ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ;

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΑ ΠΡΟΣΩΠΑ;

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

========

Διαβάζουμε στο ιστολόγιο “Θρησκευτικά” άρθρο του π. Διονύσιου Τάτση:  

“Ὁ χριστιανὸς ἔχει καθῆκον νὰ κρίνει καὶ νὰ ἐλέγχει ἐκεῖνον, ποὺ δημοσίως καὶ προκλητικῶς καταφέρεται κατὰ τοῦ Θεοῦ, ἀρνούμενος τὴ διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας καὶ προκαλώντας σύγχυση στοὺς πιστούς. 

Ἀλίμονο, ἂν οἱ χριστιανοὶ μένουν σιωπηλοὶ καὶ ἀνεκτικοὶ ἀπέναντι στοὺς θρασεῖς πολέμιους τῆς πίστεως. 

Κρίνουμε ἐπίσης τοὺς ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας, τόσο τῆς πολιτικῆς ὅσο καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς, ἀποφεύγοντας ἀναφορὲς καὶ σχόλια στὴν προσωπική τους ζωή. 

Ὅπως ἐλεύθερα καὶ εὔκολα τοὺς ἐπαινοῦμε γιὰ τὶς ὀρθές τους ἐπιλογές, ἔτσι καὶ ὅταν ἀποφασίζουν καὶ πράττουν ἐσφαλμένα, τοὺς κρίνουμε χωρὶς φόβο καὶ πάθος. Κρίνουμε καὶ τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους. Κρίνουμε τὸν σκανδαλοποιὸ ἱερέα, τὸν ἀδιάφορο Μητροπολίτη, τὸν ἀνίκανο Ἀρχιεπίσκοπο καὶ τὸν οἰκουμενιστὴ Πατριάρχη. 

Ἐφ᾽ ὅσον εἴμαστε βέβαιοι γιὰ τὶς ἁμαρτωλὲς καὶ ἀπαράδεκτες πράξεις τους, κρίνουμε μὲ σταθερότητα καὶ ἐκφράζουμε τὴν δίκαιη ἀντίδρασή μας. 

Εἶναι ἀδιανόητο νὰ φωνάζουν καὶ οἱ πέτρες γιὰ κάποιο σκάνδαλο καὶ ὁ χριστιανός, λόγῳ πνευματικότητος!, νὰ μένει ἀδιάφορος. 

Εἶναι ἀπαράδεκτο ἕνας Μητροπολίτης νὰ αὐθαιρετεῖ ἢ νὰ χειροτονεῖ ἀνάξιους κληρικούς καὶ ἐμεῖς νὰ τὸν δεχόμαστε. 

Εἶναι προκλητικὸ ἕνας Ἀρχιεπίσκοπος νὰ προωθεῖ στὸ ἐπισκοπικὸ ἀξίωμα ἀνάξιους κληρικούς, πιεζόμενος ἀπὸ διάφορους παράγοντες, ἢ νὰ καλύπτει Μητροπολίτη ποὺ κατηγορεῖται γιὰ σοβαρὰ ἠθικὰ παραπτώματα καὶ ἐμεῖς νὰ παρακολουθοῦμε ραθύμως. 

Καὶ τὸ φοβερώτερο. Ὅταν ἕνας Πατριάρχης περιφρονεῖ τὴν παράδοση καὶ τοὺς Ἱ. Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ συγχρωτίζεται μὲ τοὺς αἱρετικούς, παπικοὺς καὶ προτεστάντες, ὅταν συμπροσεύχεται καὶ τοὺς ἀναγνωρίζει ὡς ἐκκλησίες, ἰσότιμες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη, πῶς μπορεῖς νὰ μείνεις σιωπηλός, ἢ νὰ τὸν χειροκροτεῖς φοβούμενος τοὺς κεραυνοὺς τῆς ὀργῆς του;

Καὶ μιὰ ἄλλη περίπτωση. Κρίνουμε ἐκείνους, ποὺ ἁμαρτάνουν φανερὰ καὶ προσπαθοῦν νὰ παρασύρουν καὶ ἄλλους στὸν κατήφορο. 

Ἐνημερώνουμε τοὺς ἀνυποψίαστους ἀδελφούς, γιὰ νὰ μὴ γίνουν θύματά του. 

Ὅταν μάλιστα ἔχουμε προσωπικὴ ἐμπειρία, ἐπιμένουμε στὴν ἐνημέρωση μέσῳ τῆς κριτικῆς, γιατὶ ὁ κίνδυνος εἶναι μεγάλος, ἀκολουθώντας τὴν προτροπὴ τοῦ Χριστοῦ: «Μὴ κρίνετε κατ᾽ ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε».

Δεν ξέρω αν χρειάζεται να προσθέσει κάποιος -έστω και μια λέξη - σε όσα όρθά επισημαίνει ο π. Διονύσιος.

Αλίμονον αν το “μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε” μεταφραστεί ότι οι ποιμένες κάνουν ότι θέλουν και οι πιστοί δεν έχουν δικαίωμα να επικρίνουν τις αντοθρόδοξες και αντιευαγγελικές επιλογές του επειδή έτσι γίνεται κατάκριση!!!. 

Δεν μπορεί να υπάρξει καλύτερο όπλο στα χέρια του διαβόλου από αυτή την ερμηνεία του σχετικού ευαγγελικού χωρίου. Είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο στα χέρια του σατανά για να κρατήσει στο απυρόβλητο όσους τον υπηρετούν ευόρκως.

Αντιγράφω την πρόταση του π. Διονύσιου την οποία πάντοτε προσπαθώ κατά δύναμη να εφαρμόζω. 

Γράφει ο σεβαστός πρωτοπρεσβύτερος: 

“Ὅπως ἐλεύθερα καὶ εὔκολα τοὺς ἐπαινοῦμε γιὰ τὶς ὀρθές τους ἐπιλογές, ἔτσι καὶ ὅταν ἀποφασίζουν καὶ πράττουν ἐσφαλμένα, τοὺς κρίνουμε χωρὶς φόβο καὶ πάθος. Κρίνουμε καὶ τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους.”

Πιστεύω ακράδαντα ότι αυτή είναι η μόνη έντιμη τακτική όταν κρίνεις τα εκκλησιαστικά θέματα.