Θυατείρων Αθηναγόρα (Κοκκινάκη).

Αλλά τώρα να τα ακούμε και από σας;

Ιδιαίτερα οδυνηρό για τον γράφοντα είναι το γεγονός ότι ήθελα αυτές τις μέρες να καταγράψω τη συνομιλία που είχαμε για τις σχέσεις του αντρογύνου και την προσέλευση αυτών που δεν εγκρατεύονται στο Ποτήριο της Ζωής. 

Μόνον μια κουβέντα θα πω τώρα και θα επανέλθω - συν Θεώ - σύντομα: Ούτε από τον π. Επιφάνιο δεν άκουσα τόσο αυστηρή καταδίκη της ακράτειας στις σχέσεις του αντρογύνου.!

Και τώρα μας απογοητεύετε τόσο πικρά με τον χαρακτηρισμό ως “Μεγάλου” του Αθηναγόρα;