Monday, March 25, 2013

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ





Με συναισθήματα βαθύτατης ικανοποίησης διαβάσαμε την ομιλία του Σεβ. Μητροπολίτη Πατρών κ. Χρυσόστομου για την Κυριακή της Ορθοδοξίας. 

Παραθέτουμε στη συνέχεια απόσπασμα της εξαίρετης αυτής ομιλίας και θα επανέλθουμε - συν Θεώ - σύντομα με σχετικό σχόλιο.


Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ

Του Σεβ. Πατρών κ. Χρυσοστόμου
================

3. Διατρανώνομε τήν πίστη μας στήν Μία, Ἅγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας. Μόνο ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ καί διά τῆς Ἐκκλησίας, ἡ ὁποία ἐν τοῖς Μυστηρίοις σημαίνεται, σώζεται ὁ ἄνθρωπος.

Τό «extra ecclesiam nulla salus», δηλαδή «ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία» (Ἅγιος Κυπριανός Καρχηδόνος, Ἐπιστ. οβ΄), ἀποτελεῖ βασική διδασκαλία, ἡ ὁποία ὡς ἀφετηρία καί τελικό σκοπό της ἔχει τόν ἁγιασμό, τήν θέωση τοῦ ἀνθρώπου.

Ὅταν λέγωμε ὅτι πιστεύομε «εἰς Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν», ἐννοοῦμε τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία διατηρεῖ ἀμώμητον καί ἀκεραίαν τήν πίστη καί τήν ἀποκεκαλυμμένη ἀπό τόν Θεό ἀλήθεια.

Δέν ὑπάρχουν πολλές ἐκκλησίες, ἤ ἄν θέλετε νά εἴπωμεν ἀκριβέστερον, δέν ὑπάρχουν ἄλλες ἐκκλησίες ἐκτός ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. 

Ὅλες οἱ ἄλλες συναθροίσεις ἀνθρώπων, μικρές ἤ μεγάλες, πού αὐτο-αποκαλοῦνται «ἐκκλησίες», καπηλεύονται τόν ὅρο, ἀφοῦ δέν ἔχουν τήν σώζουσα ἀλήθεια.

Πολλάκις κατεβλήθη ὑπό τῶν ἀλλοδόξων προσπάθεια, στά πλαίσια τοῦ θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ καί τῆς «σύγχρονης» ἀντιμετωπίσεως τῶν θεμάτων αὐτῶν, ἀλλά καί καταβάλλεται, νά περάσῃ στόν κόσμο ἡ ἄποψις περί τῆς λεγομένης «θεωρίας τῶν κλάδων», βάσει τῆς ὁποίας οἱ διάφορες «ἐκκλησίες» κατέχουν ἕνα μέρος τῆς ἀληθείας ἡ καθεμιά. Ἡ «ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ», κατά τήν θεωρία αὐτή, εἶναι τό ὁλικό ἄθροισμα τῶν ἐπί μέρους τμημάτων της, τά ὁποῖα, ὡς γίνεται ἀντιληπτόν, διαφέρουν μεταξύ τους.

Αὐτή ἡ θεωρία εἶναι ξένη πρός τήν σώζουσα ἀλήθεια περί τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας ὡς Σώματος τοῦ Χριστοῦ, καί ὁδηγεῖ στήν ἄμβλυνση τῆς ἐκκλησιαστικῆς συνειδήσεως, μέ καταστροφικές πνευματικά συνέπειες γιά τόν ἄνθρωπο. Ἄν τότε, κατά τούς καιρούς πού συνηθροίσθησαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες στίς Ἁγίες καί Οἰκουμενικές Συνόδους καί στίς Τοπικές, ὑπῆρξε μεγάλη ἡ ἀνάγκη τῆς προασπίσεως τῶν ἱερῶν τῆς Ἐκκλησίας μας δογμάτων, γιατί ἦτο σέ ἔξαρση ἡ ἔπαρση, τοὐτέστιν ἡ ὕβρις ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀνθρώπου, πόσο μᾶλλον σήμερα.

Ἔχομε τό μεγάλο προνόμιο ἀπό τόν Θεό καί τήν ἐξαιρετική εὐλογία, νά εἴμαστε γεννημένοι καί βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι, νά εἴμαστε μέλη τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, καί νά ἀγωνιζόμαστε στά πλαίσια τῆς ἀληθείας γιά τήν σωτηρία μας, ἀλλά καί τήν σωτηρία τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.

Αὐτό τό προνόμιο σημαίνει καί εὐθύνη, σημαίνει καί θυσία, πολλάκις μέχρις αἵματος, ἀφοῦ ὁ συμβιβασμός μέ τίς ὅποιες ἀντίθετες πίστεις, ἀντιλήψεις καί ἀντίθεες δυνάμεις, εἶναι ἄρνησις τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου μας.

Οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί διεκρίθησαν πάντοτε γιά τήν μαχητικότητά τους ἐν ἀγάπῃ, γιά τήν ὑπομονή τους ἐν ἀληθείᾳ καί τήν ἐπιμονή τους ἐν τῇ πίστει. Γι’ αὐτό καί ἠγέρθησαν ἐναντίον τους οἱ σκότιες καί βύθιες δυνάμεις, προκειμένου νά ἀλλοιώσουν τήν πίστη, νά κάμψουν τό φρόνημα, νά καταβάλλουν τήν ἀγωνιστκότητα, νά μακρύνουν ἀπό τήν σωτηρία.

Γι’ αὐτό τόσα αἵματα, ἰκριώματα, σταυροί καί θυσίες, ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων. Γι’ αὐτό τόσοι μάρτυρες τῆς εὐσεβείας. Ἡ Ἐκκλησία ὡραϊσμένη μέ τά αἵματα τῶν Ἁγίων Μαρτύρων μας, θριαμβευτικά καί νικητήρια ψάλλει:
«Δόξα σοι Χριστέ ὁ Θεός, Ἀποστόλων καύχημα, Μαρτύρων ἀγαλλίαμα, ὦν τό κήρυγμα, Τριάς ἡ ὁμοούσιος».
                               
Αὐτός ὁ ἀγῶνας θά συνεχίζεται μέσα ἀπό τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τήν ἀγάπη πρός τόν συνάνθρωπο.

Στά πλαίσια αὐτῆς τῆς σωστικῆς προσπαθείας μας, διαλεγόμεθα μέ τούς πάντες, ἀλλά παραμένομε ἀνυποχώρητοι στά ἱερά θέσμια καί τούς ὅρους, τά ὅρια δηλαδή, τά ὁποῖα ἔθεσαν οἱ Ἅγιοι καί Θεοφόροι Πατέρες καί Διδάσκαλοι τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπαναλαμβάνομε λοιπόν, ἐν συνειδήσει εὐθύνης ἔναντι Θεοῦ καί ἀνθρώπων, ὅτι «τό εὐαγγέλιον τοῦ Θεοῦ οὐκ ἔστι κατ’ ἄνθρωπον», καί συνιστῶμεν πρός πάντας τό «στῶμεν καλῶς» τοῦ Ἀρχαγγέλου, συνῳδά τοῖς λόγοις τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου «ἆρα οὖν, ἀδελφοί, στήκετε καί κρατεῖτε τάς παραδόσεις ἅς ἐδιδάχθητε εἴτε διά λόγου εἴτε δι’ ἐπιστολῆς ἡμῶν» (Β΄ Θεσσαλ. β’. 15).

No comments:

Post a Comment